Mały, przenośny, pojemny

W artykule:

• Do czego może służyć dysk
• Jak wybrać dysk zewnętrzny
• Jakie parametry mają dyski
• Test 18 dysków o pojemności do 2 TB i cenie do 500 zł
• Opisy wybranych produktów

Wiele użytkowanych obecnie komputerów ma dyski o pojemności 160–250 GB, tymczasem objętość danych szybko rośnie. Największe są gry oraz filmy HD, bo każdy tytuł zajmuje na dysku kilka GB. W takim tempie miejsce może się szybko wyczerpać. Jednak nowy dysk zewnętrzny może pomieścić 1–2 TB danych.

Jednym z zastosowań dysków zewnętrznych jest gromadzenie danych. Na przykład filmy, które chwilowo nie są potrzebne, można zapisać na dysku, a następnie odstawić go na półkę, by za rok lub dwa wrócić do ulubionych tytułów. W takim zastosowaniu najważniejszym parametrem jest cena w przeliczeniu na 1 GB. W roli magazynów danych najlepiej się sprawdzają stacjonarne dyski o pojemności do 2 TB, w których koszt 1 GB spadł nawet poniżej 20 groszy.

Drugim zastosowaniem dysku zewnętrznego jest przechowywanie kopii bezpieczeństwa systemu. W tej sytuacji znaczenie ma wydajność dysku, bo większe osiągi to krótszy czas potrzebny na zabezpieczenie i odzyskanie danych.

Dyski zewnętrzne można także wykorzystać do przenoszenia danych – zamiast dźwigać laptop, można przechowywać na nim dokumenty, zdjęcia, zakładki przeglądarki, czy nawet własne aplikacje uruchamiane prosto z dysku zewnętrznego. Poufną zawartość można zabezpieczyć za pomocą szyfrowania. Do takich zastosowań potrzebny jest dysk mały i lekki.

Ważnym parametrem dysku zewnętrznego jest jego wielkość, z czego wynikają możliwości jego transportu i sposób zasilania. Duże dyski, wykorzystujące napędy 3,5”, ważą około kilograma, a w dodatku potrzebują zasilacza, który też swoje waży. Małe dyski mieszczą się w kieszeni i są zasilane zazwyczaj bezpośrednio z USB (ew. FireWire).

Drugi ważny parametr to pojemność dysku – im większa, tym lepiej. Wynika z tego koszt 1 gigabajta, który na dużych dyskach jest najniższy. Przykładowo, najtańszy stacjonarny dysk 1 TB kosztuje około 250 zł, 2 TB kosztują 360 zł (a nie 500). Zatem bardziej opłacalny jest większy dysk.

Kupując dysk przenośny, musisz zwrócić uwagę na jego interfejs. Najbardziej uniwersalny jest USB, ale ważne, by był to port w wersji 3.0 o maksymalnej przepustowości 5 Gb/s (640 MB/s). Oczywiście pełna wydajność USB 3.0 będzie wykorzystana tylko wtedy, gdy taki interfejs będzie również w komputerze.

W sprzedaży są jeszcze dyski z eSATA i FireWire, ale te porty są rzadko stosowane w komputerach. Zanim kupisz taki dysk, sprawdź czy komputer ma właściwy port.

• Szybki interfejs Podstawowym interfejsem dysku zewnętrznego jest USB 3.0, który pozwala wykorzystać pełną wydajność dysku. Szybki przesył danych zapewniają też porty 800 lub eSATA, ale większość komputerów ich nie ma.
• Duża pojemność 1 TB przestrzeni dyskowej wystarczy do przechowania około 200 filmów lub obrazów płyt DVD (np. z grami). Duża pojemność wiąże się też z niższą ceną 1 GB.
• Łatwość przenoszenia Dyski przeznaczone do przenoszenia muszą mieć niewielkie wymiary i wagę, a także obudowę odporną na zarysowania i uderzenia.

Interfejs USB 1.1 zdecydowanie nie nadążał za ATA oraz SATA, tak samo USB 2.0 czy FireWire 400 nie pozwalał pracować dyskom tak szybko, jak SATA II/III. Dopiero najnowsze interfejsy, jak USB 3.0, FireWire 800 czy eSATA pozwalają wykorzystać pełną wydajność zewnętrznego dysku twardego – w przypadku modeli stacjonarnych średnia szybkość odczytu to ok. 100 MB/s.

Naszym celem było przetestowanie dysków o najlepszej relacji pojemności do ceny, zatem wśród dysków przenośnych były to głównie modele o pojemności 1 TB, a wśród stacjonarnych – 2 TB.

Większość testowanych dysków jest wyposażona w port USB 3.0, który nie stanowi dla ich wydajności żadnego ograniczenia. Zatem im szybszy napęd zastosuje producent, tym lepsze są osiągi.

