Test pamięci USB flash

W artykule:

• Jaką wydajność zapewniają nowoczesne pendrive’y
• Jakie mają dodatkowe funkcje
• Podsumowanie testu 16 szybkich pamięci
• Tabela ze szczegółowymi wynikami testów

Małe ilości danych bez problemu można wymieniać przez dysk chmurowy albo za pomocą dowolnej pamięci USB. Natomiast do przenoszenia większych ilości danych potrzeba pamięci nie tylko pojemnej, ale i szybkiej – takiej jak testowane przez nas modele.

Interfejs USB 2.0 zapewnia szybkość przesyłania danych do około 60 MB/s, a realnie jest to połowa tej wartości. Nietrudno policzyć, że zapis np. filmu o wielkości 8 GB na pamięci USB trwałby około 5 minut, a późniejsze skopiowanie go do drugiego komputera – drugie tyle. Dlatego przy przenoszeniu dużych plików niezbędne jest stosowanie pamięci z interfejsem USB 3.0. Jego zaletą jest 10-krotnie większa przepustowość, która pozwala kopiować duże pliki w ciągu kilku albo najwyżej kilkunastu sekund.

Żaden pendrive nie jest w stanie osiągnąć teoretycznej wydajności USB 3.0 – 640 MB/s. W praktyce jest to 200 MB/s – przede wszystkim realna przepustowość interfejsu jest dużo niższa od teoretycznej, poza tym swoje ograniczenia nakłada kontroler pamięci flash, a także sama pamięć. Producenci nie podają dokładnych oznaczeń komponentów, jakie stosują w pendrive’ach, więc po specyfikacji trudno dociec, jak będzie spisywało się konkretne urządzenie. Za to niektórzy podają maksymalną szybkość odczytu i zapisu danych. Jeśli nie ma nawet takich informacji, najczęściej oznacza to, że producent nie ma się czym chwalić, a pendrive może działać niewiele szybciej, niż USB 2.0.

Pamięci USB flash mogą mieć także dodatkowe funkcje. Jedną z nich jest podwójny port USB – z jednej strony jest to „zwykły” wtyk USB typu A, z drugiej strony – wtyk micro-USB, który można podłączyć bezpośrednio do urządzenia mobilnego. Dzięki temu pendrive można podłączyć do smartfonu lub tabletu bez specjalnej przejściówki.

Inną z funkcji jest szyfrowanie danych, które gwarantuje zachowanie ich poufności w przypadku kradzieży lub zgubienia pamięci. Szyfrowanie często odbywa się na poziomie oprogramowania i jest to wystarczające rozwiązanie do użytku domowego. Tak naprawdę w ten sposób można zaszyfrować dane na każdej pamięci, choćby za pomocą funkcji BitLocker dostępnej w systemach Windows. Niektóre droższe pamięci są szyfrowane na poziomie sprzętowym, z dodatkowymi zabezpieczeniami (np. po kilkukrotnym podaniu błędnego hasła nadają się jedynie do sformatowania), zachowują także zgodność z amerykańskim standardem bezpieczeństwa FIPS 140.

Z bezpieczeństwem informacji wiąże się także fizyczna konstrukcja pamięci. Metalowa lub gumowa obudowa może chronić pamięć przed przypadkowym zgnieceniem, z kolei wodoszczelność daje nam pewność, że do środka obudowy nie przedostanie się wilgoć.

W redakcyjnym teście uwzględniliśmy pamięci flash o różnej pojemności, wydajności oraz funkcjach. Podstawowym warunkiem było wyposażenie urządzenia w interfejs USB 3.0. Zakres testowanych pamięci ograniczyliśmy ceną do 200 zł.

Obecnie pamięci flash mają najczęściej pojemność 16, 32 lub 64 GB. Co prawda pendrive’y tak duże, jak ostatnie z wymienionych, rzadko się przydają, ale z porównania pojemności oraz cen wynika, że właśnie one mają najbardziej korzystną cenę w przeliczeniu na jeden gigabajt – jest to 1,50-2,00 zł. Najmniejsza w teście pamięć o pojemności 16 GB kosztuje około 3 zł w przeliczeniu na 1 GB, a wcale nie jest to najdroższe urządzenie.

Rekordowo drogi jest pendrive Mach Xtreme MX-ES, który kosztuje aż 200 zł i oferuje użytkownikom pojemność 32 GB. Jego wysoką cenę ma uzasadniać zastosowanie szybkich i niezawodnych pamięci typu SLC. W praktyce i tak jest on wolniejszy niż kilka innych, tańszych pamięci z naszego testu.

Na opakowaniach niektórych produktów znajdziemy informacje o maksymalnej szybkości odczytu i zapisu danych. Zazwyczaj jest ona nadrukowana na pudełkach tylko tych lepszych pamięci USB flash, których producent ma się czym pochwalić. Niestety, uzyskane przez nas wyniki rzadko pokrywają się z deklarowanymi przez producentów danymi. Po części jest to wina konfiguracji platformy testowej (w szczególności kontrolera USB) oraz sposobu obciążenia pamięci operacjami odczytu i zapisu.

Wg danych podanych na opakowaniach, najszybszym pendrive’em powinien być Transcend Ultimate JetFlash 780, dla którego producent deklaruje odczyt z szybkością do 210 MB/s (zapis do 75 MB/s). Równie dobry powinien być Mach Xtreme MX-ES z odczytem do 170 MB/s i zapisem do 185 MB /s (dzięki wykorzystaniu pamięci SLC). Realnie żaden z produktów nie uzyskał takich osiągów, choć MX-ES faktycznie był podczas zapisu znacznie szybszy, niż inne pamięci.

Prawdziwą niespodzianką okazał się pendrive Mach Xtreme MX-SEC, którego główną zaletą ma być szyfrowanie danych. Oczywiście to też wzięliśmy pod uwagę, ale produkt uzyskał najlepszą ocenę przede wszystkim ze względu na rewelacyjne osiągi. Przy tym jest całkiem niedrogi, bo jego cena to około 70 zł za wersję o pojemności 32 GB.

Jak już wspomnieliśmy, niektóre pamięci mają dodatkowe złącze micro-USB do współpracy z urządzeniami mobilnymi. Wśród testowanych produktów są to Goodram Twin, Patriot Stellar oraz PQI Connect 301. Jedynym warunkiem wykorzystania złącza jest funkcja OTG urządzenia mobilnego, nie potrzeba do tego żadnej aplikacji. PQI taką oferuje, ale ma ona więcej wad niż zalet.

Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, wspomniany Mach Extreme MX-SEC oferuje 256-bitowe szyfrowanie danych (we współpracy z aplikacją Secure Drive EX2), natomiast SanDisk pozwala skorzystać z szyfrowania 128-bitowego zapewnianego przez Secure Access 2.0. Dodatkowo posiadacze pamięci SanDisk Ultra Fit mogą pobrać program RescuePRO do odzyskiwania danych.

Natomiast najlepszą fizyczną ochronę pamięci przed zniszczeniem oferuje gumowany, wodoszczelny pendrive Kingston DataTraveler R3.0 G2, a także niezwykle masywny i solidny Kingston DataTraveler Ultimate 3.0 G3. Oba modele są przy tym bardzo wydajne, oferują realną szybkość odczytu danych rzędu 150 oraz 200 MB/s.