Komputer na miarę

Każdy potrzebuje innego komputera i może wydać na niego inną kwotę. Może to być wydajny sprzęt do gier, przeciętny komputer do codziennego użytku albo bardzo tani pecet do biura. Dlatego przygotowaliśmy po sześć konfiguracji bazujących na platformach AMD oraz Intela, począwszy od wydajnych urządzeń, kończąc na konstrukcjach bardzo tanich.

Do komputerów należy doliczyć system i urządzenia peryferyjne, które będą zależne od preferencji użytkownika. Na przykład do tańszego sprzętu może trafić Linux, żeby nie podnosić ceny całej konfiguracji, a w droższych komputerach przeznaczonych do grania znajdzie się Windows. Podobnie można postąpić z monitorem – większości osób wystarczy tani model Full HD, ale niektórzy mogą potrzebować dużego, 29-calowego modelu z matrycą IPS.

Pecet nie musi być wielką blaszaną skrzynią, ale najbardziej rozbudowane komputery nadal wymagają dużych obudów. Zmieści się w nich płyta główna ATX, kilka kart rozszerzeń, duży zestaw chłodzenia procesora, kilka dysków twardych. Wszystkie te komponenty mogą być chłodzone za pomocą zestawu wydajnych wentylatorów.

Tylko kto potrzebuje aż takiego sprzętu? Prawie nikt. Dlatego połowa proponowanych przez nas konfiguracji korzysta z płyt i obudów formatu micro-ATX (mATX). Są zdecydowanie mniejsze, ale i tak dają bardzo duże możliwości rozbudowy komputera: o kilka kart rozszerzeń, dysków, napędów optycznych itd. To idealny wybór niemal dla każdego użytkownika.

W najtańszych pecetach wykorzystaliśmy komponenty formatu mini-ITX (mITX) – płyty główne o wymiarach 17x17 cm, a także malutkie obudowy. Mimo że komputery są tanie i niezbyt szybkie, nie należy wiązać formatu mITX z małą wydajnością. Istnieją płyty tego typu (dla graczy), w których można zamontować procesor Intel Core i7 albo AMD A10 oraz wydajną grafikę.

Obecnie mamy do wyboru platformy dwóch producentów – obaj mają swoich wiernych fanów, dla których odpowiedź na tak postawione pytanie jest bardzo prosta. Jeśli jednak nie wiesz, co wybrać, przedstawimy pokrótce zalety i wady obu rozwiązań.

AMD ma obecnie aż trzy różne platformy – AM1 do najtańszych komputerów po kilkaset złotych, FM2+ do tzw. układów APU ze zintegrowaną grafiką do okazjonalnego grania, a także AM3+ do najwydajniejszych procesorów FX. Podział jest więc logiczny – platformę wybierasz w zależności od potrzeb. Jednak ta oferta ma kilka wad: brak zgodności między platformami, konieczność stosowania drogich pamięci DDR3–2133 lub DDR3–1866, niezbyt dobra wydajność zintegrowanej grafiki, spory pobór energii.

Intel ma w zasadzie jedną platformę LGA1150, w której można instalować układy Celeron, Pentium, aż po wydajne procesory Core i7. Daje to znacznie większe możliwości robudowy. Wszystkie układy współpracują z pamięciami DDR3 –1333 lub DDR3–1600, choć w najlepszych płytach głównych można instalować szybsze.

Wszystkie układy Intela mają zintegrowaną grafikę – nawet te, w których nie jest ona potrzebna (wiadomo, że do wydajnego procesora użytkownik i tak dokupi wydajną kartę). Grafika pod względem wydajności zaczyna doganiać zintegrowane układy AMD Radeon, ale nadal nie wystarcza nawet średnio zaawansowanym graczom.

Cechą rozwiązań Intela jest ich powolna ewolucja – każda kolejna generacja układów przynosi niewielkie usprawnienia. Dla niektórych jest to zaleta, bo producenci oprogramowania mogą stopniowo rozwijać aplikacje, ale dla niektórych wada, bo „w procesorach Intela nic się nie dzieje”. Jednak patrząc na przykłady z historii, taka droga wydaje się słuszna.

Oprócz najważniejszych komponentów trzeba jeszcze wybrać dodatki: dysk, napęd optyczny, zasilacz i obudowę.

