Na szerokim ekranie

• Artur Wyrzykowski szef działu Hardware

Duży monitor jest potrzebny przede wszystkim do multimediów: przeglądania i obróbki zdjęć, grafiki 3D, filmów o dobrej jakości. Czasem przydaje się też do biura. Jednak liczy się nie tylko jego przekątna, lecz również rozdzielczość – powinno być to 1920x1200 lub 1920x1080 pikseli. Dzięki niej w grach czy na zdjęciach zobaczysz więcej szczegółów, a na ekranie zmieści się więcej okienek aplikacji. Obraz o takiej rozdzielczości powinien być przesyłany w postaci cyfrowej, więc monitor powinien mieć przynajmniej jedno wejście DVI lub HDMI. Dodatki, takie jak np. głośniki, nie powinny decydować o wyborze konkretnego modelu.

W artykule znajdziesz:

• Informacje, na jakie parametry obrazu zwrócić uwagę
• Podpowiedzi, jakie wyposażenie powinien mieć dobry monitor
• Podsumowanie testu 16 monitorów LCD
• Krótkie opisy przetestowanych modeli

O zaletach monitorów LCD nie trzeba nikogo przekonywać – warto ich używać choćby ze względu na zdrowie. Jednak osoby, które do tej pory korzystały z niewielkich modeli 15- czy 17-calowych, mogą mieć wątpliwości, czy warto płacić np. 1000 złotych za model 24-calowy o rozdzielczości HD (1920x1200). Okazuje się, że jego zalety widać nawet w niektórych zastosowaniach biurowych, a tym bardziej multimedialnych, w których taka rozdzielczość staje się standardem. Duży monitor sprawdza się też jako telewizor, świetnie wyświetla zdjęcia o dużej rozdzielczości, pozwala wykorzystać moc współczesnych kart graficznych w grach czy ogólnie grafice 3D. Trzeba jednak zwrócić uwagę nie tylko na wielkość i rozdzielczość ekranu, ale też wyposażenie monitora.

Bogata oferta monitorów o dużych przekątnych, a także ich niskie ceny wynikają z zastosowania w nich tanich matryc typu TN (Twisted Nematic). W odróżnieniu od droższych technologii TN ma pewne wady – warto o nich wiedzieć, by kupić jak najlepszy monitor.

• JAKOŚĆ OBRAZU W zależności od zastosowań monitor powinien dobrze oddawać kolory i minimalizować efekt ditheringu, tj. mieszania kolorów w celu uzyskania brakujących odcieni. Wymagające osoby powinny się zainteresować monitorami z matrycami lepszymi od TN (np. xVA czy IPS).
• KĄTY WIDZENIA Szerokie kąty widzenia pozwalają oglądać niezmieniony obraz z różnych miejsc, co sprawdza się w przypadku monitorów służących do oglądania filmów przez kilka osób.
• RÓŻNORODNOŚĆ INTERFEJSÓW Dobry monitor powinien mieć nie tylko analogowe gniazda D-Sub, ale również jedno z cyfrowych złączy przesyłania obrazu zapewniających lepszy obraz. Dobrze, jeśli jest to przynajmniej złącze DVI, ale sporo monitorów ma nowszy port HDMI.

Przede wszystkim minusem matryc TN jest ograniczona liczba możliwych do wyświetlenia kolorów, najczęściej jest ich 262 tysiące – pozostałe są imitowane. Zwykle nie jest to zauważalne dla domowego użytkownika, może się jednak dawać we znaki w zastosowaniach profesjonalnych. Przed zakupem monitora trudno to ocenić, ale świadczą o tym parametry, takie jak różnego rodzaju błędy odwzorowania kolorów (uwzględnione w naszych tabelach testowych).

Druga wada popularnych matryc to ograniczony kąt widzenia. Obraz widziany z boku, góry lub z dołu ma inne kolory, niż oglądany na wprost ekranu. Przy dużych przekątnych ma to szczególne znaczenie. Ten parametr można jednak sprawdzić samemu w sklepie, np. kucając przed włączonym monitorem albo patrząc na obraz z góry – zmiany barw na pewno będą widoczne. Czasami przebarwienia widać nawet na wprost monitora – nie kupuj takiego modelu.

Monitor najczęściej współpracuje z komputerem, ale może też z odtwarzaczem DVD, kamerą bądź aparatem cyfrowym. Istotne jest wobec tego, jakie interfejsy komunikacyjne ma dany model i czy ma dodatkowe wyposażenie (koncentrator USB, głośniki itd.).

