Windows 3D

Proponujemy dwa niewielkie i niewymagające instalacji (w tradycyjnym znaczeniu) programy. Pierwsza z aplikacji, którymi zajmujemy się w artykule, umożliwia dodanie efektu 3D do każdego okna w systemie Windows. Natomiast druga pozwala dodać wirtualne pulpity Windows, którymi możesz manipulować w wirtualnej przestrzeni. Połączenie obu rozwiązań umożliwi ci zgromadzenie pod ręką kilkadziesiąt razy więcej informacji, ikon, otwartych okien i innych elementów niż na jednym płaskim pulpicie systemowym. Z proponowanych programów możesz korzystać bez żadnych ograniczeń. Za darmo.

Dzięki Madotate możesz manipulować oknami nie tylko w dwóch, ale także w trzech wymiarach. Dodatkowo program oferuje efekty przezroczystości okien – niedostępne standardowo w Windows XP. Aplikację można oficjalnie zainstalować w każdej wersji Windows – od 98 do XP. My zainstalowaliśmy ją również w systemie Windows Vista (także w wersji 64-bitowej). Zaletą Madotate jest małe obciążenie systemu. Zamieszczona na dołączonym do wydania krążku wersja Madotate 2.02.02 ma anglojęzyczny interfejs. Jednak celem poniższego poradnika jest ułatwienie poruszania się po programie.

Program Madotate nie wymaga tradycyjnej instalacji w systemie. Jest dostarczany w formie spakowanego pliku archiwum w formacie ZIP. Na płycie dołączanej do bieżącego wydania PC Formatuznajduje się plik Madotate_2.02.02. Skopiuj go do dowolnie wybranego folderu.

Kliknij skopiowany plik prawym klawiszem myszki i z menu kontekstowego wybierz Wyodrębnij wszystkie. Uruchomi się kreator wyodrębniania. Nie zmieniając w nim domyślnych ustawień, kliknij przycisk Wyodrębnij.

Po chwili otworzy się okno folderu zawierającego rozpakowaną zawartość instalacyjnego pliku archiwum. W oknie tym są widoczne cztery pliki. Zacznij od dwukrotnego kliknięcia ikony install. Jest to plik zawierający wpisy do rejestru Windows. Pojawi się okno z pytaniem, czy na pewno chcesz dodać informacje do rejestru. Kliknij Tak, a następnie OK.

Czas na uruchomienie programu. Kliknij dwukrotnie ikonę madotate. Jeżeli zobaczysz okno: Ostrzeżenie o zabezpieczeniach odznacz pole wyboru Zawsze pytaj przed otwarciem tego pliku i kliknij przycisk Uruchom.

Pozornie nic się nie zmieniło. Zwróć jednak uwagę na zawartość zasobnika systemowego na pasku zadań (obok zegarka). Powinna się w nim pojawić nowa ikona o nazwie Madotate. Nie jest to jedyny symptom działania programu. Zwróć uwagę na pasek tytułowy dowolnego otwartego okna w Windows. Obok znajdujących się po prawej stronie paska trzech znanych przycisków (maksymalizacji, minimalizacji i zamknięcia okna) pojawił się kolejny. Kliknij go.

Z pewnością zobaczysz różnicę. Wybrane okno zostanie obrócone w wirtualnej przestrzeni. To samo możesz zrobić z pozostałymi oknami. Każde z obróconych okien może być przeciągane myszką w dowolne miejsce na pulpicie. Pojedyncze kliknięcie obróconego w przestrzeni okna spowoduje przywrócenie mu standardowego widoku dwuwymiarowego.

Wiesz już, jak ręcznie układać w przestrzeni pulpitu pojedyncze okna oraz przywracać im pierwotny, dwuwymiarowy wygląd. Prezentujemy kilka dodatkowych porad. Kliknij prawym klawiszem myszki znaną ci już ikonę programu Madotate w zasobniku systemowym. Wyświetli się menu kontekstowe. Pozycja Lower all to 3D spowoduje automatyczne obrócenie i ułożenie w przestrzeni wszystkich aktualnie otwartych okien w systemie. Pozycja Restore all to 2D przywraca dwuwymiarowy wygląd wszystkim otwartym oknom. Pozycja About Madotate wyświetla małe okno informacyjne o programie. Pozycja Exit usuwa program z pamięci (i jego ikonę z paska zadań). Aby poznać dodatkowe opcje programu, kliknij Setting.

Pojawi się okno Setting zawierające aż siedem zakładek grupujących poszczególne opcje konfiguracyjne programu. Przedstawimy najbardziej istotne. Domyślnie aktywna jest zakładka Display. Znajdują się pod nią opcje definiujące wygląd obróconych przestrzennie okien. W sekcji 3D window display settings za pomocą suwaka High/Low widocznego pod (koniecznie zaznaczonym) polem wyboru Transparency for 3D effects regulujesz stopień przezroczystości obróconych przestrzennie okien. Z kolei w sekcji 3D window box settings z listy Initial angle wybierasz kąt, o jaki w przestrzeni będą obrócone okna, a na liście Initial distance określasz głębię ułożenia okien w niby-przestrzennym pulpicie.

Pod zakładką Transition znajdują się opcje sterujące przejściem między oknami i ich pozycją na ekranie. Domyślnie zaznaczony zestaw opcji wydaje się optymalny. Wybierz kolejną zakładkę – Zooming. Są tutaj widoczne dwa pola wyboru. Gdy zaznaczysz pole wyboru Page Up/Page Down as zoom keys, będziesz mógł powiększać i zmniejszać okna (ułożone w trybie 3D) za pomocą klawiszy [PageUp] i [PageDown]. Drugie pole wyboru Zoom with wheel mouse, uaktywnia możliwość powiększania i zmniejszania okien za pomocą kółka w myszce. Kliknięcie Disallow zooming blokuje w ogóle funkcje zoomu.

