Telewizja cyfrowa

W artykule:

• Możliwości i wyposażenie przystawek DVB-T
• Cechy dobrej przystawki do oglądania telewizji cyfrowej
• Podsumowanie testu sześciu niedrogich urządzeń
• Opisy wybranych przystawek

Obecnie większość Polaków może już odbierać cyfrową telewizję naziemną, czyli DVB-T . Oczywiście nie ma przymusu korzystania z niej. Nadal można oglądać kanały analogowe, ale będą one systematycznie wyłączane. Wcześniej czy później zajdzie potrzeba dokupienia przystawki DVB-T albo wymiany telewizora na taki, który będzie potrafił odbierać program zakodowany z użyciem standardu MPEG‑4 .

Oczywiście zupełnie nie dotyczy to abonentów telewizji kablowych, w których standard nadawania programów ustala operator kablówki i ewentualnie oferuje odpowiednie dekodery (cyfrowe, HD, z nagrywarką itp.). Zmiana standardu nie dotyczy również osób korzystających z telewizji satelitarnej.

Telewizja cyfrowa oferuje kilkanaście kanałów. Pierwszy multipleks , który jest obecnie wyłączony, obejmuje programy TVP1, TVP2, TVP Info, Eska TV, U-TV, ATM Rozrywka oraz Polo TV. Drugi MUX2 zawiera programy, takie jak: Polsat, TVN, TVN7, TV4, TV Puls, TV6 i Polsat Sport News. Trzeci, MUX3, zawiera programy Telewizji Polskiej: TVP1, TVP2, TVP Info, TVP Kultura i TVP Historia. Więcej informacji dotyczących harmonogramu uruchamiania poszczególnych nadajników oraz mapki ich zasięgu można znaleźć na stronie www.emitel.pl.

Przystawka do odbioru telewizji cyfrowej, zwana też set-top-boksem lub po prostu tunerem zewnętrznym, jest rodzajem przejściówki konwertującej sygnał cyfrowy z anteny na sygnał „zrozumiały” dla telewizora. Oznacza to, że minimalny zestaw złączy to wejście antenowe oraz wyjście telewizyjne. I rzeczywiście, najprostsze przystawki mają właśnie taki zestaw, przy czym wyjście telewizyjne jest zrealizowane w standardzie SCART (tzw. eurozłącze), gdyż można z niego wyprowadzić zarówno sygnał kompozytowy (CBVS), jak i lepszej jakości komponentowy (RGB).

Jednak domowy sprzęt audio i wideo ma różne wejścia sygnału, czego najlepszym przykładem jest HDMI. W wielu domach są płaskie telewizory, które mają HDMI, ale nie odbierają programu cyfrowego z kompresją MPEG‑4 albo sygnału cyfrowego w ogóle. By zapewnić jak najlepszą jakość DVB-T, przystawka do takiego telewizora powinna mieć właśnie wyjście HDMI. Pozwoli ono podłączyć ją także do dowolnego monitora LCD z wejściem HDMI – w efekcie powstanie niewielki telewizor Full HD za 600 zł.

Kolejnym przykładem nowoczesnego złącza jest cyfrowe wyjście dźwięku S/PDIF. Dzięki niemu przystawkę można podłączyć do wzmacniacza, przesyłając do niego wielokanałowy sygnał audio. Jest to o tyle ważne, że programy DVB-T mogą być nadawane z dźwiękiem w standardzie AC3.

Niemal wszystkie testowane przystawki DVB-T mają dodatkowe funkcje: możliwość nagrywania programów telewizyjnych na pamięć flash lub dyski zewnętrzne, a także możliwość odtwarzania multimediów z tych pamięci. Dlatego praktycznie każde urządzenie ma port USB – można do niego podłączyć pojemny pendrive, a jeszcze lepiej dysk zewnętrzny. Istotna jest pojemność, ponieważ godzina programu telewizyjnego zajmuje 1-2 GB. Zatem, jeśli wykorzystasz funkcję cyklicznego nagrywania np. godzinnego serialu raz w tygodniu, pendrive o pojemności 8 lub nawet 16 GB szybko się zapełni.

