Animowane intro

Surowy film nagrany aparatem, telefonem lub kamerą nie wygląda zbyt atrakcyjnie. Dlatego warto go poddać edycji w programie do obróbki filmów wideo. Dobrze by też było dodać do takiego filmu efektowną animację, która stanowiłaby wstęp do filmu właściwego. Oczywiście można wykorzystać gotowe animacje pobrane z internetu. Jeśli jednak stawiasz na oryginalność, spróbuj utworzyć taką animację we własnym zakresie. Bardzo pomocny w tym przedsięwzięciu będzie Blender. Do uzyskania atrakcyjnego filmu otwierającego wykorzystamy wbudowane funkcje obliczeń fizycznych, w jakie został wyposażony ten program. Dzięki temu wkład pracy potrzebny do uzyskania animacji zostanie ograniczony do minimum.

Uzyskana animacja będzie bazowała na polu prostopadłościanów przesuwających się w nieregularny sposób względem siebie. Utworzenie takiego efektu przez animowanie poszczególnych bloków zajęłoby naprawdę dużo czasu. Pokażemy, jak zautomatyzować taki proces, by stworzyć efektowny filmik w kilkunastu krótkich krokach. Na początek musimy zdefiniować parametry naszej animacji, by ta odpowiadała filmowi, z którym zostanie później zintegrowana. Te parametry znacznie ułatwią ustawianie oświetlenia oraz samej kamery, gdyż zawczasu będzie wiadomo, czy utworzona animacja mieści się w kadrze czy nie. Jeśli coś nie będzie nam odpowiadało, zawsze możemy zmienić ustawienia kamery. Przy okazji ustawimy też parametry dla kompresji naszego filmu.

W panelu po prawej stronie przejdź do zakładki z aparatem cyfrowym i kliknij Render Presets. Z rozwiniętej palety wybierz HDTV 720p. W ten sposób nadasz animacji takie parametry, jakie są standardowo definiowane dla filmów tego właśnie rodzaju.

Następnie kliknij PNG i z otwartej palety wybierz H.264. Przy okazji zdefiniuj też katalog, w którym ma zostać zapisana animacja. Kliknij Przeglądaj i w nowo otwartym oknie wskaż katalog docelowy dla animacji – w naszym przykładzie to katalog Film. Kliknij przycisk Accept.

Teraz należy zmniejszyć rozmiary sześcianu, który zawsze domyślnie znajduje się na scenie. Naciśnij na klawiaturze [S] i przytrzymując wciśnięty klawisz [Ctrl], pomniejsz sześcian o 0.2. Wartości, o jakie pomniejszasz sześcian, są wyświetlane w lewym dolnym rogu okna podglądu, np.:

Następnie zwiększymy wysokość naszego prostopadłościanu. W tym celu na klawiaturze naciśnij klawisz [S], a następnie [Z]. Przytrzymując klawisz [Ctrl], zwiększ jego wysokość sześciokrotnie. Podobnie jak w poprzednim kroku, wartość zmniejszania lub powiększania jest wyświetlana w dolnym lewym rogu.

Utwórz płaską powierzchnię. W tym celu z menu głównego wybierz: Add, Mesh, Plane. Naciskając [S] na klawiaturze i przytrzymując klawisz [Ctrl], powiększ płaszczyznę 12-krotnie.

Przejdź do trybu edycji, naciskając przycisk [Tab] (miej zaznaczoną powiększoną powierzchnię). Teraz z panelu funkcji po lewej stronie wybierz przycisk Subdivide. W dolnej części panelu pojawią się dodatkowe funkcje dla Subdivide. Kliknij na środku rubryki Numer of Cuts i wpisz wartość 40, dzięki czemu podzielisz płaszczyznę 40-krotnie. Wyjdź z trybu edycji, naciskając ponownie klawisz [Tab].

W panelu po prawej stronie przejdź do zakładki z kluczem narzędziowym. Kliknij belkę Add Modifier i z rozwiniętej palety, z sekcji Deform wybierz modyfikator Wave. Dzięki niemu na wcześniej utworzonej płaszczyźnie będzie powstawała deformacja na kształt fali, jaka formuje się na tafli wody po upadku kropli.

Przy standardowych ustawieniach częstotliwość powstawania fali jest bardzo wysoka. My chcemy, aby w trakcie całej animacji była utworzona tylko jedna fala. Dlatego musimy zmienić jej parametry. Aby to zrobić, wpisz w rubryce Offset wartość 90.

Ponieważ fale na naszej płaszczyźnie powstają zbyt szybko, musimy znacznie zmniejszyć częstotliwość ich tworzenia. Najlepiej tak, aby w trakcie całej animacji powstała tylko jedna fala. W tym celu wpisz w rubrykę Speed wartość 0015. Aby się przekonać, jak powstaje teraz fala, naciśnij przycisk Play.

Zatrzymaj odtwarzanie, naciskając Pause. Tworzona fala ma bardzo regularny kształt i efekt końcowy może nie zadowalać. Wprowadzimy jeszcze trochę nieregularnych zmian na płaszczyźnie, dodając teksturę. W tym celu kliknij lewym klawiszem myszki New. Jeśli teraz odtworzysz animację, zobaczysz, że poza regularnymi okręgami tworzone są losowo dodatkowe wybrzuszenia.