Kolejna zakładka, Hot Key, pozwala zdefiniować skróty klawiszowe do trzech funkcji: Swap window effect – przełączania okien, Lower all windows – transformacji wszystkich okien do 3D, oraz Show menu settings – wyświetlenia menu programu. Przypisywanie skrótów klawiszowych jest bardzo proste. Ustaw (kliknięciem) kursor w którymkolwiek z pól tekstowych i wciśnij wybrany przez ciebie skrót, jaki dla danej akcji ma obowiązywać.

Pod zakładką Sounds możesz zdefiniować dźwięk, który będzie odtwarzany podczas zmiany okna w tryb 3D – pole 3D Effect, i podczas przywracania okien do standardowego widoku – pole Restore 2D. Klikając mało czytelny przycisk Browse, widoczny obok danego pola, wybierasz plik dźwiękowy. Program akceptuje tylko pliki w formacie WAV.

Zakładka Exclusion pozwala na zdefiniowanie wyjątków, czyli okien, których program nie będzie mógł przełączyć w widok 3D. Przykładowo na komputerach z kartami graficznymi AMD/ATI takim oknem może być wpis o nazwie AMD:CCC - AEMCapturingWindow. Jest to okno niewidoczne standardowo, ale program Madotate je „widzi” i próbuje przy domyślnych ustawieniach przełączać je w widok 3D. Wystarczy w takim wypadku właśnie pod zakładką Exclusion wybrać dany proces – nazwę okna – z listy Current processes, np. AMD:CCC - AEMCapturingWindow i kliknąć przycisk Instert. Okno zostanie dodane do listy wyjątków Exclusion List. W analogiczny sposób możesz dodać wyjątki dla okien, które nie wyświetlają się poprawnie po przełączeniu w widok 3D lub z innych przyczyn powodują niewłaściwe działanie danego programu.

Ostatnia zakładka, Miscellaneous, zawiera jedną istotną funkcję. Po kliknięciu przycisku Uninstall Madotate są usuwane wpisy z rejestru dodane podczas instalacji. Z funkcji tej skorzystaj, gdy nie będziesz już chciał używać programu. Po usunięciu wpisów pozostanie ci tylko skasowanie plików programu. Po przestawieniu jakichkolwiek opcji konfiguracyjnych musisz kliknąć widoczny w oknie Settings przycisk Apply lub zamknąć okno przyciskiem OK.

Program DeskHedron dodaje przestrzeni do pulpitu Windows, ale w inny sposób niż opisywany wyżej Madotate. Dzięki DeskHedron możesz mieć kilka (maksymalnie dziewięć) pulpitów Windows i manipulować nimi w wirtualnej przestrzeni. Program oficjalnie działa tylko w Windows 2000/XP. Wymaga bibliotek DirectX 9.0c (lub nowszych), ale także i w tym przypadku sprawdziliśmy program pod kontrolą najnowszego Windows Vista – działał bez zarzutu. DeskHedron jest programem bezpłatnym.

Program DeskHedron, podobnie jak opisywany wcześniej Madotate, nie ma kreatora instalacji. Paczka instalacyjna jest dostarczana w postaci spakowanego pliku archiwum w formacie ZIP. Proces instalacji przebiega identycznie jak w przypadku Madotate. Najpierw musisz rozpakować plik DeskHerdon do dowolnego folderu na dysku (plik instalacyjny znajdziesz na naszym CD).

Po rozpakowaniu pliku instalacyjnego odnajdziesz w folderze zawierającym zawartość archiwum trzy pliki. Dwa z nich to pliki tekstowe z opisem programu, a trzeci DeskHerdon, to właściwy plik aplikacji. Kliknij go dwukrotnie.

Pozornie uruchomienie programu nic nie zmieniło w systemie. Jedynie w zasobniku systemowym na pasku zadań pojawiła się nowa ikona

. Za pomocą tej ikony można sterować pulpitami menu kontekstowego, jednak najwygodniej wykorzystywać do tego celu skróty klawiszowe.

Program domyślnie po uruchomieniu ustawia w systemie dwa wirtualne pulpity. Aby zobaczyć przestrzenny widok pulpitów użyj skrótu klawiszowego [Ctrl]+[Shift]+[Z]. W widoku przestrzennym przechodzisz między pulpitami za pomocą klawiszy [strzałka w lewo] i [strzałka w prawo].

Aby dodać kolejny pulpit do dwóch domyślnie ustawianych, kliknij prawym klawiszem ikonę programu w zasobniku systemowym na pasku zadań i z menu kontekstowego wybierz Desktop +. W ten sposób możesz ustawić łączną liczbę dziewięciu pulpitów. Pozycja Desktop zmniejsza liczbę pulpitów o jeden.

Na koniec uwaga. Przełączanie się pomiędzy dziewięcioma pulpitami z pewnością zapewni ci mnóstwo miejsca na okna i programy, ale pamiętaj, że tak jak każdy uruchomiony program zajmuje trochę pamięci, tak samo każdy z dodanych pulpitów również zajmuje pamięć operacyjną. Dlatego jeżeli nie masz komputera wyposażonego w dużą (np. 4 GB) pojemność pamięci, poprzestań na np. trzech pulpitach.