Co ważne, korzystając z cyfrowego programu telewizyjnego EPG można łatwo zaplanować nagrywanie wielu audycji na różnych programach – istotne jest tylko, by nie pokrywały się w czasie. Właśnie dlatego lepiej wykorzystać zewnętrzny dysk USB, który nie będzie stawiał ograniczeń co do pojemności.

Możliwość nagrywania programów wiąże się z jeszcze jedną funkcją, mianowicie time shift. Również w tym przypadku potrzebna jest dołączona pamięć – bez niej funkcja time shift nie działa.

Jeśli chodzi o funkcje odtwarzania multimediów, popularne przystawki DVB-T są dość uniwersalne, ale ustępują rozbudowanym odtwarzaczom, choćby dlatego, że nie mogą odtwarzać plików bezpośrednio z sieci. Mają jednak niezbędne minimum: wyświetlanie zdjęć JPEG, odtwarzanie muzyki w formacie MP3, a także odtwarzanie filmów MPEG‑2, DivX, Xvid, VOB, MOV, MKV itp. Potrafią wyświetlać nawet napisy w filmach.

W teście uwzględniliśmy sześć niedrogich urządzeń, w cenie około 200 zł. Jedynym wymaganiem było to, by przystawka odbierała programy telewizji cyfrowej DVB-T, choć dodatkowe funkcje również zostały przez nas ocenione.

Niemal wszystkie testowane przystawki mają odpowiedni zestaw złączy, z czego najważniejsze jest HDMI (do nowego telewizora), a także SCART, komponentowe lub kompozytowe – do starszego telewizora. Wyjątkiem jest urządzenie Lark, które jako jedyne nie ma wyjścia HDMI. Co gorsza, jakość obrazu na wyjściu SCART, pracującym zarówno w trybie RGB, jak i CBVS, również była nie najlepsza.

Wszystkie urządzenia mają wyjścia audio, czy to zintegrowane ze złączem SCART, czy w postaci osobnych wyjść typu typu cinch. Co ciekawe, cztery z nich (Media-Tech, Wiwa, Not Only TV oraz Lark) były wyposażone nawet w cyfrowe wyjścia audio S/PDIF do podłączenia zewnętrznego wzmacniacza.

Użytecznym elementem wyposażenia wszystkich przystawek jest port USB do podłączenia pamięci flash lub dysku zewnętrznego, wszystkie urządzenia potrafią współpracować z dyskami sformatowanymi w systemie FAT lub NTFS. Przystawki Media-Tech i Wiwa mają także czytnik kart pamięci, który ułatwia oglądanie zdjęć z aparatu.

Każda przystawka ma w zestawie pilot zdalnego sterowania, ale trzeba otwarcie powiedzieć, że piloty te są kiepskie: zbyt małe, mają nieprecyzyjnie działające przyciski albo nielogiczny ich układ. Najlepiej oceniliśmy pilot dołączony do urządzenia Ferguson Ariva T60, ponieważ ma najlepszy kształt oraz układ przycisków. Niemal identyczny pilot ma Media-Tech, ale nieco inny układ przycisków i mniej przemyślane opisy powodują, że jest on mniej wygodny.

Pięć urządzeń nie ma problemu z odbiorem telewizji cyfrowej, a w przypadku Larka zaobserwowaliśmy duże problemy z jakością obrazu. Urządzenie wykryło 16 dostępnych programów, ale praktycznie żaden nie był wyświetlany wystarczająco płynnie. Sygnał telewizyjny pochodził z anteny pokojowej i dla pozostałych pięciu urządzeń był wystarczający. Oznacza to, że Lark Enjoy 2.0 sprawdzi się tylko tam, gdzie jest dobry sygnał. Z dala od nadajnika albo przy słabej antenie nie ma co liczyć na dobry odbiór.

Zakłócenia w odbiorze zaobserwowaliśmy również w przystawce Media-Tech Cinema HQ, przy czym dotyczyło to dźwięku. Przy słabszej sile sygnału dźwięk i obraz powinien zanikać, a w tym przypadku z głośników wydobywały się nieprzyjemne, ostre dźwięki.

