Wygodne krzesła

Człowiek nie został stworzony do siedzenia w fotelu. Pozycja przyjmowana przed komputerem jest w większości wypadków szkodliwa dla kręgosłupa – zużywa się on bardziej w trakcie siedzenia niż podczas stania czy chodzenia. Ponieważ jednak psuje się bardzo wolno, mało kto zawraca sobie tym głowę. Niestety uszkodzony kręgosłup ciężko naprawić, więc warto zawczasu zadbać o prawidłową pozycję przed komputerem. Najłatwiej tego dokonać, korzystając z ergonomicznego siedzenia.

Fotel ergonomiczny to taki, który ma konstrukcję dostosowaną do kształtu ciała. Poza odpowiednią wysokością, zapewniającą kąt prosty w kolanach, i głębokością siedziska, które podpiera uda, ale i pozwala wygodnie się oprzeć, powinien zapewniać podparcie lędźwiowej części kręgosłupa umieszczone w miejscu największego wygięcia kręgosłupa. Sprawdzenie, czy podparcie jest prawidłowe, jest łatwe. Wystarczy wyregulować fotel odpowiednio do swoich wymiarów i preferencji, wygodnie usiąść i włożyć dłoń między plecy a podparcie w części lędźwiowej. Jeżeli dłoń się nie zmieści, podparcie jest skuteczne.

Teoretycznie ergonomiczny fotel powinien mieć także podłokietniki i zagłówek. Jeżeli jednak siedzi się blisko biurka i trzyma ręce na jego blacie, można z podłokietników zrezygnować, podobnie jak z zagłówka, który pełni najczęściej rolę wskaźnika pokazującego, jak bardzo górna część kręgosłupa odstaje od idealnej pozycji. Dlatego choć nie jest on niezbędny, jeśli możesz sobie na niego pozwolić, wybierz fotel z dobrym zagłówkiem. Warto pamiętać, że na fotelu z dobrze wyprofilowanym oparciem odcinek szyjny jest lepiej ustawiony i kręgosłup wypoczywa lepiej bez zagłówka niż na marnym fotelu z zagłówkiem.

Nie ma fotela pasującego do wszystkich użytkowników, każdy ma inną długość nóg, rąk i tułowia. Krzesło trzeba przymierzyć przed zakupem, bo o ile wysokość da się łatwo regulować, a w skrajnych wypadkach można wymienić siłownik na dłuższy lub krótszy, często popełnianym błędem jest wybór fotela ze zbyt głębokim siedziskiem. Wówczas albo nogi użytkownika są uciskane od wewnętrznej strony kolan, albo siedzi się płytko i nie ma szans na dotknięcie oparcia plecami.

Popularnym materiałem obiciowym jest ekoskóra. Nowoczesne ekoskóry są w stanie oddychać, ale jeżeli mocno się pocisz, to w gorące dni w pokrytym nią fotelu możesz czuć się niekomfortowo. Oprócz klasycznych tkanin w ofercie producentów znajdują się też siatki i elastomery. Te ostatnie są prawie niezniszczalne i łatwo je wyczyścić, ale „kleją” się do użytkownika i nie pozwalają na przemieszczanie w fotelu. Siatki, choć wyglądają delikatnie, są wystarczająco mocne.

Siatkowe oparcie koniecznie musi mieć konstrukcyjne wzmocnienie w część lędźwiowej. Jego brak spowoduje, że nawet najmocniejsza siatka po jakimś czasie rozciągnie się i podparcie zniknie.

W teście uwzględniliśmy modele, których cena nie przekracza 2000 zł. Fotele biurowe dobraliśmy sami, a o wybór konkretnych foteli dla graczy poprosiliśmy producentów, zaznaczając, że chodzi o jak najbardziej ergonomiczne modele z konkretnego przedziału cenowego.

Oceniając fotele, zrezygnowaliśmy z przyznawania liczbowych ocen ze względu na brak możliwości bezpośredniego porównania foteli kierowanych do użytkowników o skrajnie różnych gabarytach.

