Test HTC One mini 2

Jakość wykonania aluminiowej obudowy zostawia w tyle plastikową konkurencję Samsunga i LG. Obudowa nie jest otwierana, więc porty kart pamięci i SIM (w formacie nano) są ukryte pod zaślepkami w bocznych krawędziach.

Ekran 4,5-calowy sprawia, że przydomek mini obok nazwy smartfonu należy traktować umownie. Urządzenie wcale nie jest małe, a obudowa, podobnie jak w dużej wersji, jest nietypowo wysoka. Dobre rozmieszczenie przycisków i zaokrąglone krawędzie w pewnym stopniu niwelują mankament.

Wygląd obudowy to jedna z niewielu wspólnych cech mini 2 i dużej wersji (inne to obsługa LTE i NFC oraz Android w wersji KitKat). Mała wersja ma słabszy procesor, układ graficzny i akumulator. Mniej jest pamięci RAM i flash. Za to lepiej wypada aparat. Producent zrezygnował z kontrowersyjnej matrycy o niskiej rozdzielczości i dużych pikselach. Sensor ma klasyczną rozdzielczość. Niestety zniknął dodatkowy obiektyw, więc mini nie potrafi zmieniać ostrości na już wykonanym zdjęciu.

W systemie ostał się ekran BlinkFeed – rozbudowany czytnik RSS – centralna część pulpitu. Warto też wymienić tryb ekstremalnego oszczędzania energii, w którym interfejs przyjmuje uproszczony wygląd.

One mini 2 kosztuje ponad 1700 zł. To bardzo dużo, biorąc pod uwagę specyfikację. Za 100 zł mniej możesz kupić znacznie mocniejszy Sony Xperia Z1 Compact. Nie gorzej wykonany, a spełniający normę szczelności obudowy.

system Android 4.4.2, ekran 4,5 cala (1280x720), interfejsy Wi-Fi, bluetooth, GPS, HSDPA, LTE, NFC, procesor czterordzeniowy Snapdragon 800, 1,2 GHz, układ graficzny Adreno 305; pamięć RAM 1 GB, pamięć flash 16 GB, akumulator 2110 mAh, aparat 13 Mpix, wymiary 137x 65x10,6, waga 137 g