Zacznijmy od dysków. Ich pojemności stale rosną, a ceny spadają. Jednak dysk twardy jest najwolniejszym elementem peceta, stąd przejście na półprzewodnikowe dyski SSD. Mają one mniejsze pojemności, ale są wielokrotnie szybsze, a komfort pracy jest bez porównania lepszy. Na dysku 120–240 GB zmieści się system i aplikacje, a jeśli potrzebujesz więcej miejsca na filmy lub gry, kup drugi zwykły dysk 1 TB lub większy.

Napęd optyczny (najczęściej nagrywarka DVD) jest coraz bardziej zbędny – można go pominąć, choć z drugiej strony kosztuje tak niewiele, że można go dołożyć do komputera.

Wybór zasilacza to głównie kwestia dostosowania jego mocy do pozostałych podzespołów. Dla najsłabszych komputerów wystarczy nawet moc kilkudziesięciu watów, w przypadku przeciętnego peceta jest to 350–450 W, a pecety z wydajnymi procesorami i kartami graficznymi potrzebują przynajmniej 500 W.

Wybór obudowy to trochę kwestia gustu, a trochę funkcjonalności. W większości pecetów postawiliśmy na obudowę Cooler Master N200, bo mimo niewielkich gabarytów (format mATX) jest pojemna, ma dużo miejsca na dyski i wentylatory, trzy porty USB z przodu, a przy tym kosztuje tylko 130 zł.

Firma AMD ma trzy platformy do różnych zastosowań – użyliśmy ich w naszych sześciu konfiguracjach. Najlepsza korzysta z ośmiordzeniowego procesora AMD FX-8350, a najtańsza z platformy AM1.

Mimo że najdroższy z naszych komputerów kosztuje około 3500 zł, nie udało się w nim wykorzystać najlepszych komponentów.

Trzy pierwsze konfiguracje zostały wyposażone w procesory AMD FX, przy czym dwie w ośmiordzeniowy układ FX-8350 o częstotliwości 4,0 GHz, współpracujący z pamięciami DDR3–2133 i zestawem chłodzącym SilentiumPC Fera 2. Trzeci pecet, ze względu na ograniczenia cenowe, ma sześciordzeniowy układ FX-6350 o trochę niższej częstotliwości, a także wolniejsze pamięci DDR3–1866 (nie wykorzystują w pełni możliwości procesora) i nieco tańszy zestaw chłodzący.

W przypadku najdroższego komputera proponujemy użyć płyty głównej z chipsetem AMD 990FX, która pozwoli najlepiej wykorzystać możliwości podzespołów, np. dwie karty graficzne. Pozostałe dwa komputery mają tańsze płyty z chipsetem AMD 970, które obsługują tylko jedną kartę, co dla większości osób nie będzie stanowiło żadnego problemu. Trzeba jedynie pamiętać, że proponowane przez nas płyty są formatu ATX, więc potrzebna jest duża obudowa.

Kolejne trzy komputery mają procesory ze zintegrowaną grafiką. Ponieważ nie są zbyt wydajne (najszybszy może konkurować zaledwie z przeciętnym Intel Core i3), najlepiej wykorzystać najwyższe modele z serii. Zatem dla komputerów średniej klasy wybraliśmy najszybszy model A10-7850K, natomiast dla taniego komputera – model Athlon 5350.

Kolejne trzy komputery mają procesory ze zintegrowaną grafiką. Ponieważ nie są zbyt wydajne (najszybszy może konkurować zaledwie z przeciętnym Intel Core i3), najlepiej wykorzystać najwyższe modele z serii. Zatem dla komputerów średniej klasy wybraliśmy najszybszy model A10-7850K, natomiast dla taniego komputera – model Athlon 5350.

Jeśli chodzi o platformę AM1, wybór jest niewielki, tym bardziej jeśli zawęzimy go do płyt formatu mITX – jest to dosłownie kilka modeli w cenie około 100 zł. Większe znaczenie ma procesor, jaki w takiej płycie umieścimy. Ponieważ układy te są powolne, proponujemy najszybszy Athlon 5350 za nieco ponad 200 zł. Jeśli komputer ma być tańszy, można zaoszczędzić na procesorze jeszcze 100 zł.

Do pracy z najtańszymi układami AMD wystarczy pojedynczy moduł pamięci (4 GB, ostatecznie 2 GB), bo procesory mają tylko jeden kanał pamięci.

