Test routerów mobilnych

Zalety routerów mobilnych

• Podział szybkiego internetu LTE między kilka urządzeń
• Kieszonkowe rozmiary i waga
• Zasilanie z USB lub za pomocą akumulatora
• Konfiguracja na ekranie LCD, za pomocą aplikacji lub przez przeglądarkę
• Niektóre funkcje znane z routerów domowych

Router jest centralnym punktem sieci i steruje w niej przepływem danych. Domowy lub mobilny router jest szczególnym rodzajem, bo odpowiada za rozdzielenie jednego łącza na wiele innych urządzeń. Łącze nie bierze się znikąd – musisz mieć wykupioną usługę od operatora, w przypadku omawianych routerów mobilnych powinien to być szybki internet LTE.

Od operatora kupujesz kartę SIM w wybranym planie taryfowym, którą musisz zainstalować w routerze. Po krótkiej konfiguracji (albo nawet bez niej) router łączy się ze stacjami bazowymi i jest gotowy do odbioru i wysyłania danych. W sieci LTE szybkość przesyłania wynosi 150/50 Mb/s, ale wszyscy operatorzy oferują także LTE-A (LTE-Advanced) o teoretycznej szybkości do 300/50 Mb/s.

W sieci domowej router mobilny zapewnia wyłącznie dostęp do Wi-Fi, nie ma portów LAN do podłączenia komputerów stacjonarnych. Wynika to z małych rozmiarów routerów i z braku potrzeby stosowania takich złączy.

Starsze routery mają Wi-Fi w standardzie 802.11n z dwiema antenami (tzw. 2x2 MIMO), co przekłada się na teoretyczną przepustowość 300 Mb/s. Nowsze są zgodne z 802.11ac, ich przepustowość wynosi 867 Mb/s.

Każdy router ma interfejs USB, który służy do ładowania akumulatora, czasem do ładowania innych urządzeń (funkcja powerbanku) albo do umożliwienia routerowi pracy w roli modemu LTE. Niektóre routery mają także złącza TS9 do anten, gdyby sygnał LTE okazał się za słaby.

Omawiane routery mają cechy istotne w zastosowaniach mobilnych – niewielkie gabaryty, wagę 100–150 gramów, a także zasilanie za pomocą wbudowanego akumulatora. Związane są z tym funkcje regulacji mocy Wi-Fi, a także automatycznego wyłączania routera po określonym czasie bezczynności.

Usługi internetu mobilnego czasem mają narzucone limity transferu albo obejmują określony pakiet danych za określoną kwotę. Użytkownik powinien wiedzieć, ile danych przesłał, dlatego routery mobilne mają licznik danych, a także możliwość ustalenia limitów, przy których wyświetla się ostrzeżenie. Koleją funkcją jest odbiór i odczyt wiadomości SMS (przede wszystkim od operatora), jak również możliwość wysyłania tzw. kodów USSD (np. z zapytaniem o stan konta).

Routery mają też coraz więcej cech typowych dla urządzeń stacjonarnych. Przede wszystkim są to praca Wi-Fi w paśmie 5 GHz (lub nawet jednocześnie w 2,4 oraz 5 GHz), wysoka przepustowość Wi-Fi, możliwość uruchomienia sieci gościnnej itp.

Jeśli chodzi o sterowanie ruchem, routery pozwalają stworzyć tzw. strefę DMZ, przekierowywać porty w celu udostępnienia usług z sieci lokalnej w internecie, obsługują UPnP (automatyczne przekierowanie portów), filtrowanie pakietów, mają ochronę rodzicielską np. w postaci filtra URL, dynamiczny DNS i wiele innych funkcji. Oczywiście nie każdy router mobilny ma taki zestaw funkcji, niektóre mogą nie mieć ani jednej z nich. Faktem jest jednak, że to dodatki, z których skorzysta niewiele osób.

Do testu staraliśmy się wybrać routery z modemami LTE-A oraz siecią bezprzewodową 802.11ac, ale nie każdy producent ma takie w ofercie. Dlatego w naszym krótkim teście znalazły się produkty o większej różnorodności.

W teście wyróżniają się oba urządzenia Netgear, które mają dotykowe ekrany LCD, dzięki którym obsługa jest znacznie wygodniejsza i daje większe możliwości. Pozostałe urządzenia z ekranami LCD mają po dwa przyciski, za pomocą których można zmienić kilka parametrów, np. przełączyć pasmo Wi-Fi (2,4/5 GHz), tryb modemu (3G/4G), czy też sprawdzić klucz szyfrujący lub wykorzystany limit danych. Router D-Link ma tylko trzy kontrolki, ale kolory ich świecenia również dają sporo informacji o pracy urządzenia.

