Wirtualnie w Ósemce

Dzięki wirtualizacji korzystanie z systemu Windows 8 jest bardziej elastyczne niż z poprzednich wersji. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, można w nim uruchomić inny system operacyjny, a gdy komputer ma wystarczającą moc obliczeniową, goszczących systemów może być nawet kilka. Nowy format wirtualnych dysków gwarantuje lepszą wydajność i odporność na błędy, pozwala tworzyć większe nośniki. Jeżeli zaś masz kilka starych dysków, możesz z nich skonfigurować wirtualny magazyn, który zapewni bezpieczeństwo wszystkim twoim zgromadzonym danym.

Windows 7 oferował środowisko, pozwalające uruchamiać różne systemy operacyjne wewnątrz Windows. Tak zwany Tryb XP to nic innego, jak wirtualna maszyna z dobrze znanym i lubianym przez użytkowników „xpekiem”. Czy Windows 8 został pozbawiony tej przydatnej funkcji? Pobieżne przejrzenie elementów interfejsu zdaje się potwierdzać tę tezę. Nic bardziej mylnego. Ósemka ma nawet większe możliwości niż Windows 7. Po prostu odpowiednie funkcje nie są domyślnie instalowane wraz z systemem.

Zanim będzie można tworzyć wirtualne środowiska, trzeba doinstalować do Windows 8 niezbędne do tego funkcje. Wciśnij kombinację klawiszy [Win]+[R]. Zadziała ona zarówno w widoku pulpitu, jak i w widoku ekranu startowego. W pole Otwórz wpisz polecenie optionalfeatures i wciśnij [Enter].

Poczekaj chwilę, aż system sprawdzi zainstalowane składniki. Przewiń listę funkcji, aż znajdziesz na niej element o nazwie hiper-v. Zaznacz pole z jego lewej strony Hyber-V. Zwróć uwagę, że funkcje wirtualizacyjne będą działały jedynie wtedy, gdy podzespoły twojego komputera będą do nich dostosowane. Jeżeli komputer nie ma odpowiednich możliwości sprzętowych, element o nazwie Platforma Hyper-V będzie niedostępny. Kliknij przycisk OK.

Po doinstalowaniu wymaganych plików trzeba ponownie uruchomić system. Zgodę na restart Ósemki potwierdzisz przyciskiem Uruchom ponownie teraz. Gdy Windows odzyska pełną funkcjonalność, przewiń ekran startowy w prawą stronę, używając suwaka u dołu bądź kółka myszy. Na końcu listy zestawu kafelków zobaczysz dwie dodatkowe ikony. Pierwsza służy do uruchamiania i obsługi maszyn wirtualnych, druga jest narzędziem konfiguracyjnym środowiska wirtualizacyjnego.

Magazyn danych w Windows 8 to dysk lub grupa dysków widziana przez system operacyjny jako jeden logiczny nośnik o pojemności łącznej odpowiadającej sumie jego elementów składowych. W użyciu i funkcjonalności przypomina macierz RAID. Wszystkie operacje konfiguracji i obsługi przeprowadzane są automatycznie przez system. Narzędzie umożliwia łączenie dysków różnych producentów i o różnych pojemnościach, nośników wewnętrznych, zewnętrznych, USB. Jest ponadto elastyczne. Gdy wolne miejsce zaczyna się wyczerpywać, wystarczy dodać kolejny dysk. Magazyn oferuje także funkcje ochrony danych w postaci zapisu lustrzanego czy weryfikacji parzystości. Zastosowanie kilku nośników fizycznych i rozłożenie między nimi danych skutkuje także przyspieszeniem podczas ich odczytu.

Aby utworzyć pierwszy magazyn danych, otwórz najpierw Panel sterowania. W widoku pulpitu przesuń kursor myszy do lewego dolnego rogu ekranu i kliknij prawym przyciskiem myszy. Wybierz z menu kontekstowego Panel sterowania, a następnie łącze System i zabezpieczenia. Kliknij polecenie Utwórz nową pulę i miejsce do magazynowania i Utwórz nową pulę i miejsce do magazynowania.

Zaznacz dysk, który zostanie dodany do puli. Może to być od razu kilka nośników bądź tylko jeden. Istotne, że nie można wybrać pojedynczej partycji, magazyn rezerwuje cały nośnik fizyczny. Pamiętaj, że wszystkie dane, które się na nim znajdują, zostaną usunięte. Poszczególne dyski wchodzące w skład jednego magazynu nie są także osiągalne z poziomu systemu. Użytkownik widzi jedynie jedną przestrzeń do zapisu danych. Kliknij przycisk Utwórz pulę.

