Więcej niż skrzynka

W artykule:

• Jaką konstrukcję powinna mieć dobra obudowa
• Na jakie elementy wyposażenia zwrócić uwagę
• Podsumowanie testu 14 obudów
• Opisy wybranych produktów
• Tabela z wynikami testu

Większość osób nigdy nie zajrzy do wnętrza jednostki centralnej, a więc wszystkie informacje o funkcjonalności obudowy są dla nich nieistotne. Zupełnie inne podejście do swoich pecetów mają użytkownicy, którzy potrzebują najwydajniejszego sprzętu (większość z nich to gracze), a także osoby samodzielnie modernizujące komputer, które często otwierają obudowę i instalują w niej wiele różnych elementów. W takich zastosowaniach ogromne znaczenie ma poprawny obieg powietrza w obudowie, wygoda instalacji i wymiany kart, napędów optycznych oraz dysków. Ważne jest także to, czy w komputerze uda się zmieścić bezgłośne wodne chłodzenie i dwie, pracujące razem dla lepszej wydajności, karty graficzne. Warto dokładnie obejrzeć wybieraną obudowę, aby nie przeoczyć jakiegoś istotnego detalu. Oczywiście dla każdego użytkownika poszczególne detale obudowy mogą mieć różne znaczenie.

Obudowa nie powinna być ani za duża, ani za mała. Powinny się w niej zmieścić wszystkie konieczne do pracy komputera elementy, co w typowych obudowach nie jest trudne. Przydałoby się także miejsce na dodatkowe komponenty, które być może zechcesz zainstalować w przyszłości podczas modernizacji peceta. Może to być lepsze (zwykle o większych gabarytach) chłodzenie procesora, dodatkowe wentylatory, wydajniejszy zasilacz, drugi dysk twardy czy wydajna (a co za tym idzie, również duża) karta graficzna.

Jednak zbyt duża i ciężka obudowa też nie jest dobra – trudno ją wygodnie ustawić na lub pod komputerowym biurkiem. Dlatego pod względem wielkości optymalne wydają się obudowy typu miditower (średnia wieża), takie jak testowane przez nas.

Obudowa musi być wykonana z dobrej jakości materiałów, zapewniających nie tylko estetyczny i trwały wygląd, ale także dobrą sztywność całej konstrukcji. Idealnie byłoby też, aby na jej powierzchni nie pozostawały bardzo widoczne odciski palców. Wszystkie krawędzie szkieletu powinny być fabrycznie zagięte lub zawinięte – dzięki takiemu wykończeniu nie pokaleczymy rąk podczas montażu podzespołów.

Dostęp do wnętrza obudowy musi być szybki i łatwy. Dobrym rozwiązaniem są duże śruby mocujące metalowe boki, które można odkręcać i przykręcać bez konieczności użycia narzędzi. To samo dotyczy panelu przedniego – jeżeli jest zamocowany na zatrzaskach, łatwo zdejmiemy go w celu instalacji napędu optycznego, dodatkowego wentylatora lub wymiany filtrów przeciwpyłowych.

W najprostszych obudowach wszystkie elementy są mocowane za pomocą śrub. Takie rozwiązanie nie jest złe, ale przy częstej wymianie podzespołów niezbyt wygodne. Ponadto, przy źle wykonanej lub zaprojektowanej konstrukcji elementy metalowe czasami wpadają w rezonans od wibracji pracujących dysków, wentylatorów i napędów. Dlatego w lepszych konstrukcjach spotkamy takie elementy, jak szyny, sanki lub zatrzaski (a czasem wszystkie elementy jednocześnie) do łatwego mocowania dysków i napędów optycznych, zatrzaski do mocowania kart rozszerzeń oraz składane uchwyty do wygodnego zdejmowania boków obudowy. Dzięki nim można wymieniać wszystkie komponenty bez użycia narzędzi.

Panel kontrolny obudowy w swojej podstawowej wersji zawiera przyciski (zwykle włącznik i reset) oraz kontrolki (zasilania i pracy dysku). Warto jednak zwrócić uwagę, czy są elementy dodatkowe: zestaw gniazd ułatwiających codzienną pracę z komputerem: wejście mikrofonowe, wyjście słuchawkowe, porty USB (w nowych obudowach także USB 3.0), eSATA, a czasem również FireWire. vNiektóre obudowy mają także panel kontrolny, na którym prezentowane są temperatury panujące wewnątrz, szybkość pracy wybranych wentylatorów itp. Opcjonalnym wyposażeniem są panele pozwalające kontrolować szybkość obrotową i monitorować stan pracy zamontowanych w obudowie wentylatorów.

Jeżeli obudowa ma zamontowane fabrycznie wentylatory, to powinny to być modele pracujące cicho i – jeżeli to możliwe – o regulowanej szybkości obrotowej. Podświetlenie wentylatorów diodami to już wyłącznie zabieg estetyczny.

