Wykuj świat gry

Minecraft (minecraft.net) jest typem gry sandboksowej. Oznacza to, że świat, w którym toczy się rozgrywka, jest niczym nieograniczony i można go eksplorować w dowolny sposób, a nie według z góry nakreślonej przez twórców programu ścieżki.

Podobnie jak w przypadku pierwszych pecetowych hitów, jak Tetris, pomysł i pierwsza wersja gry z 17 maja 2009 roku jest dziełem jednego człowieka – Markusa Perssona. Była to bardzo prosta aplikacja. Gracz startował z pełnym ekwipunkiem sześcianów do budowania obiektów. Nie mógł ich pozyskiwać ani tworzyć narzędzi. Mimo pozornej banalności model rozgrywki przywołujący wspomnienia z przedszkola i budowanie zamków z drewnianych kloców, okazał się być niesamowicie grywalny.

Markus postanowił więc na projekcie zarobić i w 2009 roku założył zatrudniającą 9 osób firmę deweloperską Majang, pracującą nad komercyjną wersją gry. Projekt aż do połowy listopada 2011 był w fazie późnej bety, ale już zarabiał ogromne pieniądze. Beta gry kosztowała 14,95 euro, czyli ok. 66 zł. Za tę kwotę na serwisach aukcyjnych można już nabyć cyfrową dystrybucję Battlefield 3. Dwumilionowa kopia została sprzedana 24 kwietnia 2011 roku, 5 sierpnia nabywców były już trzy miliony, a 7 listopada cztery. Dla porównania: Wiedźmin 2 pod koniec wakacji dopiero zbliżał się do miliona sprzedanych egzemplarzy, a wspierała go gigantyczna kampania reklamowa. Tymczasem na oficjalnej stronie Minecrafta jeszcze niedawno nie było prawie nic poza zdaniem: „Minecraft to gra o stawianiu klocków w czasie uciekania przed szkieletami”. Na czym polega więc fenomen tytułu?

Rozgrywkę w Minecraft zaczynasz zwykle samotnie jako górnik. Gra sama w sobie nie zawiera żadnej historii i fabuły. Grafika przywołuje wspomnienia z zamierzchłych czasów Atari 65XE. Świat Minecrafta jest co prawda w pełni trójwymiarowy, ale jakość tekstur na obiektach zbudowanych w przeważającej części na bazie sześcianów wygląda topornie. Podobnie jest z postaciami wyglądającymi niczym przedszkolne ludziki z pudełek od zapałek i o dosłownie kilku klatkach animacji.

Minecraft nie ma jasnego celu. Nie da się go zwycięsko ukończyć. Nie istnieje rzecz, po której wykonaniu wygrasz. Instynkt z czasów dzieciństwa bardzo szybko podpowie ci jednak, że przecież znajdujesz się w świecie zrobionym z klocków, a klocki służą do budowania.

Bardzo szybko, w intuicyjny sposób, pozyskujesz więc surowce i wznosisz z nich przeróżne obiekty. Początkowo proste, jak sztuczna jaskinia z drewnianymi drzwiami, z czasem bardziej skomplikowane, jak kamienny dom, aż wreszcie dochodzisz do rzeczy tak złożonych, jak gotycka katedra czy USS Enterprise. Zabawa jest tym lepsza, że w miarę postępów w grze odkrywasz coraz bardziej złożone mechanizmy, bo o ile drzewo w Minecrafcie zetniesz gołymi rękami, o tyle do pozyskania kamienia będziesz już potrzebować kilofa, który z kolei zrobisz sobie dopiero po wcześniejszym wytworzeniu stołu rzemieślniczego. Zależności jest cała masa, a ich odkrywanie daje ogromną przyjemność dzięki intuicyjnemu interfejsowi oraz logiczności praktycznie wszystkich przebiegających w grze procesów.

Grając w Minecrafta, czerpiesz przyjemność nie tylko z tworzenia, ale również z poczucia radzenia sobie w skrajnie nieprzyjaznym środowisku. W dzień jesteś względnie bezpieczny, ale w nocy pojawiają się potwory, które chcą cię skrzywdzić. Początkowo uciekasz przed nimi i kryjesz się w prostych budowlach. Z czasem uczysz się, jak wytworzyć broń na tyle potężną, by móc pokonać potwory i czuć się panem okolicy. Choć i wtedy nie jesteś do końca bezpieczny. Budowa geologiczna światów Minecrafta bywa bowiem zwodnicza. Wykonując prace górnicze, wielokrotnie wpadniesz do ciemnej podziemnej pieczary, z której będziesz musiał się wydostać po omacku, torując sobie drogę kilofem. Dzięki prostej, oddziałującej na wyobraźnię grafice, doświadczenie jest tak sugestywne, że wydaje się być niemal prawdziwe.