Pozostałe komponenty są mniej ze sobą związane – grafikę, dysk czy napęd optyczny można wybrać według własnego uznania, jeżeli oczywiście pozwala na to miejsce w obudowie, a także limit cenowy dla poszczególnych konfiguracji.

Do gier niezbędna jest dobra karta graficzna, choć nawet cena najdroższego komputera za 3500 zł nie pozwala zastosować dowolnej karty. W tej konfiguracji udało się umieścić tani model Radeona R9 280X (inne karty tego typu kosztują ponad 1000 zł), a do wyboru jest jeszcze kilka wyższych układów, np. Radeon R9 285, R9 290, R9 290X. Są oczywiście również układy słabsze, ale dysponując wydajnym procesorem AMD, nie warto oszczędzać na grafice.

Do gier niezbędna jest dobra karta graficzna, choć nawet cena najdroższego komputera za 3500 zł nie pozwala zastosować dowolnej karty. W tej konfiguracji udało się umieścić tani model Radeona R9 280X (inne karty tego typu kosztują ponad 1000 zł), a do wyboru jest jeszcze kilka wyższych układów, np. Radeon R9 285, R9 290, R9 290X. Są oczywiście również układy słabsze, ale dysponując wydajnym procesorem AMD, nie warto oszczędzać na grafice.

W kilku komputerach wykorzystaliśmy dysk SSD o pojemności 120 GB i bardzo dobrych parametrach (odczyt 550 MB/s, zapis 530 MB/s). Właściwie SSD powinien się znaleźć w każdym komputerze, ale czasem lepiej zamiast niego kupić lepszy procesor i grafikę (szczególnie przy ograniczonym budżecie). Tam, gdzie pozwoliła na to cena całej konfiguracji (czyli w dwóch najdroższych pecetach), zastosowaliśmy dwa dyski – SSD i HDD o pojemności 2 TB. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by kupić nawet większy dysk albo wręcz przeciwnie – zrezygnować z niego na rzecz dysku SSD o większej pojemności lub karty graficznej o lepszych osiągach.

Większość konfiguracji wyposażyliśmy również w nagrywarkę DVD, która od czasu do czasu może się przydać, a przy cenie peceta wynoszącej 2000 czy 3000 zł jej wpływ na koszty jest niewielki. W tańszych komputerach, w których trzeba było na czymś oszczędzać, całkiem zrezygnowaliśmy z napędu optycznego – lepiej się go pozbyć, niż oszczędzać na procesorze, karcie graficznej czy pamięci RAM.

Wybór klawiatury i myszy zależy przede wszystkim od upodobań, ale także planowanych zastosowań komputera. Do codziennej pracy wystarczą niedrogie akcesoria przewodowe, ale warto wybierać urządzenia renomowanych producentów, np. Logitecha, Microsoftu czy A4Techa. Jeśli cenisz wygodę, wybierz urządzenia bezprzewodowe – kupione osobno lub w zestawie, np. Logitech MK220 (około 90 zł). Gracze powinni zwrócić uwagę na produkty tworzone specjalnie dla nich – klawiatury o specjalnych konstrukcjach i myszy z dodatkowymi przyciskami i funkcjami. Również w tym przypadku najpopularniejszy jest sprzęt Logitech i Microsoft, a także: A4Tech, Corsair, MadCatz, Razer czy SteelSeries. Sprzęt do gier najlepiej kupować osobno, nie w zestawach.

Do użytku domowego, zarówno dla mało, jak i bardzo zaawansowanych osób, Intel ma jedną wspólną platformę z gniazdem procesora LGA1150. Można w nim instalować procesory o różnej wydajności – od tanich modeli Celeron po wydajne Core i7. Z kolei możliwości peceta zależą głównie od chipsetu płyty głównej.

Intel ma bardzo wydajne procesory – lepsze od układów AMD, ale też droższe. Jeśli wybralibyśmy najlepsze z nich, cena komputera mogłaby przekroczyć 3500 zł, chyba żeby zrezygnować z dobrej grafiki czy dysku. Dlatego postanowiliśmy przygotować dobrze wyważone konfiguracje z układami Core i5.

