Zamiast kabla

Każdy laptop ma interfejs Wi-Fi, a do peceta z łatwością można taką kartę dokupić. Również nowoczesne telewizory są wyposażone w porty sieciowe – najczęściej przewodowe LAN, ale w niektórych wypadkach także Wi-Fi. Jeśli masz taki sprzęt, nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystać funkcje sieciowe tych urządzeń, a także znany standard DLNA, który służy do przesyłu filmów, muzyki i zdjęć przez sieć. Dzięki temu rozrywka nabiera zupełnie nowej jakości.

W każdym innym przypadku można wykorzystać dodatkowe adaptery, które bezprzewodowo prześlą obraz i dźwięk z komputera na telewizor albo tylko dźwięk na wieżę audio. Jeszcze inne rozwiązania są dostępne dla smartfonów i tabletów, które mają mniej portów przewodowych, za to każdy z nich ma interfejs bluetooth. Pokażemy kilka różnych rozwiązań, związanych zarówno z komputerami, jak i urządzeniami mobilnymi.

DLNA to standard komunikacji między komputerami, elektroniką domową i urządzeniami mobilnymi (standaryzacją zajmuje się organizacja o tej samej nazwie). Dzięki niemu rozwiązania różnych producentów są ze sobą zgodne. Do przesyłania multimediów wykorzystują protokół UPnP AV, jednak na obudowach i opakowaniach najczęściej mają oznaczenie w postaci logo DLNA.

Aby wykorzystać standard DLNA w domu, trzeba przede wszystkim mieć sieć domową – przewodową lub bezprzewodową. Jedno z podłączonych do niej urządzeń pełni rolę serwera, drugie rolę klienta.

W roli serwera można wykorzystać komputer, dysk sieciowy czy telefon. Urządzenie to, a w przypadku systemu Windows odpowiednie oprogramowanie, musi być zgodne ze standardem. Może to być np. Windows Media Player – w ramce piszemy, jak za jego pomocą szybko udostępnić bibliotekę multimediów z komputera. Innym programem może być XMBC czy TVersity, a dla Linuksa uShare czy Rygel.

Jednak najwygodniejszym rozwiązaniem jest dysk sieciowy z wbudowanym serwerem UPnP AV, np. taki, jak Western Digital By Book Live. Wystarczy „wrzucić” pliki na taki dysk, by były dostępne w całej domowej sieci.

Klientem odtwarzającym multimedia z serwera DLNA może być odpowiedni program pracujący na komputerze, smartfonie lub tablecie. Jednak najlepiej, gdy jest to nowoczesny telewizor, który oprócz emitowania programów ma zestaw funkcji sieciowych, w tym odtwarzacz multimediów obsługujący wiele różnych formatów plików. Powinien mieć wyraźne oznaczenie DLNA, choć wielu producentów zamiast tego stosuje własne nazwy, np. Samsung AllShare.

Warto dodać, że część urządzeń może pełnić rolę zarówno serwera, jak i klienta. Są to np. dyski multimedialne, które mogą przechowywać pliki i udostępniać je w domowej sieci. Jednocześnie są one podłączone do telewizora oraz sprzętu audio i mogą odtwarzać filmy, muzykę i zdjęcia bezpośrednio z sieci, np. z peceta.

Korzystając z DLNA, trzeba zdawać sobie sprawę, że nie jest to rozwiązanie do przesyłania dowolnych plików czy udostępniania pulpitu Windows. Jego rolą jest wyłącznie strumieniowe przesyłanie multimediów. Nie jest to więc sposób np. na przeglądanie internetu na dużym ekranie.

Ponadto serwery UPnP AV udostępniają media w postaci bibliotek, a nie struktury katalogów. Zatem udostępniają wszystko „jak leci”, a odtwarzacz musi sobie odpowiednio skatalogować całą treść. Na przykład w wypadku plików MP3 niezbędne jest ich tagowanie (np. za pomocą programu Mp3tag), by możliwe było sortowanie według artysty, albumu, gatunku. Podobnie jest ze zdjęciami i filmami. Osobom, które wcześniej nie stosowały tego typu oznaczeń, może się to wydawać czasochłonne i uciążliwe. Jednak ma ogromny plus – po przebrnięciu przez proces tagowania pozwala wyszukiwać materiały według różnych kryteriów.

