Pierwsze procesory Pentium
Wspominamy debiut chipów, które Intel zdecydował się oznaczyć inaczej niż symbolami liczbowymi.
Pierwsze wersje procesorów Pentium, wykonane w technologii 0,8 mikrometra, zadebiutowały 22 marca 1993 roku i były taktowane zegarami o częstotliwości 60 i 66 MHz. Zawierały aż 3,3 mln. tranzystorów. Moc obliczeniowa tych modeli była 2–3 razy wyższa niż poprzedniej generacji procesorów (około 100-120 MIPS-ów (milionów instrukcji na sekundę), w zależności od wersji).
Wariant taktowany zegarem 60 MHz kosztował 878 dolarów, a szybszy (66 MHz) aż 954 $. I cóż – ludzie kupowali je na potęgę...
Późniejsze wersje Pentium, wykonywane w technologii 0,6, a następnie 0,35 mikrometra, miały coraz wyżej taktowany zegar (od 75 aż do 266 MHz). W 1996 roku pojawiła się wersja zwana Pentium MMX (ang. Multimedia Extensions lub Matrix Math Extensions), czyli procesor wzbogacony o zestaw dodatkowych 57 instrukcji, mających zwiększyć jego wydajność przy przetwarzaniu grafiki (w tym 3D) i zastosowaniach multimedialnych.
Pierwsze modele Pentium nie były pozbawione wad. Potrzebowały sporo energii i mocno się grzały, a do tego miały błąd konstrukcyjny. W jego efekcie przy pewnych typach obliczeń mogły nieco przekłamywać ich wyniki. Gdy to wyszło na jaw, na Intela posypały się gromy. Także dlatego, że – jak się okazało – od początku wiedział o tym problemie...