Trzy droższe pecety są wyposażone w procesory z serii Core i5 z najnowszej rodziny Haswell. W najmocniejszym komputerze znalazł się czterordzeniowy układ Core i5–4670 K z odblokowanym mnożnikiem (to najtańszy procesor Core o takich właściwościach). Można go podkręcać, pod warunkiem zapewnienia mu dobrych warunków. Dlatego w tej konfiguracji musi się znaleźć płyta z chipsetem Z97, pamięcią DDR3–2133, a także wydajny zestaw chłodzący, taki jak SilentiumPC Grandis.

Obniżając cenę komputerów do 3000 zł, a tym bardziej 2500 zł, trzeba na czymś zaoszczędzić. Jednym z elementów jest właśnie procesor – proponujemy Core i5–4460. To prawie najtańszy układ z obecnej serii Core i5 (Haswell Refresh), przy tym wyposażony w cztery rdzenie i technologię Turbo Core, czego tańsze układy Core i3 już nie mają.

Brak podkręcania oznacza niższą temperaturę pracy, dlatego zestawy korzystają już z fabrycznego (tzw. boksowego) chłodzenia. Jednocześnie proponujemy zastosowanie tańszych płyt z chipsetem H97 – dobrze wyposażonych, lecz bez możliwości ich podkręcania, tym bardziej że wybrany procesor też nie jest przystosowany do overclockingu.

W tańszych komputerach zastosowaliśmy dwurdzeniowe procesory Core i3 oraz Pentium. W najtańszej konfiguracji można użyć wolniejszego Celerona (np. G1820), i zaoszczędzić w ten sposób 50 zł, albo szybszego Pentium (np. G3430), choć trzeba dołożyć przynajmniej kilkadziesiąt złotych. Oczywiście podstawka LGA1150 pozwala instalować również układy Core, ale w tym wypadku nie jest to wskazane – zasilacz dołączony do wybranej przez nas obudowy ma moc tylko 75 W i nie dostarczy odpowiedniej ilości energii do takiego układu.

W tańszych komputerach znalazły się płyty główne z chipsetem H97 oraz jeszcze tańszym H81. Mają one wystarczające możliwości – przede wszystkim wsparcie dla SATA 3 oraz USB 3.0. Instalowane na nich moduły pamięci będą pracowały najwyżej z częstotliwością 1600 MHz (dla Core i3) lub 1333 MHz (dla Pentium) – takie też pamięci znalazły się w naszych zestawach.

Pozostałe komponenty są mniej ze sobą związane – grafikę, dysk czy napęd optyczny można wybrać według własnego uznania, jeżeli oczywiście pozwala na to miejsce w obudowie.

Komputery z procesorami AMD wyposażyliśmy w karty graficzne z układami AMD Radeon, zatem „dla równowagi” do procesorów Intela dodajemy karty z układami Nvidia GeForce. Oczywiście nie jest to konieczne – można ich używać zamiennie, pamiętając o tym, że droga karta graficzna do poprawnego działania potrzebuje także dobrego, drogiego procesora. Dlatego też do dwóch najlepszych komputerów trafiła grafika z układem GeForce GTX 760, w dodatku w wersji fabrycznie podkręconej.

W dwóch kolejnych komputerach zastosowaliśmy kartę ze słabszym, ale jak najbardziej nadającym się do gier układem GTX 750 Ti. W komputerze za 1500 zł udało się umieścić całkiem niezłą kartę GeForce GT 750, ale kosztem np. procesora Pentium zamiast Core i3. Taka konfiguracja będzie lepsza do gier niż dobry procesor współpracujący ze słabą kartą graficzną.

Natomiast najtańszy z komputerów ma jedynie zintegrowany z procesorem układ graficzny HD Graphics – ten w ogóle nie nadaje się do gier 3D, poza tym zastosowana obudowa nie pozwala zainstalować żadnej grafiki.

W komputerach korzystających z platformy Intela postąpiliśmy podobnie jak w pecetach z AMD. W wielu konfiguracjach znalazł się dysk SSD o pojemności 120 GB i bardzo dobrych parametrach. W trzech najdroższych komputerach dodatkowo zastosowaliśmy dysk twardy o pojemności 2 TB – można z niego zrezygnować np. na rzecz lepszej grafiki albo większego SSD.

W większości konfiguracji wykorzystaliśmy również nagrywarkę DVD, która od czasu do czasu może się przydać. W trzech tańszych komputerach zrezygnowaliśmy z niej, głównie ze względu na inne, ważniejsze podzespoły.