Wszystkie fotele przyjeżdżają odpowiednio zabezpieczone, a ich montaż nie jest trudny dla kogoś, kto już trzymał w ręku klucz imbusowy. Dokładna instrukcja pomaga w operacji. Nieco łatwiejszy w montażu jest fotel Wau, który przyjeżdża ze zmontowanym siedziskiem. W żadnym z foteli nie było problemów ze spasowaniem elementów, niestarannym wykonaniem czy uszkodzeniami.

W tej kategorii fotele należy podzielić na dwie grupy – pierwsza to Wau i Ergohuman, fotele ergonomiczne o dobrym (Wau – zdecydowanie najsilniejszym) podparciu części lędźwiowej i regulowanej wysokości oparcia.

Pozostałe fotele z grupy tzw. przeznaczonych dla graczy niestety z ergonomią są na bakier. Podparcie karku za pomocą poduszki (lepszej w modelach Quersus i DXSeat) jest problematyczne – poduszkę trzeba często poprawiać, bo ma tendencję do podjeżdżania za wysoko. Dla części osób testujących fotele było to na tyle irytujące, że w ogóle zdejmowały poduszkę.

Podobnie problematyczne jest podparcie części lędźwiowej. Model Quersus ma je tak małe, że ledwo co zauważalne, a pozostałe trzy fotele też wykorzystują wymagająca nieustannego poprawiania poduszkę. Poduszka słabo, bo w irytujący sposób, ale jednak spełnia swoje zadanie.

Większość foteli jest dobrze opisana na stronach internetowych, podane są dokładne wymiary krzeseł – jedynie w wypadku modelu DXRacer nie udało się nam odnaleźć schematu. Podobnie większość modeli oferuje możliwość wyboru wariantu kolorystycznego lub materiału służącego za obicie (tutaj liderem jest model Wau). Warto też docenić możliwość wymiany siłownika na dłuższy lub krótszy.

Redaktorom PC Formatu najbardziej do gustu przypadły fotele Wau i Ergohuman. Ten pierwszy uwierał jednak szczuplejszych redaktorów w siedzenie, a drugiemu brakowało możliwości regulacji oparcia dla osób o wzroście powyżej 180 cm. Spośród modeli dla graczy szczuplejszym i wysokim redaktorom spodobał się wyposażony w wysoki siłownik fotel DXSeat, miał on jednak za krótkie dla nich siedzisko. Podobne uczucia wzbudził DXRacer, z tym że był on za niski. Modele AXRacer i Quersus nie znalazły wśród redaktorów nikogo o odpowiednich gabarytach, kto doceniłby zalety takiego fotela.

Maciej Mazurkiewicz
właściciel sklepu z egronomicznymi fotelami biurowymi MILDIS.PL

Najtańszy fotel mający coś wspólnego z ergonomią można kupić za 300 zł. Dopiero za 1.500 zł kupimy wysokiej jakości, w pełni ergonomiczny fotel biurowy z zagłówkiem, szerokim zakresem regulacji i przede wszystkim trwały. W tanich fotelach badana jest zwykle wyłącznie odporność siłownika na obciążenie. W droższych bada się także wytrzymałość pozostałych elementów. Używanie taniego fotela przez osoby o dużej (ale nie przekraczającej limitu) wadze prowadzi do przyspieszonego zużycia elementów. Dlatego takie osoby nie powinny oszczędzać na fotelach biurowych, aby nie wymieniać ich zbyt często.

Ten fotel przewidziano dla stosunkowo niskiej osoby o drobnej budowie – podane przez producenta maksimum 195 cm to przynajmniej o 5 cm za dużo. Mimo że z pomiarów wynika, że siedzisko nie jest zbyt niskie, zastosowanie miękkiej pianki i siłownika, który opada o ok. 2 cm sprawia, że fotel jest za niski dla wysokich osób, a siedzisko jest za krótkie dla tych długimi nogami. Wąskie jest też oparcie – użytkownik nie może mieć pleców szerszych niż 50 cm, bo nie zmieści się we wgłębieniu siedziska, które ma kształt typowy dla samochodowego fotela kubełkowego. Szczuplejsi będą się jednak dobrze czuli „otuleni” ze wszystkich stron.

