Wysoka rozdzielczość

W artykule:

• Jak dobrać monitor do potrzeb
• Na co zwracać uwagę przy zakupie monitora
• Informacje o rodzajach matryc
• Wyniki testu 7 monitorów Full HD oraz 3 monitorów HD
• Opisy najciekawszych modeli

W sklepach naprawdę jest w czym wybierać – samych monitorów Full HD, czyli o rozdzielczości 1920x1080 jest ponad pół tysiąca! Bez problemu znajdziesz więc monitor, który będzie ci dobrze służył. Doradzimy, na co zwrócić uwagę w tym gąszczu produktów, aby wybrać takie urządzenie, które najlepiej będzie odpowiadało twoim potrzebom.

Pierwsza i najważniejsza decyzja dotyczy przekątnej monitora, czyli jego wielkości. Wielkość ekranu warto dopasować do zastosowań komputera – prace biurowe można wykonywać na niewielkim ekranie, ale gry czy filmy lepiej wyglądają na większym. Optymalnym rozwiązaniem jest przekątna od 19 do 24 cali.

Pamiętaj! Przed kupnem wybranego modelu sprawdź, czy zmieści się na twoim biurku. Trochę miejsca zaoszczędzisz, montując monitor na ścianie. W tym celu z tyłu obudowy musi mieć otwory montażowe w standardzie VESA.

Jeśli chodzi o rozdzielczość, wybór jest ograniczony, bo niemal wszystkie nowe monitory to konstrukcje Full HD, czyli o rozdzielczości 1920x1080 pikseli. Warto jednak pamiętać, że nowoczesne gry uruchamiane w takiej rozdzielczości wymagają wydajnej karty graficznej – na słabej nie będą działały płynnie. Wtedy rozwiązaniem jest zmiana rozdzielczości gier poniżej trybu Full HD, co będzie się wiązało ze spadkiem jakości obrazu (dzieje się tak zawsze, gdy monitor LCD musi wyświetlić obraz o rozdzielczości niższej niż nominalna rozdzielczość matrycy). Jeśli dużo grasz, a nie stać cię na wydajną kartę graficzną, lepiej kupić monitor o mniejszej rozdzielczości – 1366x768.

Sprawdź, jakie złącza ma twoja karta graficzna. Większość kart ma co najmniej jedno wyjście D-Sub (albo można je uzyskać za pomocą przejściówki). Niemal każdy monitor ma również takie wejście. Lepszą jakość obrazu zapewniają jednak złącza cyfrowe, takie jak DVI czy HDMI, obecne na każdej współczesnej karcie. Niestety, część monitorów, zwłaszcza tych najtańszych, nie ma żadnego wejścia cyfrowego. Lepiej takich rozwiązań unikać i wybierać tyko wśród modeli ze złączem cyfrowym.

Przed zakupem monitora warto się upewnić, czy w zestawie jest kabel, którego będziesz używać (DVI, HDMI). W zestawie często dołączany jest tylko najtańszy D-Sub, natomiast kabel cyfrowy trzeba osobno dokupić. Jeśli dowiesz się o tym zawczasu, będziesz mógł nabyć brakujący kabel wraz z monitorem, by oszczędzić sobie poszukiwań.

Monitory mają kilka różnych rodzajów matryc LCD. Najbardziej popularną odmianą są matryce typu TN. Ich zalety to niska cena i krótki czas reakcji (lepsze wyświetlanie dynamicznego obrazu). Niestety, panele te mają kilka wad, przede wszystkim wąskie kąty widzenia, zwłaszcza z góry i z dołu, niezbyt dużą dokładność odwzorowania kolorów, a także bardzo jasną czerń, która uniemożliwia uzyskanie dużego kontrastu.

W ostatnich miesiącach coraz większą popularność zyskują matryce typu IPS, które stają się coraz tańsze. Ich zalety to wierniejsze odwzorowywanie kolorów, zdecydowanie lepsze kąty widzenia, a także głębsza czerń. W porównaniu z matrycami TN mają wadę w postaci dłuższego czasu reakcji, przez co teoretycznie bardziej widać efekt smużenia, ale w praktyce trudno to potwierdzić.