Podstawowym analogowym wejściem wideo jest D-Sub – mają je niemal wszystkie modele dostępne na rynku. Nie zapewnia ono najwyższej jakości obrazu, ale większość modeli ma także cyfrowy interfejs DVI lub nowszy HDMI (przesyła jednocześnie obraz i dźwięk). To ostatnie pozostaje najrzadziej spotykanym rozwiązaniem – ma je połowa testowanych przez nas modeli, a są to raczej monitory niedrogie.

Nieliczne monitory mają zestaw głośników stereo niskiej mocy, a w konsekwencji dodatkowe gniazda: wejście audio czy wyjście słuchawkowe. Rozwiązanie to często się przydaje w ograniczonej przestrzeni, np. w biurze, gdzie nie można ustawić porządnego zestawu głośnikowego, a wbudowane głośniczki są wystarczające. Jakość dźwięku z nich jest najwyżej akceptowalna, dlatego melomani czy zdeklarowani gracze i tak zapewne zainwestują w oddzielny zestaw głośnikowy.

W monitorach LCD można spotkać także inne dodatki – tunery telewizyjne, kamerki internetowe, a nawet wbudowane odtwarzacze multimedialne. Zakup takiego monitora zależy od preferencji użytkownika, jednak uprzedzamy, że wybór takich modeli jest bardzo mały.

Jakość monitora można określić nie tylko na podstawie wyświetlanego obrazu czy wyposażenia, ale także jego zgodności z międzynarodowymi normami. Norma ISO 13406-2 określa liczbę dopuszczalnych uszkodzonych pikseli. Najczęściej spotykana klasa druga tej normy dopuszcza dwa uszkodzone piksele lub pięć subpikseli na 1 milion. Tak więc każdy z producentów akceptuje pewne wady matrycy, których serwis nie uzna za usterkę. Zdarzają się jednak promocje polegające na tym, że monitor jest bezpłatnie naprawiany, gdy jakiekolwiek uszkodzenie matrycy pojawi się np. w ciągu 30 dni od daty zakupu. Ponadto jakość matryc stale się poprawia, uszkodzenia pikseli występują coraz rzadziej.

Inny jest popularny zestaw standardów dotyczących ergonomii, zużycia energii, promieniowania i szkodliwości monitorów dla środowiska. Określają to normy szwedzkiej konfederacji TCO. Monitory zgodne z szeregiem reguł otrzymują certyfikat, o czym świadczy m.in. naklejka TCO’03, TCO’04, TCO’05 itd. na obudowie monitora.

W PC Formacie 5/2008, przedstawiliśmy monitory o przekątnych 19–22”, które kosztowały tyle, co współczesne modele 22” i 24”. Widać więc, jak bardzo spadły ceny dużych modeli. Technologia LCD jest też lepiej dopracowana, bo trudno obecnie trafić na monitor z uszkodzonymi pikselami. Coraz częściej można spotkać interfejs HDMI. Jeśli jednak chodzi o jakość obrazu, niewiele się zmienia. Producenci zaczynają jednak poszukiwać nowych atrakcji, jak tunery, kamerki internetowe czy odtwarzacze multimedialne wbudowane w monitory.

Przetestowaliśmy 16 modeli monitorów ciekłokrystalicznych, dzieląc je na dwie kategorie pod względem przekątnej: połowa to duże modele 24” (za 1000–1500 zł), druga połowa (za 600–1200 zł) ma przekątne 22”.

Pod tym względem lepiej sobie radzą modele o mniejszej przekątnej – w naszym teście właśnie one mają wyższą średnią ocenę ze wszystkich pomiarów. Świetnie wypadł monitor Benq E2200HDA, który cechuje się dobrym kontrastem (ok. 500:1), odwzorowaniem barw (niewielki błąd delta E), odpowiednią temperaturą barwową, niezłą równomiernością oświetlenia ekranu. Co ciekawe, dotyczy to także domyślnej, dużej jasności, przy której ogromna większość monitorów ma jaskrawe, wypalone kolory.

Interesującym produktem pod tym względem jest także NEC AccuSync 24WMCX. Osiągnął najlepszy wynik wśród modeli 24-calowych, m.in. dlatego, że jako jedyny ma tak dobrane ustawienia fabryczne, przy których jasność ekranu jest automatycznie ustawiana na optymalną wartość. Dzięki temu monitor po pierwszym uruchomieniu ma od razu optymalne parametry pracy.