W kratkach wentylacyjnych obudowy przydają się też elementy filtrujące kurz z zasysanego do obudowy powietrza (szczególnie z jej dolnej części). To filtry z drobnej siatki lub cienkiej gąbki przed wentylatorami. Dobra obudowa powinna też mieć rozwiązania eliminujące drgania, które wynikają z pracy napędów i dysków: gumowe podkładki pod zasilacz, pod śruby mocujące dyski, elastyczne zawieszenie sanek dysków itp. Nie mniej ważnym elementem są stabilne nóżki.

Z testu wynika, że za 300 zł można kupić interesujące, dobrze wykonane i zaprojektowane modele komputerowych obudów.

To parametr dość silnie połączony z ceną obudowy. Wybierając model poniżej 150 złotych, nie powinieneś liczyć na zbyt wiele. W tej cenie dostaniesz słabą konstrukcję, wykonaną z bardzo cienkiej blachy, z mało atrakcyjnym frontem i bez żadnych udogodnień montażu komponentów (np. Tracer Labia).

Poniżej 100 złotych możesz stać się posiadaczem naprawdę fatalnego produktu, na przykład Colors-IT HY6008KI. Sztywność tej konstrukcji zapewnia jedynie plastikowy panel czołowy, który także trzyma boczne pokrywy. Pod panelem nie ma już nic. Zastosowana blacha gnie się pod naciskiem jednego palca. Raczej nie jest to kwestią tego jednego modelu, bo inne obudowy tej marki są dostępne w podobnych cenach.

Na drugim końcu skali mamy obudowy kosztujące powyżej 200 złotych. Są to konstrukcje poprawnie wykonane i zaprojektowane, o dobrej sztywności oraz eleganckim wykończeniu. Nie są idealne, ale niewiele im do tego brakuje.

Natomiast średnią klasę prezentują produkty w stylu na przykład A4Tech X7-C2 level2. Producent tej obudowy bardziej niż na jakość stawia na efektowny wygląd samej skrzynki, by w ten sposób skusić potencjalnego klienta.

Poprawna wentylacja wewnątrz obudowy jest bardzo ważna, szczególnie teraz, w okresie letnim. Powietrze chłodzące komputer ma bowiem nierzadko aż 30–35 stopni, a więc znacznie słabiej schładza komponenty niż zimą, gdy osiąga około 20 stopni.

Niestety, jakość wentylacji także okazuje się dość silnie związana z ceną obudowy. Najtańsze modele (Colors-IT, Tracer, Cooler Master) nie mają zbyt wielu ażurowych elementów ułatwiających wentylację. Nie zostały także wyposażone w dużą liczbę kratek do zainstalowania wentylatorów.

Wiele przetestowanych obudów zostało znacznie lepiej opracowanych pod względem możliwości wymuszenia skutecznego obiegu powietrza. Mieszczą one nie tylko wiele wentylatorów o dużej średnicy (najczęściej 12 lub 14 cm), ale mają także wiele kratek, a nawet przewiewne zaślepki kart rozszerzeń. Do tej grupy należy także zaliczyć obudowę Chieftec DF-02B-B-OP, która choć nie ma w wyposażeniu ani jednego wentylatora, to konstrukcyjnie jest dobrze przygotowana do ich montażu.

Nieco ekstremalne rozwiązanie zaprezentowała firma A4Tech w obudowie X7-C2 level2. Na jej bocznej ściance umieszczono ogromny, 20-centymetrowy podświetlany wentylator z regulatorem obrotów. Co prawda jest on cichy, ale swoim wyglądem sprawia wrażenie nieco tandetnego.

Najtańsze obudowy praktycznie nie mają udogodnień montażowych – wszystkie komponenty montuje się na śrubki (ColorsIt, Tracer). W droższych konstrukcjach pojawia się możliwość montowania dysków i napędów na zatrzaski oraz na szynach, które nie wymagają stosowania śrub.

Duża część obudów ma także wyjmowane kosze do montażu dysków twardych. Mogą one ułatwić instalację dysków, ale często są elementem, który wyjmiemy z obudowy, gdyby zaszła konieczność użycia bardzo długiej karty graficznej.

W niektórych obudowach pojawiają się także rozwiązania niestandardowe, które nie zawsze są wygodne. Przykładem może tu być obudowa Aerocool Strike-X, w której wszystkie wnęki na napędy optyczne i dyski mają szerokość 5,25”. Chcąc zamontować dysk 3,5-calowy, użytkownik jest zmuszony przykręcić go do specjalnych plastikowych sanek. Dopiero te sanki można mocować zatrzaskiem we wnęce.