Na razie mamy płaszczyznę zmieniającą się w czasie. Chcemy, aby animacja dotyczyła jednak przesuwających się prostopadłościanów. Dlatego powiążemy utworzoną animację powierzchni z wcześniej zmodyfikowanym prostopadłościanem. Nie będziemy jednak powielać pojedynczo poszczególnych obiektów, lecz zdamy się na funkcję, która automatycznie powieli obiekty i wykona większość obliczeń.

Prawym przyciskiem myszki kliknij na prostopadłościanie. Teraz, przytrzymując klawisz [Shift], naprowadź kursor na płaszczyznę i naciśnij prawy przycisk myszki. Utwórz relację rodzic–dziecko między tymi obiektami. W tym celu naciśnij kombinację klawiszy [Ctrl]+[P]. Gdy pojawi się menu kontekstowe, kliknij lewym przyciskiem myszki na opcji Object.

Przejdź do właściwości obiektu, naciskając zakładkę z sześcianem. Następnie w sekcji Duplication kliknij przycisk Verts. W efekcie każdemu wierzchołkowi płaszczyzny zostanie przyporządkowany jeden prostopadłościan. Co więcej, przejmą one wszystkie cechy wierzchołków, łącznie z animacją.

Ponieważ odstępy między powielonymi prostopadłościanami są spore, w celu ich zmniejszenia najłatwiej będzie powiększyć sam źródłowy prostopadłościan. W menedżerze sceny kliknij prawym przyciskiem myszy Plane, a następnie w rozwiniętym drzewku kliknij Cube.

Na klawiaturze naciśnij klawisz [S] i przytrzymując przycisk [Ctrl], powiększaj prostopadłościany tak, by odstępy między nimi stały się możliwie najmniejsze. W celu uzyskania mniejszego skoku powiększania obiektu możesz dodatkowo przytrzymać klawisz [Shift]. Jednocześnie zadbaj o to, by prostopadłościany nie nachodziły na siebie, gdyż w takim wypadku w animacji mogłyby się pojawić błędy i artefakty. W tym konkretnym przypadku najlepsze efekty daje powiększenie prostopadłościanu o współczynnik 1.46.

Ostatnim etapem tworzenia intro jest ustawienie kamery, odpowiednie oświetlenie animowanego obiektu oraz ewentualnie nadanie mu materiału. My ustaliliśmy, że całą animację zarejestrujemy z kamery ustawionej bezpośrednio nad „falującym” obiektem. W efekcie poszczególne prostopadłościany będą się zbliżały i oddalały od obserwatora.

Zaznacz kamerę, klikając na niej lewym przyciskiem myszki. Teraz w sekcji Rotation wypełnij wszystkie pola następującymi wartościami. W ten sposób kamera zostanie ustawiona równolegle do podłoża i jednocześnie linii cięć między poszczególnymi prostopadłościanami.

Korzystając ze strzałek współrzędnych kamery, przesuń ją tak, by znajdowała się mniej więcej na środku utworzonego z prostopadłościanów pola. Dla uzyskania lepszego widoku naciśnij klawisz [7] na klawiaturze numerycznej.

Naciśnij klawisz [0] na klawiaturze numerycznej, by zmienić widok na widok z kamery. Teraz naciśnij kombinację klawiszy [Shift]+[F] (tryb lotu kamery) i rolką myszki oddal kamerę od ruchomych prostopadłościanów tak, by jej boczne krawędzie zbliżyły się do bocznych krawędzi utworzonego obiektu. Oddalanie kamery zakończ, naciskając lewy przycisk myszki.

Zmień widok na boczny, naciskając [1] na klawiaturze numerycznej. Lewym przyciskiem myszki zaznacz teraz źródło światła. Zmień tryb transformacji kierunków z Local na Global. Następnie, wykorzystując niebieską strzałkę, przesuń źródło światła na wysokość kamery.

Przejdź do parametrów światła, naciskając zakładkę po lewej stronie ikonki z szachownicą. W rubryce Distan zwiększ parametr do 100.000. Zwiększysz w ten sposób siłę światła, dzięki czemu tworzony obiekt zostanie lepiej oświetlony. Dodatkowo przejdź do ustawień globalnych, klikając zakładkę z kulą ziemską.

Zaznacz tu funkcję Ambient Occlusion, by włączyć obliczenia dla symulacji światła rozproszonego. Dodatkowo kliknij rubrykę Samples i zwiększ wartość próbkowania do 8. Parametr ten wydłuży nieco proces renderowania, ale za to znacznie poprawi jakość obrazu, eliminując z niego szumy towarzyszące niskiej wartości próbkowania.

Pozostaje jeszcze przypisać naszym prostopadłościanom odpowiedni materiał. W naszym przykładzie ograniczymy się do zmiany koloru. W tym celu w menedżerze obiektów kliknij Cube. Następnie przejdź do zakładki po lewej stronie ikony z szachownicą. W sekcji Diffuse kliknij lewym przyciskiem myszki na polu koloru.

W otwartym oknie wybierz kolor, który ci najbardziej odpowiada. Przejdź teraz do zakładki z aparatem fotograficznym i aby rozpocząć proces renderowania animacji, kliknij przycisk Animation.