Test tanich drukarek laserowych - laserowy dubler

W artykule znajdziesz

• Zalety technologii laserowej
• Najważniejsze parametry drukarek
• Podsumowanie testu czterech tanich urządzeń
• Recenzje wszystkich drukarek
• Tabela z wynikami testów

Drukarki atramentowe radzą sobie z drukowaniem wszystkich materiałów: tekstu, grafiki i całkiem dobrych zdjęć. Jednak bywają uciążliwe, co daje się odczuć, gdy trzeba dokupić kolejny tusz za kilkadziesiąt złotych albo poczekać kilkanaście minut na wydrukowanie wielostronicowego dokumentu.

Laser sprawdzi się właśnie w tych sytuacjach, w których atrament staje się zawodny. Kaseta z tonerem kosztuje więcej, ale w małej drukarce wystarcza na 1000–2000 wydruków. Zatem jedna strona kosztuje tylko kilkanaście groszy.

Wydajność drukarki laserowej, jest zależna wyłącznie od szybkości mechanizmu drukującego. Jeśli producent drukarki pisze, że jest to 16 stron na minutę, taka szybkość jest całkiem realna. Trzeba tylko pamiętać, by doliczyć kilkanaście sekund na rozgrzanie urządzenia.

Drukarki laserowe sprawdzają się przy dużych nakładach, bo tzw. normatywny cykl pracy to przynajmniej 10 tys. stron miesięcznie, czyli ponad 300 stron dziennie. Co więcej, nawet gdy stoi przez miesiąc nieużywana, jest natychmiast gotowa do pracy. Nie ma mowy o zasychaniu tuszu i podobnych problemach.

Główne parametry drukarek laserowych są takie jak atramentowych. To przede wszystkim wyposażenie (interfejsy, podajniki, wyświetlacze czy kontrolki), wydajność (liczba drukowanych stron na minutę), a także koszty eksploatacji.

Wyposażenie tanich urządzeń laserowych jest stosunkowo słabe. Zwykle do podłączenia służy tylko port USB, a do kontroli pracy panel z jednym przyciskiem i dwiema kontrolkami. Również podajnik na papier jest bardzo mały. Jednak, dopłacając kilkadziesiąt złotych, można już otrzymać urządzenie z interfejsem LAN albo Wi-Fi, z modułem automatycznego druku dwustronnego, skanerem czy faksem.

Wydajność jest również podawana w stronach na minutę (jak w przypadku atramentówek), ale w tym wypadku wynika z szybkości mechanizmu. Zatem niezależnie od tego, czy drukarka ma do wydrukowania jedną linijkę tekstu czy grafikę na całą stronę, druk będzie trwał tyle samo czasu. Dlatego w praktyce, podczas druku typowych dokumentów, laserówki okazują się znacznie szybsze niż atramentówki, mimo że mają teoretycznie zbliżoną szybkość.

Część drukarek, jak modele testowane przez nas, to urządzenia monochromatyczne. Tanie kolorowe urządzenia to tzw. drukarki czteroprzebiegowe, które drukują każdy kolor w osobnym przebiegu, zatem szybkość druku w kolorze jest czterokrotnie niższa niż w czerni. Najdroższa grupa to urządzenia jednoprzebiegowe, drukujące tak samo szybko w kolorze, jak i w czerni.

Kolorowe urządzenia laserowe, choć być może same są tanie (już od 350 zł), pod kątem eksploatacji nie wypadają najlepiej. Koszt czterech kaset z tonerem, po około 200 zł każda, wynosi 800 zł. Dopiero duże urządzenia laserowe dla firm zapewniają sensowne koszty eksploatacji. W dodatku jakość zdjęć z kolorowego lasera jest znacznie niższa niż z artamentówki.

Do testu wybraliśmy cztery dostępne w sklepach najtańsze drukarki laserowe, w cenie około 200 zł.

Najmniejszy sprzęt, który najlepiej pasuje na domowe biurko, to Samsung ML-2165. Drukarka ma niewielkie rozmiary, jest lekka i ładnie wykonana. Problemem jest jasny, błyszczący plastik, który szybko się brudzi. Podobną konstrukcję ma Xerox Phaser 3010V_B, tyle że drukarka jest trochę większa, a plastik bardziej matowy.

Obie wymienione drukarki mają z przodu otwierane tace pełniące rolę podajników (na 150 kartek A4). Xerox dołącza plastikową pokrywę, która chroni papier przed kurzem. Rozkładane tace odbiorcze znajdują się w górnej części obudów.

Podobny obieg papieru ma drukarka Oki B401d, jednak jest znacznie większa, bo zamiast rozkładanej tacki ma szufladę, która mieści 250 kartek A4, a także dodatkowy podajnik ręczny, a ponadto w tylnej części urządzenia znajduje się sprzętowy moduł druku dwustronnego. Jednak porównując ją do rozłożonych urządzeń Samsunga czy Xeroksa, ilość zajmowanego miejsca wcale nie jest dużo większa.

Ricoh Aficio SP 100 e ma płaską konstrukcję podobną do urządzeń atramentowych: rozkładany podajnik papieru znajduje się z tyłu (mieści tylko 50 kartek), rozkładana taca odbiorcza – z przodu.