Patryk Malinowski
13 lat

• Po pierwszej nocy spędzonej w swoim domu będziesz musiał opuścić schronienie i rozpocząć eksplorację. Do rozwoju potrzebne ci będą surowce, z których jest zbudowany cały świat Minecrafta. Naprowadź kursor myszki na jeden z sześcianów i przytrzymaj jej lewy klawisz. Po chwili klocek się rozpadnie, a ty będziesz mógł zebrać surowiec, jaki z niego wypadł.
• W domu jesteś bezpieczny. Ale co zrobić, jeżeli potrzebujesz zapuścić się w las nocą? Uzbrój się. Zrób miecz i łuk, którymi pokonasz istoty aktywne po zachodzie słońca, tj. zombi i creepery.
• Ustawiając surowce w odpowiedniej kolejności, będziesz miał możliwość wytworzenia nowych przedmiotów. Na przykład ciekawostką jest połączenie krzemienia ze stalą, w którego wyniku otrzymasz… zapalniczkę.
• Pamiętaj, że klocki, które widzisz na powierzchni, to pospolite surowce. Kopiąc w głąb ziemi, masz szansę natrafić na rudy żelaza, węgiel, diamenty, złoto i lapis lazuli. Przy odrobinie szczęścia znajdziesz też przewodzący prąd czerwony proszek – redstone, z którego możesz tworzyć bardzo skomplikowane urządzenia.

Znasz już podstawy wiedzy o świecie Minecraft. Masz teraz wolną rękę. Eksploruj świat, zbieraj, twórz i walcz!

Gdy znudzi cię gra w pojedynkę, możesz rozpocząć przygodę wspólnie z przyjaciółmi. Na fanowskich stronach (polecamy http://minecraft.pl) znajdziesz długie listy serwerów, na których naraz znajdować się może nawet 100 graczy. Co ważne, żadnemu z nich nigdy nie zabraknie przestrzeni do budowania, gdyż światy Minecrafta rozszerzają się automatycznie w miarę zbliżania się postaci do krawędzi wcześniej wygenerowanego uniwersum.

Kolejną mocną stroną Minecrafta jest prosta budowa, która w połączeniu z kreatywnością fanów zaowocowała setkami krążących po sieci pluginów. Odmieniają one model zabawy, dzięki wprowadzeniu np. możliwości handlu z innymi graczami, dodaniu RPG-owych umiejętności wraz z możliwością ich rozwijania. Co ważne, oprócz wersji pecetowej istnieją także wydania pocket na smartfony Apple’a oraz wykorzystujące system Android. Wersja na Xboksa 360 ma zaś niedługo się doczekać wsparcia dla Kinecta, co zapewne uatrakcyjni rozgrywkę.

Niestety, w projekcie Minecraft widać ciemną stronę. Nie znamy innej gry, w której za betę trzeba było płacić. A to wcale nie musi być koniec kosztów. Z jednej z ostatnich wersji „umowy z użytkownikiem” usunięto bowiem zapis, że wszystkie dodatki i rozszerzenia będą udostępniane klientom za darmo. Może to oznaczać (w kontekście tego, że opublikowana w USA 18 listopada 2011 roku wersja końcowa nie zawiera wielu zapowiadanych wcześniej elementów), że niedługo możemy się spodziewać płatnych rozszerzeń zawierających np. obiecane wcześniej tryby. Mogą to być m.in. stawiający na współzawodnictwo z innymi graczami Capture the flag oraz Adventurer pozwalający na pełniejszą eksplorację terenu. I to mimo faktu, że Minecraft 1.0 kosztuje 19,95 euro, czyli ok. 88 zł.

Sterowanie w Minecraft jest bardzo proste. Ruchami postaci sterujesz za pomocą klawiszy [W], [S], [A], [D], skaczesz spacją.

Rozgrywkę najlepiej rozpocząć od zbudowania najprostszego domostwa – ziemianki, by w nocy mieć gdzie się schronić przed potworami. Najpierw pozyskujesz podstawowy budulec – drewno. W tym celu podejdź do drzewa. Stojąc blisko niego, naprowadź kursor na pień i przytrzymaj lewy przycisk myszy.

Po zebraniu kilku pni drzewa, przyciskając klawisz [E] na klawiaturze, otwórz ekwipunek. Po przeciągnięciu drewna w pole Crafting gra automatycznie zaproponuje pocięcie go na deski. Aby czynność wykonać, wystarczy przeciągnąć deski do ekwipunku.

Klikając na zbiór desek prawym przyciskiem myszy, rozdziel je na pojedyncze sztuki, a następnie ułóż jak na obrazku (dla Craftingu znaczenie ma nie tylko dobór materiałów, ale również ich ułożenie). Stworzyłeś właśnie stół rzemieślniczy potrzebny do wytwarzania bardziej skomplikowanych przedmiotów:

Połóż stół na ziemi i kliknij prawy przycisk myszy. Pojawi się nowe okno tworzenia przedmiotów. Ułóż w nim deski jak na obrazku. W ten sposób skonstruujesz drzwi – podstawę każdego domostwa.

Kopać w ziemi możesz gołymi rękoma, ale jeśli natrafisz na twardą skałę, potrzebny ci będzie kilof. Aby go wykonać, ponownie kliknij prawym przyciskiem myszy na stole rzemieślniczym i rozłóż deski jak na obrazku, by wytworzyć patyki (A). Następnie, układając patyki i deski jak na obrazku (B), robisz drewniany kilof.

Poszukaj stromego wzniesienia i klikając lewym przyciskiem myszy, wykop za pomocą kilofa jamę. Pamiętaj, by wejście miało wysokość dwóch i szerokość jednego kwadratu, gdyż tylko w takim otworze osadzisz drzwi poprzez „położenie ich” prawym przyciskiem myszy u podstawy otworu ościeży. Od tej pory lewym przyciskiem myszy możesz otwierać i zamykać drzwi, by odgradzać się od nocnych niebezpieczeństw.