Pozostałe monitory wypadają różnie – jeden parametr jest lepszy, inny gorszy. Przykładowo, Hyundai W240D po zmniejszeniu jasności ma także niewielki kontrast – około 200:1, przy tym znaczny błąd kolorów oraz bardzo nierównomierne podświetlenie matrycy. Manta LCD2202 wyświetla obraz zdecydowanie zbyt niebieski – szary kolor ma temperaturę barwową 13 000 K (zamiast 6500 K), wygląda bardzo nienaturalnie, a w ciemniejszych odcieniach szarości jest wręcz granatowy. Jednak takie wady są rekompensowane innymi parametrami.

W tej kategorii bardzo dużą rolę odgrywają wejścia wideo, a pod tym względem słabiutko prezentują się modele NEC LCD22WV, ViewSonic VA2216w oraz Benq E2200HDA – mają tylko analogowe wejścia D-Sub. Pozostałe monitory prezentują mniej więcej wyrównany poziom, przy czym niemal wszystkie modele 24’’ pozwalają skorzystać zarówno z wejścia DVI, jak i HDMI – wyjątkiem jest Fujitsu-Siemens E24W-1SD.

Każdy z testowanych modeli można za pomocą standardowo rozmieszczonych otworów przymocować do ruchomego ramienia lub zawiesić na ścianie. Pod względem swobody ruchu na podstawie jest gorzej: w każdym modelu jest możliwe pochylenie ekranu, ale obroty lub szerszy zakres ruchu umożliwiają już tylko nieliczne.

Wyjątkowym modelem jest LG Flatron M228WD, który ma tuner telewizyjny i radiowy, bogaty zestaw złączy audio i wideo, a także pilot zdalnego sterowania. Jest to właściwie jednocześnie monitor i telewizor. Z kolei AOC 2230Fm ma m.in. wydzielone gniazdo USB, czytnik kart pamięci oraz… wbudowany odtwarzacz pozwalający na odtwarzanie filmów, zdjęć i muzyki bezpośrednio z pamięci flash, bez udziału komputera.

W testowanych modelach widać pewną prawidłowość zależną od ich klasy. Grupa monitorów o większych ekranach ma bogatsze wyposażenie i uzyskuje nieco gorsze wyniki jakości kolorów, podczas gdy mniejsze modele radzą sobie z tym lepiej, czasem jednak mają tylko podstawowe wyposażenie. Przy zakupie może to być ważniejsze niż przekątna ekranu, a dwa dodatkowe cale mogą mieć dla użytkownika mniejsze znaczenie.

Opisy monitorów LCD 22”

Pod względem wyposażenia dominuje nad większością monitorów: czyta popularne formaty zdjęć i filmów, ma koncentrator USB, do sterowania odtwarzaczem służy pilot zdalnego sterowania. Menu ekranowe jest intuicyjne i proste w obsłudze, ale niepozbawione niedociągnięć. Bywa, że podczas zmiany rozdzielczości się zawiesza.

Prosty monitor bez dodatkowych interfejsów i akcesoriów. Ma tylko podstawowe wejście umożliwiające podłączenie go do komputera, ma też wbudowane głośniki i wyjście słuchawkowe. Dobrze oddaje kolory, dostosowuje się do niższych i wysokich rozdzielczości, a czas reakcji, kontrast i ostrość, jakie zapewnia, są na przyzwoitym poziomie.

Ogólne wrażenie podczas pracy jest dobre, lecz testy wykazują niedociągnięcia: małą widoczność pod kątem w pionie, nierównomierny rozkład jasności czy w niektórych okolicznościach spory czas reakcji. Domyślna jasność jest męcząca, warto ją już na wstępie obniżyć, nawet czterokrotnie. Poza tym duży plus za świetną drukowaną instrukcję.

Dobre połączenie monitora z telewizorem. Estetyczny wygląd i możliwość sterowania wszelkimi funkcjami monitora za pomocą pilota w sposób dość intuicyjny. Mankamentem jest nie najlepsza jakość obrazu. Irytuje też brak możliwości wyłączenia diody zasilania – przeszkadza to przy wyłączonym świetle, np. podczas oglądania telewizji.

Monitor o bardzo dobrym odwzorowaniu barw i wyjątkowo równomiernym podświetleniu ekranu. Duży zakres regulacji jasności, kontrastu, nasycenia oraz składowych barw (w tym odcienia skóry). Świetny system przesyłania obrazu poprzez USB – jednakże w tym trybie spada jakość wyświetlanej grafiki w filmach oraz grach.