W polskich warunkach minusem DLNA jest też brak możliwości przesyłania napisów wraz z filmem, jeżeli są one w osobnych plikach. Serwer UPnP AV jest przystosowany jedynie do strumieniowania wideo, a nie plików w formacie TXT. Rozwiązaniem jest np. wklejenie na stałe napisów do filmu (za pomocą programu Format Factory).

DLNA zapewnia oglądanie filmów z komputera na telewizorze, jednak ma pewne ograniczenia, o których już wspominaliśmy. Nie stwarza możliwości grania na dużym ekranie czy przeglądania internetu. To jednak potrafią inne rozwiązania, które prezentujemy poniżej.

Jednym z prostszych rozwiązań do bezprzewodowego przesyłu obrazu i dźwięku z komputera na telewizor są zestawy firmy EZAir. Niestety, ich koszt to kilkaset złotych. Najprostszy EZView, pozwalający na przesyłanie obrazu HD i dźwięku stereo, można kupić za ok. 400 zł. Model przesyłający Full HD oraz dźwięk w standardzie 5.1 kosztuje ok. 500 zł. Każdy taki zestaw składa się z dwóch podstawowych elementów: nadajnika, który zmienia obraz z wyjścia HDMI na medium bezprzewodowe, a także odbiornika, który przekształca odebrany sygnał na standard HDMI. W ramce poniżej pokazujemy sposób instalacji.

Zestawy EZAir służą do przesyłu nie tylko multimediów, ale całego obrazu pulpitu. Wynika z tego m.in. brak buforowania danych, jak ma to miejsce w transmisji strumieniowej. Zatem obraz może być mniej płynny, a między obrazem a dźwiękiem może się pojawić przesunięcie czasowe.

Obok produktów służących do przesyłania obrazu i dźwięku dostępne są takie, których zadaniem jest tylko przesyłanie audio. Od dawna oferuje je firma Creative, a jednym z rozwiązań jest bezprzewodowy nadajnik Sound Blaster Wireless Transmitter (ok. 500 zł). Urządzenie podłącza się do portu USB komputera, a dowolną liczbę odbiorników dźwięku rozmieszcza się w mieszkaniu, w promieniu do 30 metrów od nadajnika.

Rolę odbiorników mogą pełnić bezprzewodowe głośniki lub słuchawki Creative, a także odbiorniki Wireless Receiver (ok. 450 zł). Te ostatnie są wyposażone w stereofoniczne złącze audio, które pozwala przesłać dźwięk dalej, już drogą przewodową, na przykład do stojącej obok wieży audio. Niestety, nie mają wyjść cyfrowych. Opcjonalne oprogramowanie umożliwia przesyłanie muzyki do nieograniczonej liczby odbiorników (w trybie nadawania) lub do 4 wybranych odbiorników (w tzw. trybie strefy).

Nowym rozwiązaniem, podobnym do EZAir, jest HP Wireless TV Connect do przesyłu obrazu 3D i dźwięku w standardzie 7.1. Składa się z pary urządzeń: nadajnika podłączanego do portu HDMI komputera, a także odbiornika podłączanego do telewizora. Rozwiązanie będzie dostępne w lutym, w cenie od 850 zł.

Inna propozycja HP to najnowsze notebooki HP Envy, które mają wbudowany system Wireless Audio. Dźwięk jest przesyłany bezpośrednio do odbiorników audio zgodnych z technologią KleerNet firmy SMSC albo do maksymalnie czterech odbiorników zewnętrznych z analogowym lub cyfrowym wyjściem audio. Takie odbiorniki można podłączyć do wieży audio, głośników komputerowych itp. rozmieszczonych w kilku pokojach. Za pomocą komputera można sterować dźwiękiem w poszczególnych pomieszczeniach. Z systemu HP Wireless Audio można korzystać także na innych komputerach, dokupując nadajnik USB. Komplet składający się z nadajnika i odbiornika kosztuje około 450 zł.

Ponieważ na rynku brakuje standardu do bezprzewodowego przesyłania obrazu z komputera na telewizor, Intel postanowił opracować swoje rozwiązanie. Nosi ono nazwę Wireless Display, w skrócie WiDi.

WiDi działa na zasadzie podobnej do rozwiązań EZAir, jednak potrzebny jest sprzęt, który spełnia ściśle określone założenia. Musi to być laptop z jednym z procesorów Intel Core oraz odpowiednim układem Wi-Fi. Wymagany jest też system Windows 7, a także oprogramowanie Intel My WiFi Technology oraz Intel Wireless Display. Dokładne wymagania odnośnie WiDi można znaleźć na stronie Intela http://pcformat.pl/u/215.