Trzecia grupa matryc to MVA (wraz z licznymi odmianami S-MVA, P-MVA) oraz PVA. Mają one wiele cech wspólnych z technologiami TN i IPS: dobre kąty widzenia, wierne odwzorowanie kolorów, głęboką czerń i relatywnie krótki czas reakcji. Wadą jest wysoka cena, przez co monitory tego typu są najmniej popularne – w sklepach jest zaledwie kilkanaście konstrukcji Full HD tego typu.

W praktyce często się jednak okazuje, że dobry monitor z matrycą TN zapewnia lepszą jakość obrazu niż tańsze wersje monitorów z matrycą IPS.

Przeciętny monitor umożliwia dostosowanie pozycji ekranu tylko poprzez jego pochylenie o kilkanaście stopni do przodu lub do tyłu. Ma to duże znaczenie przy wąskich kątach widzenia, bo obraz widziany lekko z góry lub z dołu wygląda zupełnie inaczej niż powinien. Ustawienie monitora pod odpowiednim kątem jest jedyną metodą uzyskania optymalnego obrazu.

Są jednak konstrukcje znacznie lepsze, na wysokiej nóżce o regulowanej wysokości. Umożliwia ona ustalenie takiej pozycji ekranu, która jest najbardziej ergonomiczna dla użytkownika (górna krawędź ekranu powinna być na wysokości oczu). Natomiast osoby dużo czytające na ekranie docenią możliwość obracania panelu do pozycji pionowej (tzw. pivot). W tym ostatnim przypadku potrzebny jest dodatkowy program, który odwróci obraz o 90 stopni, lub aktywowane odpowiednie funkcje w sterowniku karty graficznej.

Monitory różnią się także pod względem możliwości regulacji samych parametrów obrazu. Większości osób wystarczą podstawowe regulacje (jasność, kontrast, składowe RGB). W poważniejszych zadaniach, np. opracowywaniu zdjęć czy filmów, lepiej się sprawdzają monitory, w których można dokładnie regulować temperaturę barwową i współczynnik gamma.

Warto także wspomnieć o tym, że część monitorów ma program zastępujący niezbyt wygodne menu ekranowe. Pozwala on na ustawianie jakości obrazu bezpośrednio z Windows. Do działania takiego programu wymagane jest jednak połączenie z kartą graficzną za pośrednictwem cyfrowego złącza.

Przetestowaliśmy siedem monitorów o różnej przekątnej i rozdzielczości Full HD, a także – dla osób o mniejszych potrzebach – trzy monitory o rozdzielczości 1366x768 pikseli.

Większość testowanych monitorów to konstrukcje bazujące na matrycach TN. Tylko dwa (LG Flatron IPS226V, AOC i2353Fh) mają droższą matrycę IPS. Panel wyższej klasy nie zagwarantował im zwycięstwa w zestawieniu, choć monitor LG uzyskał najwyższą ocenę jakości obrazu. Złożyła się na to dobra jasność, wysoki kontrast statyczny i najmniejsze błędy odwzorowania barw. To wszystko LG oferuje w domyślnym trybie pracy, bez kalibracji. Ekran zaskakuje też krótkim, subiektywnie zmierzonym czasem reakcji matrycy, choć odstaje trochę od najlepszych modeli pod względem temperatury barwowej.

Tańszy Philips 221P3LPYES z matrycą TN wyświetlał tylko nieznacznie słabszy obraz. Większy był błąd odwzorowania barw i niedoskonałości w wyświetlaniu przejść gradientowych. Co dziwne, zmierzony czas reakcji matrycy był dłuższy niż w modelu LG, za to kontrast był tak samo dobry (teoretycznie w matrycy TN powinien być znacznie gorszy).

Drugi monitor z matrycą IPS (AOC i2353Fh) cechuje się lepszą jasnością maksymalną, ale za to znacznie słabszym kontrastem statycznym.

