Wideo na kilka sposobów

W całym artykule zakładamy, że zarówno telewizor, jak i wzmacniacz audio mają przynajmniej jeden wspólny interfejs z odtwarzaczem wideo. Ale może się zdarzyć, że telewizor ma np. tylko wejście SCART, a odtwarzacz akurat takiego wyjścia nie ma.
Na szczęście istnieją liczne możliwości wykorzystania przejściówek. Złącze SCART ma tu szczególne znaczenie, ponieważ teoretycznie powinno przesyłać sygnał kompozytowy, komponentowy i S-Video. Można więc zastosować przejściówkę ze SCART na jeden z tych standardów.
Istnieje także niemal pełna zgodność HDMI z DVI (ten drugi nie przesyła dźwięku, trzeba go podłączać osobno), a także między DVI-I a D-Sub (choć to ostatnie jest złączem typowo komputerowym i raczej nie jest stosowane w domowym sprzęcie wideo).
Podobne zasady dotyczą dźwięku. Zwykle kanał lewy i prawy są wyprowadzone dwoma osobnymi gniazdami RCA, ale można je również podłączyć przez złącze minijack stereo czy nawet SCART.

Prezentując sposób podłączenia urządzenia, pokażemy przeznaczenie wszystkich wyprowadzeń, w jakie zostały wyposażone współczesne odtwarzacze DVD i DivX.

Podczas podłączania zwróć baczną uwagę na jakość używanych kabli. Jeśli będą kiepskie (tanie), również uzyskany obraz będzie słabej jakości. Dotyczy to przede wszystkim sygnałów analogowych. W przypadku cyfrowego przesyłania dźwięku i obrazu takiej zależności już nie ma (szczególnie na niewielkich odległościach).

Obraz i dźwięk z odtwarzacza mogą być doprowadzone do telewizora, ale można również wykorzystać lepsze głośniki, dzięki którym będziesz mógł się cieszyć dźwiękiem kina domowego.

Odtwarzacz ma zwykle aż cztery wyjścia do podłączenia telewizora, w nowych modelach jest dodatkowo cyfrowe złącze HDMI. Na razie niewiele odtwarzaczy ma takie wyjście, jednak nawet po tych, które je mają, nie należy się spodziewać obrazu o rozdzielczości HD. Jedynym efektem jest wyświetlanie w nieco lepszej rozdzielczości generowanego przez urządzenie ekranu powitalnego oraz menu ekranowego. Żaden z testowanych przez nas odtwarzaczy DivX (patrz PC Format 5/2008) nie odtwarzał filmów DivX/Xvid wysokiej rozdzielczości.

Oczywiście, nawet jeśli odtwarzacz ma HDMI, ale telewizor go nie ma, musisz wykorzystać inne złącze. Spośród dostępnych opcji należy wybrać takie połączenie urządzeń, które zapewnia najlepszą jakość obrazu.

HDMI upraszcza do minimum podłączanie odtwarzacza do telewizora. Jeśli oba urządzenia mają takie złącze, wykonaj następujące czynności.

Podłącz kabel HDMI do odpowiedniego wyjścia odtwarzacza.

Drugi koniec kabla podłącz do podobnego wejścia telewizora opisanego również jako HDMI.

Warto wspomnieć, że złącze HDMI pozwala na przesyłanie poza obrazem także dźwięku, więc nie ma potrzeby podłączania dodatkowych kabli audio. Mimo niemożności odtwarzania filmów wysokiej rozdzielczości przez odtwarzacze DivX jakość samego połączenia HDMI można ocenić jako celującą.

Każdy odtwarzacz ma też całą gamę złączy analogowych do przesyłania obrazu. Różnią się między sobą sposobem transmisji składowych obrazu, co wpływa na jego jakość.

Wśród złączy analogowych warto zwrócić uwagę na złącze komponentowe. Zapewnia ono bardzo dobrą jakość obrazu, pozwala na przesyłanie obrazu HD (720p, 1080i, 1080p). Często złącza te opisane są jako Component, Y/Pb/Pr, Progressive Scan czy YUV. Jeśli więc twój telewizor ma takie wejście, podłącz do niego odtwarzacz za pomocą takiego właśnie kabla (obrazek niżej).

Jeśli telewizor nie ma wejścia komponentowego, możesz wykorzystać kabel SCART, potocznie zwany eurozłączem. Ma on charakterystyczne gniazda, na które jest wyprowadzony zarówno obraz, jak i dźwięk (jakość obrazu można ocenić jako dobrą, dźwięku jako dostateczną). Złącze to umożliwia też synchronizację telewizora z odtwarzaczem: po włączeniu odtwarzacza telewizor automatycznie przełącza się na kanał, na którym jest wyświetlany obraz (funkcję taką musi mieć sam telewizor). W przypadku kabli SCART teoretycznie optymalna długość to 0,75 metra (niestety, takie przewody nie są dostępne), nie powinna być ona większa niż 2,5 metra. Powyżej tej wartości następuje znaczne pogorszenie jakości obrazu. Oczywiście, jakość obrazu bardzo zależy też od jakości przewodu połączeniowego.