Laptopy z obsługą WiDi, czyli spełniające powyższe warunki, są oznaczane specjalną naklejką. Jednak w ich specyfikacji nie ma mowy o WiDi, zatem znalezienie odpowiedniego modelu nie jest łatwe. Niektórzy producenci pomagają klientom w wyborze, np. Dell przygotował specjalną stronę http://pcformat.pl/u/216. W przypadku ogromnej większości laptopów klient dopiero po ich kupieniu dowiaduje się, że jest w nich coś takiego jak WiDi (albo go nie ma).

WiDi współpracuje z dowolnym telewizorem z wejściem HDMI, ale wcześniej trzeba dokupić odpowiedni odbiornik na HDMI. Z nim akurat problem jest najmniejszy, bo na rynku jest tylko jedno takie urządzenie Netgear Push2TV1000, które kosztuje ok. 350 zł. Jest ono zgodne ze wszystkimi laptopami z technologią WiDi.

Współczesne urządzenia mobilne, w szczególności smartfony i tablety, mają zestaw interfejsów bezprzewodowych, w tym bluetooth przystosowany do przesyłu dźwięku. Dzięki temu muzykę można łatwo przesłać na inne urządzenie.

Takie urządzenia ma w ofercie firma Creatvie, a najprostszym modelem jest D80 (od 150 zł). To nic innego, jak stereofoniczny głośnik z wejściem bluetooth, który można łatwo połączyć ze smartfonem lub tabletem. Jedyną czynnością, jaką trzeba wykonać, jest naciśnięcie na obudowie głośnika przycisku aktywującego parowanie bluetooth, a następnie wyszukanie urządzenia za pomocą telefonu. Podobny model, D100, oferuje dodatkowo zasilanie z baterii, zatem można go używać nawet tam, gdzie nie ma zasilania z sieci. Rozwiązaniem z wyższej półki są zestawy Creative ZiiSound.

Dostępne są również inne rozwiązania z bluetooth, ale nieograniczające użytkownika do głośników jednej firmy. Przykładem jest Logitech Wireless Speaker Adapter for Bluetooth audio devices. Odbiera on bezprzewodowo dźwięk, a następnie przesyła go do wieży audio czy dowolnych głośników aktywnych przez wyjścia RCA lub mini-jack. Urządzenie kosztuje ok. 120 zł.

Pecet może być serwerem mediów strumieniowych zgodnym ze standardem DLNA. Pokażemy, jak to uzyskać za pomocą Media Playera.

Uruchom Media Playera. Jeśli swoje pliki przechowujesz w domyślnych folderach Windows (Muzyka, Obrazy, Wideo), automatycznie pojawią się one na liście mediów w głównym oknie.

W głównym oknie rozwiń listę Strumień i kliknij Włącz przesyłanie strumieniowe.

W oknie, które się pojawi, potwierdź, że faktycznie chcesz udostępniać dane z komputera, klikając przycisk Włącz przesyłanie strumieniowe multimediów.

W opcjach udostępniania wpisz nazwę biblioteki, pozostałe opcje pozostaw bez zmian i kliknij OK.

Włącz telewizor, który jest podłączony do tej samej sieci co komputer. Uruchom w nim odtwarzacz, wybierz rodzaj mediów, a następnie sposób ich sortowania. Odtwarzacz może także wyświetlić listę wszystkich materiałów udostępnianych przez Media Playera.

Uruchomienie zestawu EZView trwa kilka minut – obejmuje instalację sterowników, a następnie podłączenie urządzeń.

Z płyty CD dołączonej do zestawu EZView zainstaluj sterowniki, po czym podłącz nadajnik do portu USB komputera.

Odbiornik USB wetknij do podstawki. Następnie podłącz do niej zasilanie i kabel HDMI. Drugi koniec kabla HDMI podłącz do wejścia telewizora lub monitora. Teraz w menu urządzenia uaktywnij odpowiednie wejście.

Po skomunikowaniu się nadajnika z odbiornikiem pojawi się w systemie dodatkowy pulpit – dokładnie tak samo, jakbyś podłączył dodatkowy monitor. Skonfiguruj dodatkowy pulpit według własnych wymagań – można go sklonować, rozszerzyć itp. Jeśli wykorzystasz pulpit rozszerzony, możesz na telewizor przenieść np. okienko odtwarzacza wideo i oglądać film, a w tym czasie na komputerze wykonywać inne zadania.