Generalnie monitory z miejsc 3–7 zapewniają bardzo zbliżony poziom wyświetlania obrazu. Na ocenę wpływały po prostu duże niedoskonałości w jednej konkretnej dziedzinie, jak np. w przypadku monitora Benq RL2240H były to fatalne współczynniki kontrastu statycznego. Zbyt mocno od pozostałych konstrukcji nie odstaje także monitor Asus VH242H, który jako jedyny ma podświetlenie CCFL (świetlówki) – uzyskana jasność maksymalna wcale nie była lepsza od monitorów LED.

Wyposażenie i możliwości również miały bardzo duży wpływ na ostateczną ocenę produktu. Liderowi testu, monitorowi Philips 221P3LPYES, znacznie pomógł bogaty zestaw złączy, duże możliwości regulacji pozycji ekranu czy taki detal, jak wbudowane głośniczki. Monitor ten jako jedyny pozwala na regulowanie wysokości ekranu, obrotu w bok, a także przestawienie ekranu do pozycji pionowej.

Ale to nie koniec możliwości tego monitora. Ma on wbudowany czujnik oświetlenia, dzięki któremu może automatycznie dostosowywać jasność obrazu do oświetlenia w pomieszczeniu. Jest także czujnik obecności użytkownika przed monitorem, dzięki czemu obraz może być wygaszany natychmiast, gdy wstaniemy od biurka. Ocenę podniosło także rozbudowane menu ekranowe oraz oprogramowanie do regulacji parametrów obrazu.

Dwa czujniki oraz bogate menu ekranowe ma też monitor Samsung SyncMaster SA550. Jest to cały pakiet predefiniowanych trybów wyświetlania obrazu, a także bogaty zestaw trybów automatycznych, dobierających parametry w zależności od aktualnych warunków oświetleniowych. Mimo to monitor nie przebił się na wyższą pozycję w teście ze względu na detale: jedno wejście cyfrowe, brak głośniczków, przeciętną liczbę funkcji manualnego sterowania jakością wyświetlanego obrazu.

Warto wspomnieć, że producenci coraz częściej stosują dotykowe sensory zamiast przycisków do sterowania. Ma to niestety więcej wad niż zalet. W warunkach ze słabszym oświetleniem sterowanie parametrami obrazu nie jest możliwe, bo panelu dotykowego nie czuje się pod palcami ani nie widzi (chyba że jest podświetlany). W niektórych modelach sterowanie działa nieprecyzyjnie, reagując na dotyk nie za każdym razem – tak właśnie było w przypadku testowanego Samsunga. Oczywiście nie wykluczamy, że wada ta dotyczyła tylko i wyłącznie testowanego egzemplarza.

Większość nowych monitorów to konstrukcje z podświetleniem LED. Tylko Asus VH242H ma podświetlanie starszego typu. Naturalnie, jest to jednocześnie konstrukcja o największym zapotrzebowaniu na prąd, choć z drugiej strony to największy monitor w teście. Jednak różnice pod względem zapotrzebowania na energię między LED a CCFL nie są bardzo duże. Dobrym przykładem jest model AOC i2353Fh, który pod względem maksymalnego poboru prądu różni się zaledwie o 8 watów, natomiast w normalnym trybie pracy (przy zmniejszeniu jasności do 120 nitów) różnice wynoszą już tylko 5 watów.

Najlepiej pod względem energooszczędności wypadły małe monitory o rozdzielczości 1366x768 pikseli. W trakcie normalnego użytkowania ich moc wynosiła zaledwie 8–9 watów. To ułamek mocy całego komputera.