Różny jest także zestaw interfejsów. Najlepsze Netgear AirCard 810 oraz TP-Link M7650 mają wbudowany modem LTE 600 Mb/s oraz Wi-Fi 802.11ac. Niestety przekłada się to na wysokie ceny sprzętu. Słabsze TP-Link oraz D-Link mają standardowe modemy LTE 150 Mb/s oraz Wi-Fi w starszym standardzie.

Wszystkie urządzenia mają akumulatory. Największy, o pojemności prawie 12 Wh (w droższym TP-Linku), według deklaracji producenta wystarcza na 15 godzin pracy. Akumulator 7,2 Wh w urządzeniu D-Link wystarcza maksymalnie na 5 godzin.

Testowane urządzenia mają wystarczający zestaw funkcji i świetnie pełnią swoją rolę. Wystarczy wsunąć kartę SIM, podłączyć się do Wi-Fi (każdy router ma fabryczne SSID i klucz szyfrujący), ewentualnie zalogować się do interfejsu i ustawić nazwę APN. Niemal wszystkie routery (z wyjątkiem D-Linka) udostępniają Wi-Fi w paśmie 5 GHz, a oba modele Netgear nawet w obu pasmach (2,4/5 GHz) jednocześnie. Oprócz sieci głównej można w nich skonfigurować sieć „gościnną”, która może pracować w dowolnym paśmie.

Dodatkowo Netgear AC 810 ma zaawansowany filtr treści oparty na OpenDNS, dodatkowy filtr stron WWW, a także harmonogram pracy Wi-Fi. Jest też sporo innych funkcji znanych z routerów stacjonarnych, które zresztą są dostępne także w tańszym modelu Netgear, jak również w innych routerach. W porównaniu z urządzeniami domowymi brakuje tylko funkcji zarządzania pasmem.

Opisy wybranych routerów

AirCard 810 ma wszystko, co potrzebne w routerze mobilnym, a nawet więcej: szybki interfejs Wi-Fi zgodny z 802.11ac, sporo opcji dotyczących sieci bezprzewodowej i wiele funkcji „stacjonarnych”. Zapewnia wsparcie dla UPnP i DMZ, obsługuje przekazywanie portów, filtry treści bazujące na OpenDNS, harmonogram pracy Wi-Fi, ma funkcję ładowania urządzeń mobilnych. Mimo że w Polsce technologia LTE-A oferuje jedynie 300 Mb/s, router ma dwukrotnie szybszy interfejs. Oprócz zewnętrznej anteny LTE można dokupić stację dokującą, która ma gniazda Ethernet – dzięki temu sprzęt staje się routerem stacjonarnym. Funkcje konfiguruje się w ładnym, polskojęzycznym interfejsie, wiele funkcji można ustawić na dotykowym ekranie lub za pomocą apki mobilnej.

Pod względem wyposażenia jest to bardzo mocny sprzęt, podobny do AirCard 810: ma LTE o szybkości do 600 Mb/s, a także Wi-Fi w standardzie 802.11ac. Ma także ładny interfejs webowy, mobilną aplikację tpMiFi oraz ekranik LCD. Jednak ten ostatni pełni funkcję niemal wyłącznie informacyjną – pozwala ustawić tylko kilka parametrów, przede wszystkim pasmo Wi-Fi 2,4 lub 5 GHz (ale nie oba jednocześnie). Jest licznik danych i funkcja ostrzegania o przekroczeniu wcześniej ustalonego limitu, a także funkcje charakterystyczne dla urządzeń stacjonarnych: przekazywanie portów, strefa DMZ czy wsparcie dla UPnP. Jak w wielu innych routerach, jest możliwość udostępniania danych z karty microSD, choć raczej jest to rzadko wykorzystywana funkcja. Nie ma możliwości podłączenia zewnętrznych anten. Niestety oprogramowanie TP-Link nie zostało spolszczone.

Router optymalny – mocny i niedrogi. Niestety jest trudno dostępny, bo jest oferowany tylko wraz z abonamentem w Plusie (pojedyncze egzemplarze można czasem znaleźć na aukcjach). Ma szybkie interfejsy: LTE-A do 300 Mb/s, a także Wi-Fi w standardzie 802.11ac. Może pracować w paśmie 2,4 GHz lub 5 GHz, pozwala skonfigurować dwie sieci Wi-Fi i łatwo podłączać urządzenia do sieci po wyświetleniu kodu QR na ekranie. Ma też kilka funkcji „stacjonarnych”: filtrowanie pakietów, przekazywanie portów, strefę DMZ i wsparcie dla UPnP. Na ekranie można ustawić niewiele, jedynie wyświetlić kod QR, aktywować WPS lub włączyć roaming danych. Funkcjami zarządza się przez dopracowany interfejs i przeglądarkę z poziomu komputera lub smartfona.