2 kontra 8

Obecnie procesory dla pecetów nie przechodzą tak dużych przeobrażeń, jak kilka lat temu. Do dyspozycji mamy układy Intel Core czwartej generacji, a wśród nich dwurdzeniowy Core i3–4370. Jest to najszybszy układ Core i3, oferujący nominalną częstotliwość taktowania 3,8 GHz, a jego cena wynosi nieco ponad 600 zł. Procesor nie należy do najnowszej serii Haswell Refresh, ale jeszcze do poprzedniej, „regularnej” grupy układów Haswell.

Wśród układów AMD do codziennego użytku przeznaczone są modele z serii A, natomiast do wymagających odbiorców firma kieruje procesory FX. Jednak biorąc pod uwagę ceny, niemal bezpośrednim konkurentem Intel Core i3–4370 jest ośmiordzeniowy AMD FX-8320E, który też kosztuje nieco ponad 600 zł. Jest to nowy procesor wprowadzony obok układu FX-8320. W nowym modelu obniżono częstotliwość taktowania z 3,5 do 3,2 GHz, ale jednocześnie TDP wynosi 95 zamiast 125 W. Układ ma zatem lepsze parametry energetyczne kosztem niższej wydajności.

Wydaje się nieprawdopodobne, by układy wyposażone w dwa oraz osiem rdzeni mogły ze sobą sprawiedliwie konkurować. Oczywiście nie są to takie same rdzenie – założenia towarzyszące ich tworzeniu były zupełnie inne.

Procesory AMD są wyposażone w tzw. moduły, z których każdy zawiera prawie dwa rdzenie. Dlaczego „prawie”? Bo taka para rdzeni ma wspólne elementy, np. jednostki pobierania instrukcji oraz dekodowania rozkazów. W efekcie czteromodułowy, teoretycznie ośmiordzeniowy FX-8320E ma wydajność około 5,5 klasycznego rdzenia, co widać w porównaniu obsługi aplikacji jedno- i wielowątkowych. W naszym teście był to Cinebench 11.5.

Z kolei Intel Core i3–4370 jest układem zaledwie dwurdzeniowym. Tu każdy rdzeń działa w zasadzie niezależnie, jednak korzysta z technologii HyperThreading, dzięki czemu „udaje” dwa rdzenie i w praktyce przetwarza zadania w czterech wątkach. W tym wypadku w testach widać, że wydajność aplikacji wielowątkowych jest 2,5-krotnie lepsza, niż jednowątkowych. Rozwiązanie Intela daje zatem pół dodatkowego rdzenia, chociaż w porównaniu z procesorem AMD jest to nadal bardzo mało.

Testowane układy mają różne częstotliwości pracy. W przypadku FX-8320E jest to nominalnie 3,2 GHz, a w trybie energooszczędnym częstotliwość spada do 1,4 GHz. W trybie turbo rośnie maksymalnie do 4,0 GHz, ale częściej jest to 3,4 lub 3,6 GHz. Ponadto wszystkie procesory FX mają odblokowany mnożnik, więc częstotliwość można swobodnie zwiększać, choć skutkuje to bardzo dużym wzrostem poboru energii oraz temperatury (jak kiedyś w wysoko taktowanych układach Pentium 4). Z drugiej strony AMD wprowadza energooszczędne wersje układów nie po to, by je podkręcać, lecz aby mieć cichszy i chłodniejszy komputer.

Procesor Intela ma bazową częstotliwość 3,8 GHz i nie oferuje technologii Turbo Boost – jest ona obecna w układach Core i5 oraz i7. Za to w trybie energooszczędnym częstotliwość spada nawet do 800 MHz, dzięki czemu procesor i cały komputer mogą pobierać mniej energii. W dodatku Intel stosuje nowocześniejszą technologię 22 nm, a układy mają mniej prądożernej pamięci podręcznej. Efekt widać od razu – moc komputera w stanie spoczynku wynosi 42 W, a w przypadku AMD jest to 72 W. Przy pełnym obciążeniu CPU jest to 84 kontra 143 W. Na szczęście w przeliczeniu na złotówki nie są to duże różnice – zaledwie kilka złotych miesięcznie.