Innym niecodziennym rozwiązaniem jest kosz na napędy 3,5” w obudowie firmy Antec. Dyski montuje się w nim od innej strony niż zwykle , to znaczy nie od strony kart rozszerzeń, ale z drugiej strony, po zdjęciu pokrywy. Wcale nie jest to wygodne.

Dobra obudowa stwarza możliwość zainstalowania wielu podzespołów oraz chłodzących je wentylatorów. Problemem staje się wówczas głośna praca zestawu. Wystarczą jednak trzy elementy, by to zmienić.

• Jeśli wnęki na dyski nie mają żadnych gumowych elementów tłumiących hałas, warto je dokupić. Przykładem jest Revoltec Hard Drive Silencer. Tak przygotowany dysk pasuje do wnęki 5,25”.
• Wiele wentylatorów pracuje zbyt głośno, a wystarczy nieznacznie zmniejszyć ich prędkość, by działały bezszelestnie. W tym celu można zainstalować regulator obrotów dla pojedynczego (1) lub dla kilku wentylatorów (2).
• Same wentylatory również warto odizolować od obudowy. Służą do tego np. silikonowe podkładki pod wkręty (3) albo kołki montażowe do wentylatora (4).

Opisy wybranych obudów komputerowych

Na pierwszy rzut oka Gladius nie wygląda jak zwycięzca testu. Obudowa nie jest ani idealnie wykonana, ani szczególnie ekstrawagancka, ale nie ma też wyraźnych słabych stron. Skromnie wyglądający panel przedni ma porty audio, dwa gniazda USB i jedno eSATA. W miejscu do montażu zasilacza znajduje się filtr przeciwpyłowy oraz gumowe podkładki tłumiące drgania. Napędy mocuje się na zatrzaski, a dyski 3,5” na szynach. W zestawie otrzymujemy także dodatkowy filtr przeciwpyłowy i dwa ciche wentylatory.

Obudowa dla osób lubiących wiele podświetlanych elementów i nieco agresywny wygląd. W X7-C1 świecą się bowiem w kolorze czerwonym wszystkie wentylatory oraz podłużne paski na froncie obudowy. Stylistyczny porządek burzy wystający grill na dole przedniej ścianki oraz panel z gniazdami na górze. Obudowa ma wygodnie mocowane dyski i napędy, ażurową konstrukcję ułatwiającą przepływ powietrza, a także wiele miejsc do zamontowania wentylatorów, łącznie z gumowymi podkładkami.

Jedna z najdroższych, ale też solidniejszych obudów w teście. Waży ponad 7,5 kilograma. Dyski montowane są w obudowie za pomocą sanek, a otwory do przykręcania dysków w sankach mają gumowe uchwyty. Śledzie kart rozszerzeń także mocowane są śrubami, ale producent dołączył w tym celu wygodne śruby o dużych łbach. Na panelu kontrolnym obok włącznika i przycisku reset znajdują się także cztery porty USB. Jedyną poważną słabością tej obudowy są ostro zakończone rogi panelu przedniego.

Ten stylistyczny potwór może się podobać. Muskularne boki obudowy kryją w sobie dwa dodatkowe wentylatory i niewielkie okienko, przez które będzie można podziwiać komponenty. Cześć wentylatorów w obudowie jest podświetlana. Górny panel obudowy stylizowany na pancerz także kryje pod sobą wentylatory. Na górnym panelu są dwa porty USB 3,0, dwa USB 2.0 oraz gniazda audio. Dyski montuje się za pomocą przykręcanych gumowych bolców, co jest rozwiązaniem ciekawym, ale niekoniecznie prostym.

Elegancka i dobrze wykonana obudowa. Na panelu kontrolnym oprócz dwóch portów USB 3.0 (przy braku USB 3.0 możliwość podłączenia gniazd do wyjścia USB 2.0 na płycie głównej), jest także gniazdo eSATA. Karty rozszerzeń są montowane na zatrzaski. Dyski montuje się w obudowie śrubami, ale są one mocowane do sanek, dzięki czemu drgania dysków mniej przenoszą się na obudowę. Napędy 5,25” mają wygodniejsze zatrzaski montażowe. Chłodzenie jest zadaniem dwóch cichych wentylatorów 140 mm.

Mimo wysokiej ceny produktu Chieftec nie zdecydował się na choćby jeden wentylator zamontowany fabrycznie w obudowie. Za to trudno mieć zastrzeżenia do sztywności czy użytych do konstrukcji obudowy materiałów. Wszystkie napędy i dyski montowane są łatwo za pomocą szyn. Na dole przedniego panelu znajduje się klapka, pod którą jest schowany filtr przeciwpyłowy przedniego wentylatora. Do obudowy nie ma instrukcji obsługi – zamiast niej jest niewielka naklejka ilustrująca montaż dysków i napędów.