W polu Nazwa wpisz etykietę dysku (nie jest to nazwa magazynu). Poniżej określ literę, pod jaką będzie on widoczny w systemie. Sekcja Odporność umożliwia wybór sposobu ochrony danych. Na liście Typ odporności możesz całkowicie wyłączyć tryb ochrony bądź wybrać parzystość czy jeden ze sposobów dublowania danych. Aby jednak zastosować któryś z bezpiecznych trybów, musisz użyć więcej niż jednego nośnika. Co ważne jednak, w przeciwieństwie do typowej konfiguracji lustrzanej w macierzy RAID nośniki nie muszą mieć identycznej wielkości. Zapamiętaj również – typ odporności można ustawić tylko podczas tworzenia magazynu, nie można jej później modyfikować.

Sekcja Rozmiar opisuje aktualną ilość miejsca w puli danych, miejsce uwzględniające kopie zapasowe i rozmiar maksymalny – definiuje się go na liście Rozmiar (maksymalny). Może on być znacznie większy niż aktualna pojemność dysków. W razie gdyby miejsce się wyczerpywało, będzie można szybko dołączyć kolejny. Według dokumentacji nie ma górnego limitu liczby nośników obsługiwanych przez narzędzie. Jest za to na rezerwowaną przestrzeń – 63 TB. Kliknij przycisk Utwórz miejsce do magazynowania u dołu okna.

Po chwili wyświetli się okno Zarządzanie funkcją Miejsca do magazynowania. Możesz z niego zarządzać pulami magazynów. W przyszłości dostaniesz się tu również z okna Panelu sterowania, klikając System i zabezpieczenia oraz Zarządzaj miejscami do magazynowania. Klikając niewielkie strzałki, rozwiniesz dwie listy: (1) pokazuje pule magazynów zdefiniowane w systemie, (2) fizyczne nośniki użyte do tego celu. Masz tu również dostęp do kilku funkcji konfiguracyjnych (3). Jeżeli nie są one aktywne, kliknij przycisk Zmień ustawienia.

Aby zmienić nazwę magazynu, kliknij łącze Zmień nazwę puli. Jeżeli chcesz zmienić nazwę dysku będącego w puli danych, kliknij łącze Zmień nazwę obok wybranego nośnika w sekcji Dyski fizyczne. Trzecie podobnie nazwane łącze – Zmień – znajdujące się tym razem w sekcji Miejsca do magazynowania, służy do modyfikacji ustawień danej puli.

Jeżeli chcesz dodać do puli magazynu kolejny nośnik, użyj polecenia Dodaj dyski. Usunięcie magazynu będzie możliwe po wybraniu komendy Usuń. Likwidacja magazynu spowoduje jednak nieodwracalne usunięcie wszystkich znajdujących się w nim plików. Kasowanie potwierdzisz przyciskiem Usuń miejsce do magazynowania. Dopiero teraz możesz zlikwidować całą pulę – służy do tego przycisk Usuń pulę.

Od Windows 7 systemy Microsoftu pozwalają tworzyć i podłączać wirtualne dyski twarde. Pliki wirtualnego dysku traktowane są jak zwykłe partycje. Do Ósemki wprowadzono obsługę formatu VHDX. To rozszerzenie standardu VHD oferuje większą wydajność, obsługuje rozmiar pliku wirtualnego do 64 TB i charakteryzuje się większą odpornością na błędy. Wirtualny dysk musi się znajdować na fizycznym nośniku. Zwykłą partycję sformatujesz w tym systemie za pomocą narzędzia do zarządzania dyskami.

W widoku pulpitu kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę Komputer i kliknij polecenie Zarządzaj. Rozwiń grupę Magazyn i wybierz polecenie Zarządzanie dyskami. Zaznacz nośnik Magazyn_1, rozwiń menu Akcja i wybierz Utwórz dysk VHD.

Kliknij przycisk Przeglądaj. W standardowym oknie dialogowym wskaż sformatowany, najlepiej czysty dysk, nadaj mu nazwę i kliknij Zapisz. Wrócisz do okna: Tworzenie i dołączanie wirtualnego dysku twardego. W sekcji Rozmiar wirtualnego dysku twardego określ maksymalny rozmiar wirtualnego nośnika, a poniżej wybierz format. VHD ma większe możliwości, ale nie jest zgodny z poprzednimi wersjami Windows. Zaleca się, by dla starego formatu rozmiar pliku był stały, a dla nowego dynamiczny. Wybierz odpowiednią opcję w sekcji Typ wirtualnego dysku twardego i zakończ konfigurację przyciskiem OK.

Pozostaje jeszcze włączyć wirtualny dysk. Kliknij prawym przyciskiem myszy pole nagłówka w menedżerze dysków i z menu kontekstowego wybierz polecenie Zainicjuj dysk. Określ styl partycji jako GPT i zaakceptuj konfigurację przyciskiem OK. Dalej postępuj tak, jak przy tworzeniu zwykłej partycji – kliknij dysk prawym przyciskiem myszy, wybierz Nowy wolumin prosty, określ miejsce, nadaj mu etykietę i sformatuj.