Wszystkie testowane przystawki umożliwiają odbiór radia cyfrowego DAB (Digital Audio Broadcasting). Niestety, w Polsce funkcja ta jest całkowicie bezużyteczna.

Uwagę zwraca urządzenie Lark – niestety, wyniki testu znowu stawiają je w złym świetle. Jako jedyne potrafi wyświetlić tylko to, co samo nagrało. Nagrań tych nie da się bezpośrednio obejrzeć na komputerze, bo są one w formacie zrozumiałym jedynie dla przystawki.

Jeśli chodzi o możliwości nagrywania, dwa urządzenia (Media-Tech Cinema HQ, Ferguson Ariva T60) mają jeszcze dodatkowe zalety. Po pierwsze, funkcja time shift (zatrzymywania i wznawiania programu) została zrealizowana tak, jak powinna. Wystarczy podczas oglądania programu wcisnąć przycisk odtwarzania/pauzy – program jest po chwili zatrzymywany. Drugą zaletą jest to, że oba urządzenia potrafią nagrywać program podczas oglądania innego – dzięki temu możliwe jest zaprogramowanie nagrywania „w tle”.

Pod względem odtwarzania zdecydowanie wyróżnia się przystawka firmy Media-tech, bo odtwarza wiele formatów wideo (w tym także np. RMVB i FLV), audio (także format FLAC), grafikę i napisy w wielu różnych formatach. Jedynym problemem, jaki zauważyliśmy, jest brak obsługi niektórych filmów skompresowanych z użyciem kodeka H.264 w trybie 1080p, co wynika prawdopodobnie ze zbyt wysokiego współczynnika bitrate. Zresztą ten sam problem dotyczył wszystkich bez wyjątku testowanych przystawek.

• ZESTAW ZŁĄCZY Podłączenie przystawki do starego telewizora jest możliwe m.in. przez złącze SCART, natomiast do nowego – przez HDMI. Warto więc zwrócić uwagę, by miała ona zestaw różnych wyjść wideo i audio.
• MOŻLIWOŚCI Przystawka musi wykorzystywać wszystkie możliwości telewizji cyfrowej, przede wszystkim programu EPG. Pożądanymi funkcjami są: nagrywanie programów, time shifting, odtwarzanie multimediów z pamięci zewnętrznej.
• INTERFEJS UŻYTKOWNIKA Każda przystawka ma wbudowane oprogramowanie, które służy do komunikacji z użytkownikiem. Musi być ono intuicyjne, polskojęzyczne, a także estetycznie wykonane.
• PILOT ZDALNEGO STEROWANIA Sterowanie funkcjami przystawki DVB-T odbywa się za pomocą pilota, który powinien oferować komfort porównywalny do tradycyjnego pilota do telewizora. Musi mieć odpowiednią wielkość, kształt i układ przycisków.

Przystawka, która okazała się najlepsza niemal pod każdym względem. Ma bogaty zestaw wyjść, port USB oraz gniazdo kart pamięci, a także wyświetlacz LCD, który wyświetla numer kanału lub aktualną godzinę. Odtwarza więcej formatów audio i wideo niż pozostałe urządzenia, w tym RMVB, FLV czy FLAC. Ma wygodnie zrealizowane funkcje zatrzymywania programu, potrafi nagrywać program „w tle”, podczas gdy widz ogląda inny kanał. Nie ma jednak rozwiązania bez wad. W przypadku Cinema HQ jest to układ przycisków na pilocie, a także drobne problemy z jakością dźwięku podczas zaników sygnału telewizyjnego.

• Zestaw złączy
• Funkcje odtwarzania
• Intuicyjne menu

MINUSY:

• Problemy z dźwiękiem

Przystawka, która z pewnością jest godna uwagi, choć ma mniejsze możliwości niż urządzenie Media-Tech Cinema HQ, a cenę nieznacznie wyższą. Ariva T60 nie jest np. wyposażona w osobne wyjście kompozytowe i komponentowe (jedynie w ramach SCART), nie ma czytnika kart pamięci, zestawu przycisków na przednim panelu (bez pilota nie da się obsłużyć urządzenia), nie odtwarza mniej popularnych formatów wideo, a menu ekranowe wydaje się niezbyt intuicyjne w porównaniu z Media-tech Cinema HQ. Nie są to wielkie wady, a urządzenie doskonale spełnia swoje zadanie. Poza tym ma pilot z lepiej opisanymi przyciskami, z wydzieloną sekcją nagrywania i odtwarzania.