Wszystkie testowane modele mają port USB, a Oki B401d dodatkowo port równoległy. Również ta drukarka jako jedyna jest wyposażona w ekran LCD, ale także on ma bardzo ograniczoną użyteczność – wyświetla stan drukarki. W innych modelach informują o tym kolorowe kontrolki. W przypadku wszystkich drukarek mamy zastrzeżenia do wyprowadzenia gniazd zasilających lub USB. Są one ulokowane z tyłu obudowy, przez co urządzenia nie da się dosunąć do ściany.

Elementy wyposażenia to także dołączone oprogramowanie. Sterowniki we wszystkich drukarkach są polskie, intuicyjne i na tyle proste, że każdy użytkownik połapie się w dostępnych opcjach. Oprócz tego dostępne są proste narzędzia do konfiguracji drukarek.

Najszybsza jest drukarka Oki B401d, która ma nominalną wydajność 29 stron na minutę. Najwolniejsze okazało się urządzenie Ricoh Aficio SP 100 e, które ma teoretyczną wydajność 13 str./min. Xerox i Samsung plasują się pośrodku.

W drukarkach laserowych istotny jest czas wydrukowania pierwszej strony, który jest dłuższy niż w atramentówkach. Według naszych pomiarów czas ten wynosi od 6 sekund (Oki) do 12 sekund (Ricoh). Zmierzyliśmy też czas potrzebny do wydruku pierwszej strony, gdy drukarka ostygnie i konieczne będzie jej nagrzanie do wysokiej temperatury. W przypadku Oki czas ten wyniósł 19 sekund, a w przypadku Ricoh znowu był najdłuższy – 29 sekund.

Podstawową zaletą drukarki Oki jest wyposażenie: moduł dupleksu, ekran LCD czy zamykana kaseta na 250 kartek A4. Drukarka potrafi wydrukować pierwszą stronę w ciągu 6 sekund (gdy jest nagrzana), a na wydrukowanie 10 stron potrzebuje niewiele ponad 20 sekund. Minusem jest to, że urządzenie jest mało przyjazne dla użytkownika. Dla przykładu, ekran wyświetla komunikaty po angielsku – żeby uzyskać polskie, trzeba wgrać odpowiedni plik do drukarki. Instalacja oprogramowania jest trochę skomplikowana, narzędzie konfiguracyjne ma brzydki interfejs, sterownik nie ma ważnych opcji, np. druku broszury (co przy automatycznym dupleksie jest przydatne). Brakuje przycisku do anulowania druku, który przydałby się bardzo, żeby w razie potrzeby zmienić domyślny druk dwustronny na wydruk jednostronny.

Drukarka wymaga okresowej wymiany jedynie niewielkiego pojemnika z tonerem za około 120 zł (wystarcza na ok. 1000 wydruków) lub 200 zł (na 2200–2300 wydruków). Zatem koszty eksploatacji, jak na drukarkę tej klasy, są bardzo niskie. Trzeba tylko mieć świadomość, że startowy toner bardzo szybko się kończy. Problem może pojawić się również wtedy, gdy wbudowany w drukarkę bęben zacznie odmawiać posłuszeństwa, a jakość druku spadnie – urządzenie trzeba będzie oddać do serwisu albo kupić nowe. Jednak w warunkach domowych stanie się to po wielu latach. Plusem drukarki są małe wymiary, choć papier jest ładowany od przodu, więc przednia taca musi być cały czas rozłożona. Sterownik drukarki jest prosty i intuicyjny, dodatkowo Xerox oferuje program do centrowania strony, regulacji nasycenia tonera itp.

Przy takiej konstrukcji drukarki papier jest umieszczany na rozkładanej tacy z przodu, zatem taca musi być otwarta. W dodatku producent nie przewidział plastikowej pokrywy na tacę, więc przez większość czasu, gdy urządzenie jest nieużywane, papier się kurzy. Wyposażenie jest podobne jak w przypadku innych drukarek w tej cenie – to jeden przycisk i kilka kontrolek informujących o stanie urządzenia. W modelu ML-2165 jest jeszcze jeden dodatkowy przycisk, pozwalający na natychmiastowy wydruk zrzutu ekranowego. Sterownik oferowany przez Samsunga jest prosty i intuicyjny, ma funkcje zapewniające oszczędzanie tonera i papieru (Easy Eco Driver) i opcje poprawy jakości grafiki. Samsung oferuje też program Easy Printer Manager, który pozwala skorygować układ strony, wydrukować informację o materiałach, skonfigurować powiadomienia itp.

Urządzenie występuje w kilku odmianach – my przetestowaliśmy najtańszą, ale są też wersje ze skanerem czy faksem. Sprzęt ma płaską konstrukcję, więc zajmuje sporo miejsca, a dodatkowe centymetry potrzebne są na dużą tacę odbiorczą oraz na wystające z tyłu obudowy kable, które przeszkadzają w dosunięciu drukarki do ściany. W efekcie całe urządzenie ma efektywną głębokość aż 70 cm. Wkład drukujący ma wadę w postaci braku licznika wydrukowanych stron, więc nie sygnalizuje konieczności wymiany. Jednak dla osób oczekujących niskich kosztów eksploatacji będzie to zaletą, bo można używać go „do oporu”, a później jedynie dosypywać tonera we własnym zakresie. To ważne, bo oryginalny toner jest droższy niż drukarka, a ten sprzedawany z drukarką wystarcza tylko na 500 wydruków.