Najlepsze osiągi ma stacjonarny dysk Iomega Prestige 2 TB – podczas testu osiągnął maksymalną szybkość odczytu i zapisu na poziomie 144 oraz 150 MB/s. Najszybszy spośród modeli przenośnych, Seagate FreeAgent GoFlex Pro 750 GB, zapewniał odczyt i zapis z maksymalną prędkością około 118 MB/s.

Dla porównania, trzy ostatnie modele wśród dysków przenośnych (Freecom oraz PQI), wyposażone tylko w USB 2.0, zapewniały szybkość na poziomie 31–36 MB/s.

Dyski Verbatim, które miały USB 2.0 oraz eSATA, testowaliśmy, korzystając z tego drugiego, szybszyego portu.

Każdy producent wraz z dyskiem dostarcza kabel USB, a w przypadku dysków stacjonarnych także zasilacz sieciowy. Do dysków przenośnych może się także przydać etui zabezpieczające na czas transportu – takie etui ma w zestawie Seagate FreeAgent GoFlex Pro, PQI H567V oraz PQI H551. W dodatku ten pierwszy dysk ma coś w rodzaju stacji dokującej, ułatwiającej podłączanie dysku do komputera.

Ponadto wszystkie dyski Seagate GoFlex mają odłączany, wymienny interfejs – zamiast USB 2.0 czy USB 3.0 można zastosować FireWire lub eSATA albo po prostu odłączyć interfejs i podłączyć dysk bezpośrednio do portu SATA.

Każdy producent dołącza także oprogramowanie, najczęściej narzędzia do szyfrowania zawartości dysku oraz do synchronizacji i backupu danych. Niestety, wartość tych narzędzi nie jest wielka, bo z powodzeniem mogą być zastąpione przez darmowe aplikacje.

Wśród programów dołączonych do dysków można jednak znaleźć kilka fajnych narzędzi, np. cały pakiet ochronny Protection Suite w dyskach Iomega, NeroBackItUp & Burn w dyskach Freecom i Verbatim czy pakiet programów Memeo w dyskach Seagate. W dyskach Transcend i niektórych PQI dostępny jest specjalny przycisk, którym można natychmiast uruchomić backup za pomocą wymienionego oprogramowania.

Opisy wybranych dysków przenośnych

FreeAgent GoFlex to seria dysków firmy Seagate z wymiennymi interfejsami. Sam dysk ma port SATA, a w zestawie jest kontroler USB 3.0. Zamiast niego można dokupić i podłączyć kontroler Fire-Wire 800 albo eSATA (koszt: 40–60 zł). GoFlex w wersji Pro ma także dodatkowe wyposażenie: ochronne etui oraz niewielką stację dokującą USB 3.0. W zestawie z dyskiem jest oprogramowanie do backupu i synchronizacji danych, a także inne programy firmy Memeo do udostępniania zdjęć i plików w internecie.

Dysk, który z pozoru nie wyróżnia się niczym pozytywnym ani negatywnym. Ma obudowę z portem USB 3.0 oraz jedną kontrolkę, a w zestawie tylko kabelek USB. Jednak oferuje to, co najważniejsze: dobrą wydajność (jak na dysk przenośny) oraz niewielki koszt w przeliczeniu na 1 GB. Na nośniku nagrano dwa programy: Green Button oraz Nero BackItUp. Pierwszy pozwala zdefiniować czas, po którym dysk ma przechodzić w tryb uśpienia, natomiast drugi jest dobrym, polskojęzycznym programem do backupu i odtwarzania danych.

Od razu widać, że ten dysk ma podwyższoną odporność na uderzenia, bo plastikowa obudowa została zamknięta w gumowej osłonie. Dysk jest podzielony na dwie partycje: mniejsza (700 MB) jest widoczna jako płyta CD i przechowuje oprogramowanie Iomega Encryption, druga służy do przechowywania danych użytkownika. Do pobrania z internetu jest Protection Suite, w którego skład wchodzi oprogramowanie ochronne McAfee, programy do backupu na dysk i online oraz do klonowania.

Jeden z najmniejszych dysków przenośnych, dostępny w czterech różnych wersjach kolorystycznych. Ma obudowę wykonaną z plastiku, ale można do niego dokupić specjalne gumowe etui (koszt 50–60 zł). Dysk ma port USB 3.0, ale producent prawdopodobnie zastosował wolniejszy napęd, ponieważ ogólna wydajność jest już wyraźnie niższa niż w przypadku dysków z początku tabeli. Jak inne modele dysków, również ten zawiera oprogramowanie: to Formatter do szybkiego formatowania dysku oraz SmartWare do backupu i odtwarzania danych.

Wytrzymały dysk w gumowej obudowie, z przyciskiem do szybkiego backupu. Aby przycisk działał, wcześniej w dostarczonym oprogramowaniu trzeba zdefiniować zadania backupu i przypisać jedno z nich do tego przycisku. Oprócz wykonywania pojedynczych kopii zapasowych program Transcend Elite potrafi wykonywać kopie w określonym cyklu, szyfrować pliki, foldery lub całe partycje, synchronizować zakładki IE lub Firefoksa. Producent dołączył też narzędzie StoreJet Formatter do szybkiego formatowania dysku.