Jeśli odpadają opcje połączenia urządzeń za pomocą kabla komponentowego czy SCART, kolejną możliwością jest S-Video. Przez wyjście to jest transmitowany tylko obraz, którego jakość można ocenić jako dobrą. Oczywiście jest ona również zależna od jakości przewodu łączącego oraz jego długości. W przypadku kabli SCART teoretycznie optymalna długość to 0,75 metra (niestety, takie przewody nie są dostępne), nie powinna być ona większa niż 2,5 metra. Powyżej tej wartości następuje znaczne pogorszenie jakości obrazu. Oczywiście, jakość obrazu bardzo zależy też od jakości przewodu połączeniowego.

Ostatnią możliwością jest wykorzystanie złącza kompozytowego (nazywanego też C-Video). Również ono transmituje sam obraz, którego jakości można przyznać najwyżej ocenę dostateczną. Niestety, z reguły wraz z odtwarzaczem dostarczany jest właśnie taki kabel (obrazek niżej), zwykle bardzo słabej jakości. Żółte końcówki kabla to właśnie C-Video, a biała i czerwona końcówka służą do przesyłania dźwięku w standardzie stereo.

Jeśli marzysz o dobrym dźwięku, głośniki wbudowane w telewizor nie wystarczą. Musisz uzbroić zestaw w odpowiedni wzmacniacz oraz zestaw głośników (zestaw stereo lub coraz częściej 5.1). Do połączenia tych urządzeń możesz także wykorzystać kilka różnych rodzajów złączy.

Każdy odtwarzacz DVD/DivX ma cyfrowe wyjścia dźwięku S/PDIF (ang. Sony/Philips Digital Interface Format). Można je podłączyć do zewnętrznego wzmacniacza z dekoderem dźwięku Dolby Digital lub DTS. Tylko takie urządzenia będą wyposażone w odpowiednie wejścia. Przesyłane cyfrowo sygnały mają postać zakodowaną odpowiednio do danego formatu i muszą przejść przez specjalizowane procesory, które przetworzą je do formy analogowej. W każdym przypadku jakość dźwięku jest idealna.

Jednym z cyfrowych wyjść dźwiękowych odtwarzacza jest wyjście elektryczne, oznaczone zwykle jako Coaxial. Do podłączenia go do wzmacniacza użyj przewodu z końcówkami RCA (popularny cinch). Naturalnie, przewód musi mieć odpowiedni przekrój. Nie może to być taki sam przewód jak do łączenia wyjść wizyjnych C-Video.

Drugim cyfrowym złączem audio używanym w odtwarzaczach i wzmacniaczach jest złącze optyczne, oznaczone zwykle jako Optical lub TOSLINK (TOShiba LINK). Do łączenia urządzeń potrzebny jest specjalny światłowód zakończony odpowiednimi końcówkami. Przewód ten jest bardzo wrażliwy na zginanie – przy mocnych zagięciach może pęknąć. Pamiętaj, że złącze optyczne zwykle jest zamknięte zaślepką, którą przed podłączeniem światłowodu trzeba wyjąć.

Wszystkie analogowe wyprowadzenia audio są dostępne w postaci gniazd RCA (cinch). Spora cześć odtwarzaczy ma tylko wyprowadzenia stereofoniczne, jednak są też modele wyposażone w analogowe wyprowadzenia 5.1.

Jeżeli złącze wideo nie zapewnia transmisji dźwięku (jak np. S-Video), stereofoniczne wyprowadzenia audio połącz przewodem z końcówkami RCA ze stereofonicznym wejściem w telewizorze. Pamiętaj o zachowaniu porządku oznaczonego kolorami, by kanał lewy i prawy nie były zamienione.

Jeśli potrzebujesz lepszej jakości dźwięku, te same wyjścia audio z odtwarzacza połącz z odpowiednimi wejściami stereo we wzmacniaczu audio.

Niektóre odtwarzacze DVD/DivX standardowo mają także analogowe wyprowadzenia dźwięku przestrzennego, zwykle 5.1. W takim wypadku producenci często rezygnują z osobnych wyprowadzeń stereo. Oczywiście nie oznacza to, że nie można uzyskać takiego dźwięku – jest on dostępny na wyprowadzeniach FL, FR. W celu uzyskania dźwięku stereofonicznego możesz takie odtwarzacze podłączyć do telewizora lub wieży, jak w kroku 1 lub 2.

Do uzyskania dźwięku przestrzennego 5.1 będziesz potrzebował trzech par przewodów z końcówkami RCA. Każde wyjście odtwarzacza (głośniki przednie, tylne, centralny i subwoofer) połącz z analogicznymi wejściami we wzmacniaczu. Pamiętaj o zachowaniu zgodności połączeń gniazd oznaczonymi kolorami. W przeciwnym wypadku będziesz miał zamienione kanały, co popsuje jakość efektów dźwiękowych.

Jak widać, uniwersalność odtwarzaczy DVD/DivX dotyczy nie tylko możliwości odczytywania kodeków czy odtwarzania materiałów z różnych nośników, lecz także podłączania do sprzętu audio i wideo. Praktycznie nie ma telewizora czy sprzętu audio, który nie mógłby współpracować z typowym odtwarzaczem.