• Funkcje odtwarzania
• Dobry pilot

MINUSY:

• Ograniczona liczba obsługiwanych kodeków

Niewielkie urządzenie, ale wyposażone we wszystkie potrzebne funkcje, włącznie z możliwością nagrywania lub wstrzymywania programów, a także odtwarzania filmów, muzyki i zdjęć. Oprócz portu USB ma także gniazdo na karty pamięci, dzięki czemu podczas przeglądania zdjęć z karty nie trzeba odłączać dysku USB. Jednak, jeśli chodzi o zestaw złączy czy funkcje odtwarzania, Wiwa HD-100 ustępuje przystawce Media-tech, dlatego trafiła na niższą pozycję. Ma też z pozoru dobry pilot z fosforyzującymi przyciskami, ale część jego przycisków się dubluje (siła głosu), a niektórych brakuje (przejście do odtwarzacza).

• Małe rozmiary
• Czytnik kart pamięci
• Relacja jakości do ceny

MINUSY:

• Ograniczona liczba obsługiwanych kodeków

Przystawka, która ma podobny zestaw interfejsów, co Media-Tech Cinema HQ, nie ma jednak czytnika kart pamięci. Spełnia swoją rolę, oferując m.in. dodatkowe funkcje jak EPG, nagrywanie programów na pamięć USB i odtwarzanie różnorodnych materiałów z USB, choć liczba obsługiwanych kodeków nie jest imponująca. Pilot zdalnego sterowania nie grzeszy jakością, choć przynajmniej ma przełącznik krzyżowy w centralnej części i jest w miarę wygodny. Natomiast minusem jest jakość menu ekranowego, np. wygląd ikon z postrzępionymi krawędziami oraz powolność działania urządzenia. Przykładowo, od włączenia nagrywania do jego rozpoczęcia mija kilka-kilkanaście sekund.

• Zestaw złączy

MINUSY:

• Powolny interfejs
• Ograniczona liczba obsługiwanych kodeków

Przystawka, która wyjątkowo długo (okołło 5 minut) wyszukuje dostępne kanały telewizyjne, choć znajduje i następnie wyświetla wszystkie bez najmniejszego problemu. Potrafi oczywiście nagrywać programy na pamięć USB i odtwarzać materiały audio i wideo w najpopularniejszych formatach. Jednak ma niewiele złączy, bo na tylnym panelu znajduje się tylko wejście antenowe, wyjście SCART, HDMI i cyfrowe wyjście dźwięku, natomiast z przodu jest tylko USB. Jednak wystarcza to do codziennego oglądania cyfrowej telewizji. Słabym punktem jest pilot – kanciasty, ma niewielkie i niezbyt intuicyjnie ułożone przyciski.

• Funkcje odtwarzania

MINUSY:

• Niewygodny pilot
• Wolne wyszukiwanie programów

Bardzo proste urządzenie, słabe pod względem jakości, oferujące minimum funkcji. Ma tylko analogowe wyjście SCART, bez odtwarzania multimediów z pamięci USB. Ma funkcję nagrywania, ale format nagrań jest rozpoznawany tylko przez tę przystawkę, nie można ich przenieść na komputer w celu oglądania czy edycji. Dużym minusem jest słaba czułość głowicy, przez co do oglądania programów wymagany jest silny sygnał telewizyjny. Zastrzeżenia budzi jakość wykonania obudowy, a także zbyt mały pilot. Na domiar złego jest to najdroższe urządzenie w teście. Zatem trudno znaleźć jakikolwiek argument przemawiający na korzyść tej przystawki.

• Nie znaleźliśmy

MINUSY:

• Słaba czułość
• Brak wyjścia cyfrowego
• Mały, niewygodny pilot