Dysk w gumowo-plastikowej obudowie, z dołączonym na stałe kabelkiem USB, pomysłowo chowanym we wgłębieniu na krawędzi obudowy. Niestety, port USB jest w wersji 2.0, przez co dysk okazał się najwolniejszy w teście i uzyskał najniższą ocenę końcową. Firma PQI dołącza do tego, a także wszystkich swoich dysków, program UR-Foretress do szyfrowania danych, UR-Smart do przenoszenia dokumentów (niestety, wygląda infantylnie i nie budzi zaufania), a także Turbo HDD do przyspieszenia transferu przez USB (zwiększa go o kilkanaście procent).

Opisy dysków stacjonarnych

Dysk w metalowej obudowie, która dobrze odprowadza ciepło. Jest przystosowany do pracy w pozycji leżącej albo stojącej. Ma włącznik, dzięki któremu pobór prądu można zmniejszyć do zera, gdy dysk nie jest używany. Nie ma innych przycisków, a jedyna kontrolka znajduje się na tylnej ściance. Dysk jest podzielony na dwie partycje: mniejsza (700 MB) jest widoczna jako płyta CD i przechowuje oprogramowanie Iomega Encryption, druga służy do przechowywania danych użytkownika. Do pobrania z internetu jest pakiet Protection Suite.

Kolejny szybki dysk, w teście kopiowania plików nawet wydajniejszy od Iomegi z 1. miejsca. Jednak nie ma interfejsu USB 3.0, a jedynie z USB 2.0 oraz eSATA. Zatem tylko posiadacze komputerów z eSATA będą mogli wykorzystać w pełni jego wydajność. Podobnie, jak w modelu przenośnym, również w tym na nośniku znalazły się dwa programy: Green Button oraz Nero BackItUp. Pierwszy pozwala zdefiniować czas, po którym dysk ma przechodzić w tryb uśpienia, natomiast drugi jest dobrym, polskojęzycznym programem do backupu i odtwarzania danych.

Dysk w minimalistycznej, gumowej obudowie, która jest całkowicie odporna na obicia i zarysowania. Oprócz portu USB 3.0 dysk nie ma żadnych innych elementów. W zestawie znajduje się zasilacz i kabelek USB, a na nośniku jest nagrane dodatkowe oprogramowanie, przede wszystkim Nero BackItUp. Są także inne, drobne narzędzia, np. FHD Formatter (formatuje dysk lub konwertuje partycje FAT32 na NTFS) i Green Button (ustawia tryb oszczędzania energii). Mają one polski, ale źle przetłumaczony interfejs.

Najtańszy spośród dysków o pojemności 2 TB, zatem cechuje się najniższym kosztem w przeliczeniu na 1 gigabajt. W sprzedaży dostępne są wersje o jeszcze większej pojemności 3 TB. Jednak testowany model ma mniejszą szybkość odczytu i zapisu danych, a także dłuższy czas dostępu podczas zapisu niż modele z czołówki tabeli. Dlatego ogólna ocena wydajności jest wyraźnie niższa niż dysków Iomega czy Verbatim. Jak inne modele dysków również ten zawiera oprogramowanie: to Quick Formatter to szybkiego formatowania dysku oraz SmartWare do backupu i odtwarzania danych, a także przeprowadzania prostych czynności diagnostycznych.

Dysk z interfejsem USB 3.0, ale nie tak szybki jak poprzednicy (choć również zasługuje na ocenę bardzo dobrą). Jego budowa jest podobna do WD My Book, a cechą szczególną jest przycisk na przednim panelu. Służy on do szybkiego wykonania kopii zapasowej za pomocą programu Transcend Elite. Wcześniej trzeba w programie zdefiniować zadania backupu i przypisać jedno z nich do przycisku. Oprócz pojedynczych kopii zapasowych, program Transcend Elite potrafi wykonywać kopie w określonym cyklu, szyfrować pliki, foldery lub całe partycje, synchronizować zakładki IE lub Firefoksa. Producent dołączył też narzędzie StoreJet Formatter do szybkiego formatowania dysku.

Dysk z odłączaną podstawką, którą można dopasować do interfejsu komputera. Egzemplarz dostarczony do testu miał port USB 3.0, ale można go zmienić na FireWire 800. Podstawka ma kilka kontrolek informujących o stopniu zapełnienia dysku twardego. Wraz z dyskiem użytkownik otrzymuje zestaw aplikacji firmy Memeo. Są wśród nich aplikacje: Backup, Sync (do tworzenia kopii zapasowych i synchronizacji danych), a także ciekawe Memeo Share do udostępniania zdjęć w internecie i Memeo Send do udostępniania dużych plików znajomym. Szybki dostęp do programów oraz do podglądu ilości zajętego miejsca na dysku daje program Seagate Dashboard.