• HDMI Bardzo popularny, cyfrowy interfejs służący do przesyłu obrazu i dźwięku, pozwalający podłączyć monitor do komputera, odtwarzacza wideo lub konsoli do gier.
• DisplayPort Coraz częściej spotykany odpowiednik HDMI. Można do niego podłączyć komputer z takim samym interfejsem albo dowolne urządzenie z wyjściem HDMI (przez odpowiednią przejściówkę).
• DVI Starszy, cyfrowy standard przesyłu obrazu, ale niepozwalający na przesył dźwięku (co zapewnia HDMI); można do niego podłączyć komputer z takim wyjściem albo dowolne urządzenie wyposażone w HDMI (stosując kabel DVI-HDMI).
• D-Sub Najstarszy, analogowy interfejs monitorów. Można do niego podłączyć obraz z komputera wyposażonego w wyjście D-Sub albo DVI (przez przejściówkę).

• JAKOŚĆ OBRAZU Odwzorowanie kolorów, idealna ostrość obrazu, dobre kąty widzenia, równomierne podświetlenie matrycy oraz brak defektów, takich jak smużenie czy dithering, to najważniejsze cechy dobrego monitora.
• WYPOSAŻENIE Monitor musi mieć przynajmniej jedno cyfrowe wejście obrazu, nie zaszkodzą także głośniczki. Dobre modele mają podstawę pozwalającą na regulację wysokości ekranu, czujnik oświetlenia i czujnik obecności użytkownika przed monitorem.
• OBSŁUGA Wygodny panel sterujący oraz intuicyjne menu ekranowe w języku polskim ułatwią dostosowanie parametrów obrazu do własnych wymagań. Wygodne jest też oprogramowanie do konfiguracji parametrów obrazu.

Opisy wybranych modeli monitorów

Monitor o dużych możliwościach. Jedyny, który pozwala na regulowanie ekranu na wiele sposobów: można go pochylać, przekręcać do pionu i obracać ekran w poziomie bez poruszania podstawki. Do tego urządzenie ma czujnik obecności użytkownika przed monitorem oraz czujnik natężenia światła. Sam ekran zapewnia, wprawdzie nie świetną, ale całkiem dobrą jakość wyświetlanego obrazu.

Główną zaletą tego modelu jest matryca IPS cechująca się lepszymi kątami widzenia, wierniejszym odwzorowaniem kolorów i zadowalającymi przejściami gradientowymi niż matryce TN. Testy udowodniły, że matryca wcale nie ma zbyt długiego czasu reakcji, czego powodem miałaby być rzekomo technologia IPS. Wyniki niektórych pomiarów były nawet lepsze niż w monitorach z matrycami TN.

Jedyny w naszym teście monitor z podświetlaniem CCFL, co automatycznie odbiło się na grubości panelu, znacznie ją zwiększając, oraz poborze energii. Obraz uzyskiwany na monitorze jest całkiem niezły, np. jeśli chodzi o płynność przejść gradientowych. Zaleta to spora liczba złączy audio oraz wideo, a wady to niejednorodne podświetlenie i dość duży błąd odwzorowania kolorów.

Monitor, jak przystało na model z podświetlaniem LED, ma bardzo cienki ekran. Dość przeciętnie wypada pod względem realnej, zmierzonej jasności oraz statycznego kontrastu, ale nieźle sobie radzi z poprawnym odwzorowaniem kolorów. Czasy reakcji urządzenia są raczej umiarkowane. Można narzekać na niewielką liczbę funkcji w menu, jednak do większości zastosowań to w zupełności wystarczy.

Bardzo cienki panel oraz efektowna aluminiowa ramka. Oryginalnym rozwiązaniem jest umieszczenie dotykowego panelu sterowania na podstawce urządzenia. W podstawce umieszczono także złącza monitora. Producent zadbał również o ładne menu ekranowe. Ten efektowny monitor nie jest jednak pozbawiony minusów. Jakość odwzorowania kolorów jest przeciętna mimo zastosowanej w nim matrycy typu IPS.

Monitor jest przeznaczony dla graczy, zwłaszcza fanów RTS-ów. O jego przeznaczeniu miały zdecydować bardzo krótkie czasy reakcji matrycy. Faktycznie są one lepsze niż w większości przetestowanych przez nas monitorów, jednak nie na tyle dobre, by zdeklasować konkurencję. Unikatowe cechy monitora to wyjątkowy kolor oraz rozbudowane menu.