Fotel mimo tego, że jest ciężki, sprawia wizualnie wrażenie delikatnego. Siedzisko ma regulowaną głębokość i obniżony próg. Podparcie części lędźwiowej i wysokość zagłówka można regulować, podobnie jak siłę nacisku/oporu stawianego przez podporę lędźwiową. Niestety nawet „najtwardsze” ustawienie nie jest tak mocne, jak można by sobie tego życzyć. Na krześle siedzi się jednak bardzo wygodnie. Siatka zastosowana w obiciu sprawia, że użytkownik siedzi jak w hamaku. Naszym zdaniem krzesło jest przystosowane dla osób o wzroście nie większym niż 180 cm. Problemem jest niskie usytuowanie podparcia lędźwiowego.

Przyjęte przez producenta minimum wzrostu, 175 cm, trzeba zwiększyć o 5 cm. Niżsi użytkownicy nie będą w stanie usiąść tak głęboko, by skorzystać z oparcia. Siedzisko jest dość szerokie i wykonane z dość twardej pianki. Użytkownik o wadze powyżej 100 kg nie zapada się w nim – dla takich osób jest to jedno z wygodniejszych siedzisk, jednak dla lżejszych może być za twarde. W tym fotelu zdecydowanie lepiej się wypoczywa niż pracuje, pozycja maksymalnie odchylona jest nieporównywalnie bardziej komfortowa. Minusem fotela jest bardzo niewielkie podparcie dla części lędźwiowej kręgosłupa.

Do tego fotela nie warto się zbliżać, jeżeli nie masz 180 cm wzrostu. To olbrzymi fotel, w którym wygodnie będzie się siedzieć osobie nawet o słusznych gabarytach. Użytkownicy o wzroście 190–200 cm, także ci ważący więcej, powinni być zadowoleni. Dla mniejszych problemem jest głębokie siedzisko utrudniające zajęcie prawidłowej pozycji i skorzystanie z oparcia, jeżeli użytkownik nie ma naprawdę długich nóg. Oparcie można odchylić praktycznie do pozycji leżącej. Zdecydowanie lepiej niż do siedzenia za biurkiem fotel nadaje się do oglądania telewizji lub grania na konsoli z padem w dłoniach, w pozycji lekko odchylonej do tyłu.

Wzrost użytkownika tego fotela nie powinien przekraczać 175 cm, a sam użytkownik musi być szczupłej budowy, bo inaczej nie zmieści się w stosunkowo wąskim siedzisku. Nie powinien być też zbyt szeroki w barkach. Zastosowanie najdłuższego wśród testowanych foteli siłownika w fotelu dla osób o średnim wzroście dziwi, można jednak kupując fotel, wybrać siłownik nieco krótszy. Plusem modelu jest najłagodniejszy we wszystkich testowanych fotelach dla graczy mechanizm bujania. Zdecydowanie najprzyjemniejszym dla użytkownika wyróżnikiem tego modelu jest cena – i nie jest to efekt oszczędzenia na jakości.

Pokrycie z elastomeru jest trwałe, ale uniemożliwia „wiercenie się” na krześle i jest na tyle twarde, że na fotelu będzie niewygodnie osobom bardzo szczupłym. Dla osób o wzroście powyżej 185 cm fotel jest za niski, kończy się zakres regulacji wysokości zagłówka. W szerokim siedzisku zmieszczą się tęższe osoby. Fotel przypadnie do gustu tym, którzy lubią mocne podparcie części lędźwiowej. Ten element można regulować wraz z całym oparciem, można także ustawić jego wysunięcie. Ustawienie maksymalnej siły oporu wychylenia sprawia, że mimo odblokowanego bujania oparcie blokuje się w pionie, co jest wygodne.