Produkt sprawia wrażenie topornego: od nieprzyjaznego menu ekranowego po błędy odwzorowania barw i jasności. Monitor spełnia swoje zadanie – zapewnia dostęp do potrzebnych ustawień, podstawowe interfejsy komunikacyjne, ma wbudowane głośniki. Pracować więc można. Jednak komfort tej pracy pozostawia wiele do życzenia.

Monitor prosty, ale sprawia wrażenie solidnego. Brak głośników, możliwości podłączenia cyfrowego sygnału wideo, korzystania z koncentratora USB itd. Urządzenie wyświetla obraz, jaki podajemy mu przez jedyny dostępny interfejs. Niestety, obraz ten nie grzeszy jakością. Nasze zastrzeżenia budzą zimne kolory i podświetlenie.

Po tym modelu nie należy się spodziewać spektakularnych parametrów, możliwości czy wyposażenia. Ma tylko wejście analogowe, niewiele funkcji w menu ekranowym. Minusem jest słaba jakość interpolacji tekstu. Przy dynamicznych scenach matryca nie nadąża z wyświetlaniem obrazu, co sprawia, że w grach akcji może się męczyć wzrok.

Opisy monitorów LCD 24”

Monitor można podłączyć przez złącza analogowe lub cyfrowe, sam wykrywa źródło sygnału i ustawia obraz. Domyślne parametry są wygodne. W odróżnieniu od innych monitorów jasność jest na poziomie 100 cd/mkw. Jakość obrazu generalnie nie budzi zastrzeżeń. Jest zdecydowanie najlepsza wśród modeli 24-calowych.

Monitor o bardzo dużych możliwościach konfiguracyjnych i bogatym wyposażeniu. Dzięki zastosowaniu specjalnego ramienia zapewnia swobodę dopasowania pozycji: obracanie, pochylanie, ustalenie wysokości od blatu biurka. W domyślnych ustawieniach obraz jest zbyt jasny (dobry do filmów, nie do pracy), przez co kolory są zbyt jaskrawe.

Monitor o niepowtarzalnym wyglądzie i elegancji. Oferuje wiele ciekawych rozwiązań dotyczących jakości obrazu, dobrze też odwzorowuje kolory, ma wiele trybów tematycznych. Programowalny klawisz z możliwością przyporządkowania funkcji zmiany wybranych parametrów obrazu także stanowi ciekawe rozwiązanie.

Monitor o sporych możliwościach ustawienia: pivot (obrót ekranu do pionu), pochylanie, podnoszenie ekranu. Ma wyjątkowo pokaźny wybór wejść sygnału wideo, a także interesujący system sterowania. Mankamentem jest słabsze odwzorowanie kolorów. Do monitora można dołączyć opcjonalny panel z głośnikami.

Kolejny monitor o sporej liczbie wejść wideo i wielu możliwościach ustawienia ekranu. Czytelne menu jest niestety obsługiwane przez panel, którego dotykowych przycisków niemal nie widać, nawet w dobrym świetle. Wąski kąt widzenia i mierne odwzorowanie kolorów rekompensuje szybka matryca – monitor sprawdzi się w dynamicznych grach.

Małe kąty widzenia i bardzo odblaskowa powłoka powodują, że monitor najlepiej się sprawuje w niezbyt mocnym oświetleniu. Wady te nadrabia niezłym odwzorowaniem kolorów (ale dopiero po znacznym zmniejszeniu jasności), niezłym kontrastem i równomiernym podświetleniem matrycy. Dostęp do regulacji jasności i kontrastu jest dość kłopotliwy.

Monitor z bardzo dużą paletą dostępnych regulacji, ustawień kolorów i trybów obrazu. Przydatne funkcje dotyczące wejścia HDMI, w tym rozciąganie obrazu 4:3 oraz dodatkowe powiększanie i dopasowywanie obrazów panoramicznych. Świetny, choć wolno reagujący program obsługujący ustawienia monitora.

Monitor bardzo prosty w obsłudze. Kremowa obudowa przypomina starsze konstrukcje – obecnie króluje błyszczący kolor srebrny i czarny. Obraz jest ostry i pozbawiony większych wad – niestety kiepsko utrzymuje parametry, np. temperatury barwowej. Panel regulacyjny także jest dość prosty, przy tym kiepsko widoczny przy słabym świetle.