Okazuje się, że dwurdzeniowy procesor Intela nawiązuje całkiem wyrównaną walkę z ośmiordzeniowym procesorem AMD. Po części wynika to z niuansów technicznych, o których wspominaliśmy wcześniej. Przyczyną siły Intela (lub słabości AMD) może być jednak również to, że oprogramowanie nadal nie potrafi w stu procentach wykorzystać wielu rdzeni, choć nasze programy testowe są dobierane tak, by skorzystać z zalet najsilniejszych procesorów.

Wydajność testowanych układów jest różna w zależności od aplikacji. AMD FX zdecydowanie przoduje np. w programach do kompresji plików (7zip, WinRar), wielowątkowym teście Cinebench 11.5, szybciej szyfruje dane w programie TrueCrypt, jest także dwukrotnie szybszy w teście mierzącym wydajność wirtualnej maszyny Javy. Z kolei Core i3 wyraźnie szybciej wykonuje sekwencję operacji w Photoshopie, a także szybciej renderuje sceny 3D w programie Blender. Ogólnie lepsze osiągi uzyskał procesor AMD, choć jego przewaga nie jest bardzo duża.

W przypadku grafiki chodzi nam przede wszystkim o wydajność w grach. Choć według AMD procesory FX są przeznaczone dla profesjonalistów, to zarazem są jedyną propozycją dla wymagających graczy. Najszybszy układ z „domowej” serii A to A10–7850K – kosztuje tyle samo co FX-8320E, a ma o połowę mniej rdzeni oraz układ graficzny nadający się jedynie do okazjonalnego grania. Nie pozostało nic innego, jak tylko zmierzyć wydajność układu FX i porównać z konkurencyjnym Core i3.

Do testów wydajności w grach wybraliśmy najlepszą grafikę AMD dla przeciętnego gracza (czyli model z serii Radeon R7), a konkretnie Radeona R7 265 (następcę Radeona HD 7850 o zbliżonych parametrach). Wykorzystaliśmy również pięć znanych gier, a testy zostały przeprowadzone w rozdzielczości Full HD i przy wysokich ustawieniach obrazu. W tabeli zamieszczamy jedynie średnią liczbę klatek na sekundę.

Widać, że pojedynek procesorów w tym zakresie jest bardzo wyrównany. Wyniki różnią się pojedynczymi klatkami, co w praktyce oznacza, że oba procesory zapewniają niemal taką samą wydajność. Owszem, można by łatwo uwypuklić różnice między nimi, stosując lepszą kartę graficzną, zmniejszając rozdzielczość oraz liczbę detali graficznych, jednak nie oddawałoby to rzeczywistej wydajności w grach, która tak naprawdę jest niemal identyczna.

Musimy jednak zwrócić uwagę na szczegół, którego nie widać w tabeli: minimalną liczbę klatek na sekundę. W przypadku procesora AMD jest to poniżej 10 kl./s w Metro: Last Light Redux, a także poniżej 12 kl./s w Bioshock: Infinite. W przypadku procesora Intela gry aż tak się nie przycinają – najniższa zarejestrowana wartość to 16 kl./s w Bioshosk: Infinite.

Oprócz gier 3D sprawdziliśmy także wydajność animacji Flash oraz HTML5, bo w tych technologiach również powstaje sporo gier. Osiągi zależą tu zarówno od procesora, jak i karty graficznej. Również w tym przypadku wyniki są zróżnicowane w zależności od testu – nie ma wyraźnego zwycięzcy.

Oba testowane procesory bardzo różnią się budową, przede wszystkim liczbą rdzeni. Mimo to mają bardzo zbliżoną wydajność, a także podobną cenę. Na korzyść procesora AMD przemawiają nieco lepsze osiągi, natomiast na korzyść układu Intela – znacznie lepsza efektywność energetyczna.